USA Perpignan: Diferenzas entre revisións
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 13 de febreiro de 2010 ás 00:26
A Union Sportive des Arlequins Perpignanais (en francés) ou Unió Esportiva Arlequins de Perpinyà (en catalán), comúnmente denominado como USAP en ambas linguas, é un equipo franco-catalán de rugby da cidade de Perpiñán, na comarca dos Pirineos Orientais. Na actualidade compite no Top 14, a máxima categoría do rugby francés, defendendo o título gañado na tempada 2008-09 contra o ASM Clermont Auvergne.
| Nome | Perpignanais | |||
|---|---|---|---|---|
| Fundación | 1902 | |||
| Sede | Perpiñán, Francia | |||
| Estadio(s) | Stade Aimé Giral | |||
| Capacidade | 14.593 espectadores espectadores | |||
| Presidente |  Paul Goze | |||
| Adestrador | Franck Azema Bernard Goutta | |||
| Capitán |  Perry Freshwater Nicolas Mas | |||
| Liga(s) | Top 14 | |||
| 2008-09 | Campión | |||
| ||||
| Na rede | ||||
| http://www.usap.fr/ | ||||
       | ||||
Historia
Os comezos
O rugby chegou a Perpiñán en 1889, baixo o nome de Union Sportive du Lycée. O primeiro club civil, o Stade Roussillonnais foi fundado pouco despois, mais desaparece en 1902 para deixar paso aos que serían o comezo da USAP, ’Association Sportive Perpignanaise (ASP). Este equipo xogará coas cores vermello e ouro, cores da bandeira de Cataluña. En 1909, o ASP absorbe ao Perpignan Sportif, un club que foi fundado uns anos antes. En 1911, chega o primeiro título nacional, o da segunda división contra o equipo de Dôle. Un ano despois prodúcese unha escisión dentro do club, así se crea o Stade Olympique Perpignanais (SOP). Este contratempo non impide ao ASP facer boas tempadas na liga francesa de rugby, cunha semifinal en 1913 e sobre todo un título ao ano seguinte contra o Tarbes. A transformación que deu a vitoria ao equipo de Perpiñán a poucos instantes do final do partido xorede dun xove de 18 anos, chamado Aimé Giral, que morrerá na fronte durante a Primeira Guerra Mundial, uns meses despois do falecemento, o club a xeito de homenaxe dálle o seu nome ao seu estadio, e se mantén na actualidade.
Por outro lado, o SOP, proclamouse campión de Francia na segunda división en 1913 (contra o AS Française 14-8).
A primeira idade de Ouro
A guerra interrompeu o desenvolvemento do club. En 1919, os duos clubs da cidade fusionáronse creando así a Union Sportive Perpignanaise (USP). O novo club adopta, as cores azul celeste para a camisola, o branco para os pantalóns e o vermello e amarelo nas medias. O motivo deste troco foi coma unha homenaxe aos xogadores mortos do club durante a guerra de 1914-1918, adoptando a cor azul dos uniformes franceses na guerra.
Iníciase unha época de éxito para o club de Perpiñán, que se consolidará como un dos máis importantes do campionato francés. O seu mellor ano foi 1921: os catro equipos que foron campións eran do Languedoc e os equipos I e II foron campións de Francia. Gañou o seu segundo campionato absoluto de Francia ante o Stade Toulousain en Béziers.
O USP desputou tres finais consecutivas (1924, 1925 e 1926), gañando a segunda contra o AS Carcassonne, e perdendo as outras dúas contra o seu grande rival occitano, o Stade Toulousain que durante aquela época, con 3 títulos era o dominador do rugby francés.
Durante aqueles anos, existía un segundo club de rugby en Perpiñán, o Club des Arlequins Perpignanais. O seu nome débese a que o club era moi pobre nos seus inicios, e de cotío os xogadores, propietarios das súas camisolas, non as podían reemprazar cando estaban rotas e as arranxaban con anacos de tecido que non sempre eran da cor desexada, e de ahí un parecido co vestido dun arlequín.
Da fusión USP-Arlequins ao penúltimo título
O 5 de maio de 1933, os dirixentes dos dous clubes deciden fusionarse. É así como nace a Union Sportive Arlequins Perpignan. En 1940, o nome é modificado, denominándose Union des Sports Athlétiques Perpignanais.
O USAP, que sería como se denominaría e se coñece na actualidade, desputa dúas novas finais, unha que perdeu en 1935, e outra que en cambio si gañou en 1938, estas dúas finais foron contra Biarritz. Un quinto título conclúe a etapa dourada do USAP, unha liga gañada contra o Bayona en 1944.
Sen embargo, o Rosellón foi un lugar elixido para desputar partidos de rugby XIII, dende o final da Guerra. Este deporte, prohibido polo Réxime de Vichy, renaceu e atraeu á plantilla da USAP. Dez campións de Francia de 1944 pasaron así a ser profesionais do rugby XIII.
A pesares de todo, o USAP reconstrúese e chega dúas veces máis ás finais. En 1952 foi derrotado polo FC Lourdes, que comezaba o seu período de dominación do rugby francés. Na segunda final, desputada en 1955 obtén o sexto título de liga, e terían que pasar 54 anos para que os seareiros da USAP disfruten do campionato de liga.
A época contemporánea
Salvando unha final perdida durante o ano 1977 contra o AS Béziers, o USAP, convírtese nun clásico do Top 14. Non desenvolve ningún papel importante. O último grande título do club será una Challenge Yves du Manoir en 1994. A partir de 1997, o club volve aos postos importantes do rugby francés, mais sen chegar a impoñerse. En 1998 desputa unha nova final. É a primeira final que se desputa no Stade de France, o USAP foi vestido para a ocasión co amarelo e vermello, mais perdeu contra o Stade Français París. Logo no ano 2000, baixo a dirección de Olivier Saïsset, antigo adestrador e xogador do AS Béziers (o grande rival occitano de proximidade), o club chega sistemáticamente ás fases finais do campionato. Desputa unha nova final, perdida en 2004 unha vez máis, contra o Stade Français París.
O USAP desputa regularmente a Heineken Cup. Logo dunha experiencia na tempada 1998-99, o club participa sistemáticamente dende o ano 2001, a destacar a final perdida no 2003 contra o Stade Toulousain.
Saisset marcha do club logo da derrota na final do campionato de 2004, e é remprazado por Philiphe Boher e Philiphe Ducousso, que levan ao USAP ata a semifinal do campionato contra Biarritz na tempada 2005-06 (perdendo por 9 a 12). En Maio de 2006, Ducousso cede a súa praza a Franck Azéma.
En 2002 o USAP firmou un convenio de colaboración co Barcelona Universitari Club (BUC), a partir do cal o equipo de Barcelona pasouse a denominar USAP-Barcelona, este club estivo 2 tempadas en División de Honra, e na actualidade o club encóntrase en División de Honra B.
O 6 de xuño de 2009, no Stade de France de París, o USAP volveu a alzar o escudo de Brennus logo de gañar a súa sétima liga, desta vez contra o ASM Clermont Auvergne, por 22 a 13. Nun estadio cheo e miles de seareiros cataláns nas bancadas, o equipo de Jacques Brunel rompeu a seca de títulos do club, cunha magnífica segunda parte. O USAP, que quedara primeiro durante a fase regular, xogaba a súa quinceaba final da liga nos máis de cen anos de historia que ten, das cales só gañara seis.
Catalanismo
O catalanismo da USAP queda patente na simboloxía, cancións, peñas, etc do club. Mantén unha forte relación co Fútbol Club Barcelona, con TV3 -patrocinador-, e ten un equipo filial en Barcelona (BUC-USAP-Barcelona), xogando na División de Honra B de rugby. A canción máis popular entre os seus seareiros é L'Estaca, de Lluís Llach, cantada a modo de himno.
Palmarés
- 1 Campión de Francia : 1914, 1921, 1925, 1938, 1944, 1955 e 2009
- 1 Copa de Francia (Challenge Yves du Manoir)(3) : 1935, 1955, 1994
- 1 Challenge Antoine Béguère : 1988
- 1 Challenge Paul Roca : 1953