Juan Aparicio

Juan Aparicio
	;
Nome orixinal	(es) Juan Aparicio López
Biografía
Nacemento	29 de xullo de 1906 ; Guadix, España
Morte	17 de abril de 1987 (80 anos); Madrid, España
Procurador en Cortes
	3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967 ; Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	31 de maio de 1961 – 6 de xuño de 1964 ; Lexislatura: VII lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958 ; Lexislatura: V lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	14 de maio de 1952 – 13 de abril de 1955 ; Lexislatura: IV lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	13 de maio de 1949 – 5 de abril de 1952 ; Lexislatura: III lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946 ; Lexislatura: I lexislatura das Cortes franquistas
Q36958264
Datos persoais
Educación	Universidade de Granada
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	xornalista, escritor, político
Partido político	Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista ; Falange Española
Profesores	Fernando de los Ríos (pt)
Familia
Cónxuxe	Carmen Jalón Gómez
Premios
	(1952) Gran Cruz da Orde do Mérito Civil; (1944) Encomenda con placa da Orde de Cisneros ;

Juan Aparicio López, nado en Guadix (provincia de Granada) o 29 de xullo de 1906 e finado en Madrid o 17 de abril de 1987, foi un xornalista e político español.

Traxectoria

Estudou Dereito na Universidade de Granada, onde foi discípulo do socialista Fernando de los Ríos. Neses anos, e ata 1930 estivo próximo ao Partido Comunista de España, e despois participou na fundación das JONS, organización de extrema dereita obreira, grupo que posteriormente converxe coa Falange Española. En 1931 afiliouse a Falange, onde militou ata 1935, se ben volveu a militar a partir de 1937.

Ao estalar a guerra civil española, Aparicio, xa como xornalista, dirixía a publicación local La Gaceta Regional de Salamanca.

Posguerra e censura

Desde 1939 é unha figura clave na reorganización da prensa franquista e en 1941 é nomeado Delegado Nacional de Prensa por Francisco Franco, posto que ten a máxima autoridade no control dos medios de comunicación. Ocupa ese cargo ata 1945, que despois muda a súa denominación polo de Director Xeral de Prensa, e onde se mantén ata finalizar a década dos cincuenta.

Aínda que del non dependía a política censora da ditadura, pois correspondía á Dirección Xeral de Propaganda, publicou en 1952 un artigo onde desprestixiaba a lingua galega a raíz do ensaio breve de Ramón Piñeiro Significado metafísico da saudade, publicado no número 1 da revista Grial, e que culminou nunha acentuación da censura ás producións ensaísticas e xornalísticas en galego^[1]. Pola contra, recomendou -por mediación de Xosé Filgueira Valverde- a publicación de Cómaros verdes, o libro de poemas de Aquilino Iglesia Alvariño logo de que a obra fose secuestrada pola censura^[1].

Como xornalista, foi director dos xornais El Español, Fantasía, La Estafeta Literaria e Pueblo^[1]. En 1941 fundou a Escuela Oficial de Periodismo en Madrid, e en 1952 un centro homónimo en Barcelona.

Vida persoal

Estivo casado e viviu boa parte da súa vida en Torrevieja (Alacant). Nesa cidade foi o impulsor do Certame Nacional de Habaneras^[2]. Foi nomeado fillo adoptivo desta vila.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Eva Estévez, "O franquismo autorizaba a poesía en galego pero non o ensaio", entrevista a Xosé Manuel Dasilva, A Nosa Terra, nº 1.335, 27 de novembro de 2008, p. 31.
↑ Inaugurada la exposición sobre el centenario de D. Juan Aparicio - Mi querida Torrevieja, Torrevieja.com, 30/4/2007

[Eva_Estévez_1977_p._31-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Eva Estévez, "O franquismo autorizaba a poesía en galego pero non o ensaio", entrevista a Xosé Manuel Dasilva, A Nosa Terra, nº 1.335, 27 de novembro de 2008, p. 31.

[2] Inaugurada la exposición sobre el centenario de D. Juan Aparicio - Mi querida Torrevieja, Torrevieja.com, 30/4/2007

[1]

[2]