Paderne de Allariz

Paderne de Allariz
Localización
	42°16′39″N 7°44′45″O / 42.2775, -7.7458333333333
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	provincia de Ourense
Capital	Rioseco
Contén a división administrativa	Cantoña ; Coucieiro ; Figueiredo ; Figueiroá ; Golpellás ; Paderne ; San Lourenzo de Siabal ; San Salvador de Mourisco ; San Xes ; Solbeira
Poboación
Poboación	1.352 (2024) (34,88 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Mancomunidade Voluntaria de Municipios da Comarca de Ourense
Superficie	38,76 km²
Altitude	536 m
Comparte fronteira con	San Cibrao das Viñas ; Baños de Molgas ; Xunqueira de Ambía ; Allariz ; Maceda ; O Pereiro de Aguiar ; Esgos ; Taboadela
Organización política
• Alcalde	José Manuel Fernández Gómez
	Eleccións municipais en Paderne de Allariz
Identificador descritivo
Código postal	32...
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	32055

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Paderne de Allariz.

Paderne de Allariz é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Allariz - Maceda. En 2015 tiña 1.486 habitantes segundo o Padrón municipal (1.643 en 2003).

Poboación

Censo total	1.486 ⁽²⁰¹⁵⁾
Menores de 15 anos	110 (7.4 %)
Entre 15 e 64 anos	758 (51.01 %)
Maiores de 65 anos	618 (41.59 %)

Evolución da poboación de Paderne de Allariz Fontes: INE e IGE.

1900

1930

1950

1981

2004

2009

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

2022

2023

3.785

3.800

3.275

2.218

1.630

(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Xeografía

Emprázase no reborde oriental da depresión de Ourense. Xeograficamente, destacamos a cadea montañosa que percorre o municipio en dirección Norte-Sur, con cimas que superan os 700 metros de altitude. Son dous os ríos que atravesan estas terras: o Gaiola e o Barbaña.

Historia

Até 1916 recibía simplemente o nome de Paderne, pero nese ano pasou a ser chamado Paderne de Allariz para distinguilo do concello de Paderne^[1].

Patrimonio histórico e artístico

Igrexa de San Lourenzo: templo barroco onde o máis sobresaínte é a súa torre, de clara inspiración compostelá.
Igrexa de San Salvador de Mourisco: de orixe barroca e de liñas simples. Interior dunha soa nave. Cuberta de madeira e chan de pedra. Bóveda de canón con arcos de medio punto. Posúe tribuna de madeira, excepto as columnas que sosteñen o seu peso, que son de granito. Destaca o retablo maior, do século XVII, onde se atopan importantes pezas de imaxinería como é a talla de San Salvador e imaxes de Cristo en maxestade. Nos laterais, outros pequenos retablos: o da esquerda representa á Virxe do Carme e o da dereita a San Bieito.
Igrexa de San Salvador de Solbeira de Belmonte: igrexa barroca de fachada moi sinxela. Interior dunha soa nave con cuberta de madeira. Tribuna de madeira. A porta principal está decorada cunha moldura que a rodea, facendo uns curiosos debuxos xeométricos nas esquinas. No centro do lintel da porta hai unha cuncha de bivalvo aberta. Esta portada está flanqueada por dúas pilastras. Sobre o frontón aparece escrita a data da súa construción: 1789. Ao exterior, destaca o ciborio polo seu peculiar tellado.
Conxunto de hórreos de Vilameá: utilizados para gardar o gran. Estrutura rectangular de madeira formada por táboas que permiten a ventilación do interior pero que ao mesmo tempo impiden a penetración da choiva. Sostido todo iso por alicerces de pedra. Teito de tella. Hoxe en día están bastante deteriorados.
Cruceiro de Siabal: típico cruceiro galego de data indefinida. A composición radica nunha base a modo de peaña con tres banzos sobre a que descansa un fuste liso poligonal e sobre el unha cruz de pequenas proporcións. Decoración ausente en todo o conxunto.
Peto de ánimas de Saá: aséntase sobre unha plataforma de dobre fileira; o corpo inferior, de lados cóncavos, queda separado do superior por medio dunha cornixa, sobre a que se asenta a pequena fornela sen contido na actualidade. Constitúe o remate unha cornixa que serve de base ao pedestal dunha cruz, no que se repite o xogo de liñas do corpo inferior, outorgando ao monumento un sentido harmonioso e contribuíndo á súa estilización. Unha mutilada inscrición informa sobre o seu levantamento: 1800.

Festas

San Lourenzo, en San Lourenzo, o 10 de agosto.
Santo Antonio, na parroquia de Solbeira, o 13 de xuño.
San Miguel, en Cantoña, o 11 e 12 de maio.
San Pedro, en Figueiredo, o 29 de xuño.
San Marcos de Golpellás a finais de abril.
A Pascua en Figueiroá.
Feira de Rioseco, en Figueiroá, o 13 de cada mes.

Galería de imaxes

Artigo principal: Galería de imaxes de Paderne de Allariz.

Paderne
Casa do concello.
Bandeira de Paderne de Allariz, Ourense.^[2]

Parroquias

Galicia \| Provincia de Ourense \| Parroquias de Paderne de Allariz
Cantoña (San Mamede) \| Coucieiro (San Vicente) \| Figueiredo (San Pedro) \| Figueiroá (San Xillao) \| Golpellás (Santa Baia) \| Paderne (San Cibrao) \| San Lourenzo de Siabal (San Lourenzo) \| San Salvador de Mourisco (San Salvador) \| San Xes (San Xes) \| Solbeira (San Salvador)

Lugares de Paderne de Allariz

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Paderne de Allariz vexa: Lugares de Paderne de Allariz.

Notas

↑ Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767.
↑ Decreto 152/2004, do 1 de xullo DOG núm. 135 (14 de xullo de 2004)

Véxase tamén

Ligazóns externas

A Torre - Paderne de Allariz

[1] Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767.

[2] Decreto 152/2004, do 1 de xullo DOG núm. 135 (14 de xullo de 2004)

[1]

[2]