Xosé García Rodríguez
Xosé García Rodríguez, nado en Barcelona o 13 de outubro de 1970, é un escritor e xornalista galego.
 Xosé de Cea en 2021 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 13 de outubro de 1970  (53 anos)Barcelona, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade do País Vasco |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , escritor |
| Lingua | Lingua galega |
| Familia | |
| Cónxuxe | María Socorro Cea Vázquez |
  | |
Traxectoria editar
Fillo de emigrantes, regresou en 1984 a Palas de Rei, residindo actualmente en Melide. É licenciado en Xornalismo pola Universidade do País Vasco. Tamén traballou como profesor de xadrez e oleiro (graduado superior en Cerámica Artística pola Escola de Arte e Superior de Deseño EASD Ramón Falcón). Na súa faceta xornalística, ten colaborado con artigos en A Nosa Terra, Tempos Novos, Praza Pública e Página Abierta, sendo correspondente de La Voz de Galicia nas comarcas de Arzúa e Melide entre 1999 e 2002. Dende finais do 2002 até o verán de 2021 traballou no gabinete de prensa do Sindicato Labrego Galego-Comisións Labregas e coordinou o seu voceiro Fouce. Como escritor usou varios pseudónimos, como Cibrán Ulloa ou Xosé de Cea,[1] decantándose por utilizar en exclusiva este último na súa obra publicada dende 2018 e no que toma o apelido da súa muller Soqui Cea.
Obra editar
Poesía editar
- Presencia da fenda (2001). Letras de Cal.[2]
- Vilareda (2018). Asociación Rosalía de Castro de Barakaldo.[3]
- Versos para alén da ponte (2020). Pontevedra: Editora Urutau.[4]
Literatura infanto-xuvenil editar
- O lume dos soños (2004). Vigo: Baía Edicións. Publicado baixo o nome de Cibrán Ulloa.
- Revolución detrito (2019). Vigo: Xerais, Fóra de Xogo.[5]
- En terra rara (2021). A Coruña: Medulia Editorial. 138 páxs. ISBN 978-84-124509-6-5. [6]
Ensaio editar
- Baixo a lona preta. Xornal de viaxe dun brigadista na Bahia do MST (2013). Estaleiro. Publicado como Xosé García Rodríguez.
Novela editar
- Coímbra (2023). Vigo: Galaxia. 182 páxs. ISBN 978-84-1176-030-0.
Relato editar
- A cámara estéril (2023). Relato publicado en cinco entregas no xornal Nós Diario do 22 ao 26 de agosto de 2023.
Obras colectivas editar
- XIV Certame Francisco Añón de Poesía (Solsticio de río), 2010, Concello de Outes.
- E de súpeto o inverno, 2017. Agalir Ediciones Solidarias.
- Andares. A Terra do Medio, 2019. Libro de homenaxe a Xosé Vázquez Pintor.
- Xistral Revista Lucense de Creación Poética, nº 22, 2020. Concello de Lugo.
- 75 apertas de buxo, 2021. Edicións Fervenza.
- Cuaderno de viaje. Camino Primitivo (en asturiano). Patanegra Ediciones de Arte, 2022.
Premios editar
- Gañador do I Premio de Poesía Letras de Cal no 2000, por Presencia da fenda.
- Gañador do I Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil no 2004, por O lume dos soños.[7]
- Accésit no XIV Certame de Poesía Francisco Añón, convocado polo concello de Outes no 2010, por Solsticio de río.
- Finalista do XII Premio Raíña Lupa de Literatura Infantil e Xuvenil, convocado pola Deputación da Coruña en 2018, por Revolución Detrito.
- Finalista do IV Premio Agustín Fernández Paz de Narrativa Infantil e Xuvenil pola Igualdade, convocado polo Instituto de Estudos Chairegos (Iescha) e o Concello de Vilalba en 2020, por En terra rara.
- Finalista do XXXII Premio de Narrativa Torrente Ballester en lingua galega, convocado pola Deputación da Coruña en 2020, por Coímbra.
- Gañador do V Premio de Poesía Eduardo Pondal, convocado por Medulia Editorial en 2023, por Dende a miña barricada de sofás e canapés.
Notas editar
- ↑ "Pseudónimos galegos en ogalego.eu: x". www.ogalego.eu. Consultado o 2023-05-25.
- ↑ Presencia da fenda, en Poesiagalega.org
- ↑ Vilareda, en Caderno da Crítica.
- ↑ Versos para alén da ponte, en Caderno da Crítica.
- ↑ Ramón Nicolás (10 de maio de 2019). "Revolución Detrito". Caderno da Crítica.
- ↑ "En terra rara". Medulia Editorial.
- ↑ Nova do premio Meiga Moira en Galicia Digital