Samuel Eiján
Samuel Eiján Lorenzo, nado en San Clodio (Leiro) o 10 de maio de 1876 e finado en Santiago de Compostela o 14 de decembro de 1945,[1] foi un sacerdote franciscano e escritor galego.[2]
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de maio de 1876 San Clodio, España |
| Morte | 14 de decembro de 1945 (69 anos) Santiago de Compostela, España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, sacerdote católico, poeta |
| Membro de | Real Academia Galega (académico de número) (1941–1945) Real Academia Galega (membro correspondente) (1915–1941) Instituto Histórico do Minho (membro correspondente) |
| Xénero artístico | Poesía |
| Orde relixiosa | Ordes franciscanas |
    | |
Traxectoria
editarSamuel Eiján foi superior do convento do Santo Sepulcro en Xerusalén, procurador xeral de Terra Santa, definidor provincial, ministro provincial e custodio da provincia de Ourense. Foi membro da Real Academia Galega,[3] correspondente do Instituto Histórico do Minho, membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da orde de Isabel a Católica.
Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro...). Colaborou en revistas e dirixiu El Eco Franciscano. A súa obra, en galego e castelán, inspírase na relixión e no sentimento da terra.
Obra
editar- Mágoas. Versos gallegos (poemario; 1902; 2 ed. 1913).
- Narraciones y leyendas del oriente (Barcelona, (1910).
- D'a y'-alma. Versos gallegos (poemario, 1915)
- Historia de Ribadavia y sus alrededores (ensaio historiográfico, 1920). Editorial Alvarellos, Edic. facsímile, (1981), ISBN 84-85311-40-X.[4]
- Froliñas de San Francisco. Romanceiro seráfico galicián (poesía, 1926)
- España mirando a Tierra Santa: Nuevas anotaciones históricas (1934). Santiago de Compostela: Tipografía de El Eco Franciscano.
- Hispanidad en Tierra Santa; actuación diplomática (1943). Madrid: Imprenta de Galo Sáez.
- El Patronato Real de los Santos Lugares en la historia de Tierra Santa (1945–1946). Madrid: Ibarra.
Traducións
editar- Barnabé d’Alsace: Nueva guía de Tierra Santa (Barcelona-Vic: Tipografía Franciscana, 1908).
Notas
editar- ↑ Leira-Castiñeira, Francisco J. (2018). "Samuel Eiján. Vida, pensamento e contexto histórico dun expoñente da poesía relixiosa galega". Boletín da Real Academia Galega (379): 465–481.
- ↑ Campelo, José (1945). "El P. Samuel Eiján Lorenzo". Boletín da Real Academia Galega (en castelán) 24 (285-288): 343–350. ISSN 1576-8767. Consultado o 04 de setembro de 2018.
- ↑ "Samuel Eiján Lorenzo". Real Academia Galega. Consultado o 4 de setembro de 2018.
- ↑ Historia de Ribadavia y sus alrededores, en Google Books.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Dicionario biográfico de Galicia. Ir Indo Edicións. 2010-2011.
- Lydia Fontoira Surís, Carmen García Rodríguez et al. (2005). Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
- Carballo Calero, R. (1975) [1963]. Historia da literatura galega contemporánea. Galaxia. ISBN 84-7154-227-7.
- Couceiro Freijomil, Antonio (1951-53). Diccionario Bio-bibliográfico de Escritores (en castelán). Bibliófilos Gallegos.
- Fernández del Riego, F. (1992) [1990]. Diccionario de escritores en lingua galega (2ª ed.). Do Castro. ISBN 84-7492-465-0.
- Vilavedra, Dolores, ed. (2000). Diccionario da Literatura Galega. Obras III. Vigo: Editorial Galaxia. p. 125-127. ISBN 84-8288-365-8.