Disolvente

substancia que disolve un soluto resultando nunha solución

Denomínase disolvente, ou solvente, á substancia que permite a dispersión doutra, o soluto, no seu seo. Normalmente o disolvente establece o estado físico da disolución, polo que se di que o disolvente é o compoñente da disolución que está no mesmo estado físico que a disolución.

A auga cualifícase moitas veces como o disolvente universal, porque disolve a máis do 50 % dos compostos coñecidos.

Tipos de disolventes editar

 
Moléculas de auga (disolvente polar) solvatando un ión de sodio.
  • Disolventes apolares. En xeral son substancias de tipo orgánico e nas moléculas das cales a distribución da nube electrónica é simétrica, polo que non presentan un polo positivo nin un polo negativo. Non poden considerarse, por tanto, como dipolos permanentes. Porén, isto non implica que algúns dos seus enlaces sexan polares. Todo dependerá da xeometría das moléculas. Se os momentos dipolares individuais dos seus enlaces están compensados, a molécula será, en conxunto, apolar. Algúns disolventes deste tipo son: o dietiléter, o cloroformo, o benceno, o tolueno, o xileno, as cetonas, o hexano, o ciclohexano, o tetracloruro de carbono etc.
  • Disolventes polares. Son substancias formadas por moléculas con distribucións da nube electrónica asimétrica e, por tanto, as súas moléculas presentan un polo positivo e un polo negativo. O exemplo clásico dun disolvente polar é a auga. Os alcohois de baixa masa molecular tamén pertencen a este tipo. Distínguense dous subtipos de disolventes polares:
    • Disolventes polares apróticos. Non liberan ións ao medio.
    • Disolventes polares próticos. Son capaces de achegar ións H+ ao medio, como a auga, o ácido acético e os alcohois en xeral.

Propiedades dalgúns disolventes comúns editar

Disolvente Fórmula química Punto de ebulición Constante dieléctrica Densidade
Disolventes non polares
Hexano CH3-CH2-CH2-CH2-CH2-CH3 69 °C 2,0 0,655 g/ml
Benceno C6H6 80 °C 2,3 0,879 g/ml
Tolueno C6H5-CH3 111 °C 2,4 0,867 g/ml
Dietil éter CH3CH2-O-CH2-CH3 35 °C 4,3 0,713 g/ml
Cloroformo CHCl3 61 °C 4,8 1,498 g/ml
Acetato de etilo CH3-C(=O)-O-CH2-CH3 77 °C 6,0 0,894 g/ml
Diclorometano CH2Cl2 40 °C 9,1 1,326 g/ml
Disolventes polares apróticos
1,4-Dioxano /-CH2-CH2-O-CH2-CH2-O-\ 101 °C 2,3 1,033 g/ml
Tetrahidrofurano (THF) /-CH2-CH2-O-CH2-CH2-\ 66 °C 7,5 0,886 g/ml
Acetona CH3-C(=O)-CH3 56 °C 21 0,786 g/ml
Acetonitrilo CH3-C≡N 82 °C 37 0,786 g/ml
Dimetilformamida (DMF) H-C(=O)N(CH3)2 153 °C 38 0,944 g/ml
Dimetil sulfóxido (DMSO) CH3-S(=O)-CH3 189 °C 47 1,092 g/ml
Disolventes polares próticos
Ácido acético CH3-C(=O)OH 118 °C 6,2 1,049 g/ml
n-Butanol CH3-CH2-CH2-CH2-OH 118 °C 18 0,810 g/ml
Isopropanol CH3-CH(-OH)-CH3 82 °C 18 0,785 g/ml
n-Propanol CH3-CH2-CH2-OH 97 °C 20 0,803 g/ml
Etanol CH3-CH2-OH 79 °C 24 0,789 g/ml
Metanol CH3-OH 65 °C 33 0,791 g/ml
Ácido fórmico H-C(=O)OH 100 °C 58 1,21 g/ml
Auga H-O-H 100 °C 80 1,000 g/ml

Notas:

  • 1. En caracteres negros, as densidades dos disolventes que a teñen maior que a da auga.
  • 2. Obsérvese que a auga é o disolvente común que ten máis alta constante dieléctica.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar