Luís Espada Guntín

Luís Espada Guntín, nado en Ourense o 4 de decembro de 1858 e finado en Madrid en 1937, foi un avogado e político galego, ministro de Instrución Pública e Belas Artes e de Fomento durante o reinado de Afonso XIII.

Luís Espada Guntín

Nome orixinal	(es) Luis Espada Guntín
Biografía
Nacemento	4 de decembro de 1858 Ourense, España
Morte	1937 (78/79 anos) Madrid, España
Deputado nas Cortes republicanas
Representa: Confederación Española de Derechas Autónomas 27 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Ourense
Ministro de Fomento de España
29 de decembro de 1920 – 13 de marzo de 1921 ← Emilio Ortuño y Berte – Juan de la Cierva Peñafiel →
Ministerio de Educación, Cultura e Deporte de España
5 de maio de 1920 – 2 de setembro de 1920 ← Natalio Rivas Santiago (en) – Vicente Cabeza de Vaca y Fernández de Córdoba (mul)  →
Ministro de Fomento de España
25 de outubro de 1915 – 9 de decembro de 1915 ← Francisco Javier Ugarte Pagés – Amós Salvador (pt)  →
Datos persoais
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, avogado
Partido político	Partido Liberal-Conservador
Familia
Pai	José Espada Novoa

Traxectoria

Fillo de José Espada Novoa, estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela e doutorouse na Universidade Central de Madrid. En 1880 foi nomeado letrado do Ministerio de Graza e Xustiza. Membro do Partido Conservador, iniciou na súa carreira política á sobra dos Bugallal. Traballou como pasante no bufete de Saturnino Álvarez Bugallal e este conseguiulle a súa primeira acta de deputado por Ourense (1884-1886); despois foi elixido polo distrito de Verín (1891-1893) e polo mesmo distrito en todas as eleccións entre 1896 e 1923.

Foi gobernador civil de Cidade Real e Toledo (1891), director xeral de Administración (1900), fiscal do Tribunal de Contas (1903), director xeral de Obras Públicas (1904), vicepresidente do Congreso dos Deputados (1905 e 1914) e subsecretario de Facenda (1907).

Foi ministro de Fomento entre o 25 de outubro e o 9 de decembro de 1915, cargo que volveu ocupar entre o 15 de setembro de 1920 e o 13 de marzo de 1921. Foi ministro de Instrución Pública e Belas Artes entre o 5 de maio e o 1 de setembro de 1920.

En 1923 foi nomeado presidente do Tribunal de Contas do Reino, cargo do que foi deposto coa Ditadura de Primo de Rivera, e que volveu ocupar en 1930.

Durante a II República, nas eleccións xerais de 1936, volveu obter un escano pola provincia de Ourense en representación da CEDA.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Ficha no Congreso dos DeputadosArquivado 09 de agosto de 2020 en Wayback Machine.