Adolf Otto Reinhold Windaus

químico alemán

Adolf Otto Reinhold Windaus, nado o 25 de decembro de 1876 en Berlín (Alemaña) e finado o 9 de xuño de 1959 en Göttingen, foi un químico alemán, descubridor da vitamina D e a histamina. Gañou o Premio Nobel de Química en 1928.

Modelo:BiografíaAdolf Otto Reinhold Windaus

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(de) Adolf Windaus Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento25 de decembro de 1876 Editar o valor en Wikidata
Berlín, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Morte9 de xuño de 1959 Editar o valor en Wikidata (82 anos)
Gotinga, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio municipal de Gotinga Editar o valor en Wikidata
Catedrático
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónUniversidade Humboldt de Berlín
Universidade de Freiburg im Breisgau
Französisches Gymnasium Berlin (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director de teseHeinrich Kiliani Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica orgánica Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Friburgo Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónquímico, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Freiburg im Breisgau
Universidade de Gotinga
Universidade de Innsbruck Editar o valor en Wikidata
Membro de
ProfesoresHermann Emil Fischer Editar o valor en Wikidata
AlumnosAdolf Butenandt Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoAdolf Butenandt e Erhard Fernholz (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeElisabeth Windaus Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteEnciclopedia soviética armenia
Obálky knih,
Medvik >>>:Windaus, Adolf Otto Reinhold, 1876-1959, Editar o valor en Wikidata
Find a Grave: 177650602 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Estudou no Liceo Francés (Französisches Gymnasium) de Berlín, no que se interesou principalmente pola literatura. Iniciou estudos de Medicina en 1895. Impresionáronmo tanto as conferencias do premio Nobel de química Emil Fisher que comezou a estudar química en Friburgo ao tempo que continúa coa Medicina. Doutorouse en 1900 cunha tese dedicada ao veleno que se extrae da dedaleira. A partir de 1906, traballa como profesor na Universidade de Innsbruck, e na Universidade de Göttingen de 1915 a 1944 como director do Instituto Químico.

Investigacións científicas

editar

Volveu a Berlín para traballar con Emil Fischer e coñeceu a Otto Diels (futuro premio Nobel en 1950), con quen mantivo unha longa amizade. En 1901 retornou a Friburgo e comezou a traballar sobre o colesterol e os esterois. A partir de 1906 impartiu docencia na universidade de Innsbruck e logo en Göttingen entre 1915 e 1944. En 1919 logrou transformar o colesterol en ácido colánico (que fora illado dos ácidos biliares por Heinrich Otto Wieland). Windaus mostrou así a ligazón entre os esterois e os ácidos biliares. Descubriu tamén que a vitamina D é un esterol e que a luz é precisa para que esta vitamina actúe. Estas investigacións valéronlle o premio Nobel. Traballou igualmente sobre os derivados do imizadol, o que o levou a demostrar que a histidina (un aminoácido) é un derivado do imidazol, e a descubrir a histamina.

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar
Predecesor:
Heinrich Otto Wieland
Premio Nobel de Química
 

1928
Sucesor:
Arthur Harden e Hans von Euler-Chelpin