O aceite vexetal é un composto orgánico obtido a partir de sementes ou outras partes das plantas en cuxos tecidos acumúlase como fonte de enerxía.

O aceite de oliva é o aceite vexetal máis popular en Galicia.
Aceite de cacahuete
Aceites vexetais en saquetas de plástico para a venda, na provincia de Samut Prakan, Tailandia.

Algúns non son aptos para consumo humano, como o de rícino ou o de algodón.

Como todas as graxas está constituído por glicerina e tres ácidos graxos.

Fontes

editar

Uso alimentario

editar

Esenciais

editar
Artigo principal: Aceite esencial.

Cosméticos e outros

editar

Segundo o Departamento de Agricultura dos Estados Unidos o consumo mundial no ano 2007/08 de aceites vexetais foi:

Soia 37,54 MMT (millóns de toneladas)
Palma 41,31 MMT
Colza 18,24 MMT
Xirasol 9,91 MMT
Cacahuete 4,82 MMT
Semente de cotón 4,99 MMT
Óso de palma 4,85 MMT
Coco 3,48 MMT
Oliva 2,84 MMT

Uso alimentario

editar

Moitos aceites vexetais son preferíbeis ás graxas animais para o consumo humano. Isto débese a que son ricos en ácidos graxos mono ou poliinsaturados, unha cualidade moi importante para a transformación de graxa no organismo humano. Porén, algúns aceites vexetais conteñen unha elevada proporción de graxas saturadas (coco e palma).

Desde o 2014 é obrigatorio especificar na etiquetaxe a orixe concreta do aceite engadido na elaboración do alimento, trala entrada en vixencia do Regulamento 1169/2011 sobre información alimentaria facilitada ó consumidor. Ata ese momento permitíase indicar este ingrediente, simplemente, como "aceite vexetal", sen especificar.

Outros usos

editar

A maior parte dos aceites vexetais úsanse para alimentar o gando. O aceite vexetal máis usado para consumo humano é o de xirasol.

O aceite de palma, que é sólido a temperatura ambiente, usábase especialmente para xabóns e cosméticos, pero tamén está presente en gran número de alimentos.

A maior parte do aceite de colza producido en Europa úsase para produción de biodiésel, aínda que pode ser producido con outros como o de xirasol ou o de cánabo. Aínda que tamén se ten estendido o uso destes aceites vexetais como combustíbeis para os motores diésel.

O aceite vexetal tamén se pode utilizar como combustíbel en vehículos híbridos ou adaptados (melkin).[1]

Obtención

editar

O aceite vexetal pódese obter de xeito mecánico ou químico, e xeralmente úsase algunha combinación de ambas as dúas técnicas.

No método mecánico as sementes e froitos oleaxinosos sométense a un proceso de prensado. Os residuos deste prensado aprovéitase como alimento para o gando, por ser un produto moi rico en proteínas. Finalmente sométese o aceite extraído a outro proceso de refinamento.

O método químico utiliza disolventes químicos que resultan máis rápidos e baratos, ademais de dar mellor rendemento. O solvente xeralmente usado é o hexano.

Os aceites hidroxenados fórmanse a partir de aceite e hidróxeno. A combinación de ambos realízase en quente e a presións elevadas, de xeito que o aceite líquido transfórmase en graxas ou nunha substancia semisólida coa que se elaboran as margarinas. Estes aceites hidroxenados son perniciosos (nocivos) para a saúde, xa que contribúen ao aumento dos niveis de colesterol en sangue, moito máis que as graxas vexetais ou as animais; por mor do seu contido en ácidos graxos trans. Por este motivo, moitos nutricionistas e médicos, están en contra do seu uso na alimentación.

  1. "Una empresa catalana crea un combustible ecológico compuesto al 100 % de aceites vegetales" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2019. Consultado o 18 de novembro de 2014. 

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar