Wikipedia

Janosch


Horst Eckert alias Janosch nado o 11 de marzo de 1931 en Hindenburg OS, República de Weimar, é un ilustrador, autor de libros infantís e escritor alemán. Janosch é coñecido por contos infantís ilustrados como Oh, wie schön ist Panama, Post für den Tiger e Ich mach dich gesund, sagte der Bär, algúns dos cales foron filmados como Janoschs Traumstunde ("a hora dos soños de Janosch"). Tamén é autor de varios libros para adultos.

Infotaula de personaJanosch

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento11 de marzo de 1931 Editar o valor em Wikidata (93 anos)
Zabrze, Polonia Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaTenerife Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeAlemaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoLiteratura infantil Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Múnic Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónilustrador , fotógrafo , deseñador téxtil , dramaturgo , escritor de literatura infantil , escritor Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua alemá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Premios
Páxina webjanosch.de Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0417873 Allocine: 400800
Facebook: janoschwelt Musicbrainz: be1e06b8-88a7-49e1-b00e-74c1705ea9f9 Discogs: 352398 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

O pai de Janosch era alcohólico e violento coa súa familia.[1] A súa nai era estritamente católica.[2] Janosch creceu cos seus avós nun asentamento mineiro até que os seus pais pagaron o seu propio apartamento. Aos 13 anos, desenvolveu ictericia, tratada con licor destilado na casa. Era membro do que el dixo que era "un grupo xuvenil xesuíta intensamente atormentado" Marianischer Kongregation.[3] En 1944 recibiu unha aprendizaxe como ferreiro e traballou nun taller de metalurxia ("O meu mellor e máis importante momento na vida, porque me ensinaron a frase máis importante da miña vida: "Es gibt nichts, was nicht geht" (Non hai nada que non se poida facer'").[4]

Despois do final da segunda guerra mundial e do regreso do seu pai en 1946, os seus pais fuxiron con el á RFA. Ese mesmo ano, as autoridades polacas outorgaran á familia a cidadanía polaca e enviaron unha notificación correspondente ao seu domicilio, pero a carta non lle chegou a tempo. Janosch viviu en Bad Zwischenahn durante 15 anos, onde traballou en fábricas téxtiles, e asistiu á Werkkunstschule Krefeld, onde fixo un curso de debuxo con Gerhard Kadow, alumno de Paul Klee. Janosch tamén viviu en Nordhorn e traballou aquí na industria téxtil, segundo o Museo Otto Pankok Gildehaus.[5]

Tras unha estadía en París, trasladouse a Múnic en 1953, onde estudou na Academia de Belas Artes con Ernst Geitlinger, entre outros, pero tivo que suspender os seus estudos de arte despois duns semestres de proba por "falta de talento". Con Romano Guardini estudou durante moito tempo o catolicismo.[6] Despois traballou como artista freelance. En 1956 comezou a traballar como escritor. Un amigo aconselloulle que fixera un libro infantil a partir dos seus debuxos e o seu editor Georg Lentz que se chamase "Janosch". En 1960 publicou o seu primeiro libro infantil, Die Geschichte von Valek dem Pferd, cun editor amigo seu, e en 1970 a súa primeira novela, Cholonek oder Der Liebe Gott aus Lehm.

En 1980, orixinalmente para recuperarse dunha enfermidade, Janosch trasladouse ás Canarias, a unha casa nas montañas de Tenerife, pero pronto converteuse na súa casa permanente. Nunha entrevista, cando se lle preguntou por que era tan reticente a dar entrevistas, Janosch respondeu: "Son realmente autista. Preferiría ser invisible."[7]

Algúns dos seus personaxes máis famosos son Schnuddel ou o Tigerente, que apareceu xunto co tigre e o oso en Post für den Tiger, Oh, wie schön ist Panama (filmado co mesmo título). Nos seus libros para adultos procesa, entre outras cousas, vivencias da súa infancia. O rexeitamento da relixiosidade temerosa de Deus, a aprobación das relacións familiares, a amizade e a cuestión do sentido da vida son temas recorrentes para el.

En 1985 e 1989 as súas historias foron producidas para televisión. Janosch adoitaba ser o propietario maioritario de Janosch film & medien AG. Recibiu as accións en lugar dun prezo de adquisición pactado e vendeunas ao banco que estaba afiliado á AG.[3]

En 2005 tamén viaxou á súa cidade natal Zabrze e mesmo xogou coa idea de mudar alí a súa residencia, cousa que non realizou. En entrevistas coa prensa polaca, referiuse repetidamente aos seus lazos con Silesia e Polonia. Dixo: "Considérome silesiano, esta é a miña nacionalidade e a miña relixión". E tamén: “Eu tamén me sinto un pouco polaco. Na miña familia, só o nome Eckert é alemán. Os meus outros avós chamáronse Piecha, Morawiec, Głodny." Segundo Janosch, con todo, só fala "un pouco" polaco.[8]

O seu libro autobiográfico Tagebuch eines frommen Ketzers ("Diario dun piadoso herexe") aínda non foi publicado por unha editorial.[3] Porén, o primeiro capítulo foi traducido ao polaco e publicado no maior xornal polaco Gazeta Wyborcza en 2005, despois da visita do escritor á Alta Silesia. No capítulo da súa autobiografía publicado en Polonia, Janosch axusta críticamente as contas coa súa conservadora familia de Silesia.[9] Janosch dixo neste contexto: "Nacer católico é o accidente máis grande da miña vida".[10]

Janosch agora é membro do consello consultivo da Fundación Giordano Bruno,[11] para a que debuxa viñetas satíricas críticas coa igrexa.[12] Tamén é partidario da Spatzenkampagne (campaña papagaio) da Deutschen Wildtier Stiftung. Como motivo do seu compromiso, afirma que ten que resarcirse dunha débeda dunha determinada maneira, xa que o seu pai era Vogelfänger (paxareiro, capturador de paxaros). Tamén está comprometido coa Nachsorgeklinil Tannheim, unha entidade sen ánimo de lucro para tratar sobre todo o cancro, doenzas cardíacas e fibrose quística.[3]

 
Parada de autobús con figuras de Janosch en Bunsoh

En abril de 2010, durante unha exposición súa, Janosch anunciou que xa non quería escribir máis libros. A partir de agora só quere "viaxar e deitarse na hamaca" engadindo que de todos os xeitos considérase sen talento.[13]

O día 25 de xullo de 2013 a ZEITmagazin anunciou o seu regreso cunha contribución semanal para a revista. En palabras súas, estes debuxos son "sobre min: Wondrak, a nova superestrella". En novembro de 2019 publicouse alí a súa última contribución "Herr Janosch, wie sagt man Tschüss?" ("Señor Janosch, como se di abur?").[14]

Janosch casou coa súa parella de sempre Ines en 2013.[15] A parella non ten fillos.

Obra editar

Janosch publicou máis de 150 libros até a data, algúns dos cales foron traducidos a máis de 30 idiomas: [12]

Audiovisuais editar

  • Da wo ich bin ist Panama. Die Lebensreise des Herrn Janosch (2011, con Regie Joachim Lang)
  • Ja ist gut, Nein ist gut (2009, con Regie Joachim Lang)

Escolma de exposicións recentes editar

  • Augustin Gallery, Viena, A Janosch. Polo 90 aniversario, 11 de marzo - 10 de abril de 2021
  • Museo de Caricaturas de Krems, Herr Wondrak von Janosch, 21 de febreiro de 2021 a 30 de xaneiro de 2022 [16]

Premios editar

 
Janosch coa medalla Bayerischen Peotentaler, 2002
  • 1975: Premio de Literatura da Cidade de Múnic
  • 1979: Premio Tukan
  • 1979: Deutscher Jugendbuchpreis Bilderbuch (por "Oh, wie schön ist Panama")
  • 1979: 2× Placa da Bienal de Ilustracións de Bratislava (por The Mouse Has Red Stockings On )
  • 1980: Prix Jeunesse Munich (por Sendung mit der Maus)
  • 1981: Prix Danube, Bratislava: Premio principal de película de animación (por Sendung mit der Maus)
  • 1983 e 1987: 2× Pincel de prata (por Das Leben der Thiere e Ich mach dich gesund, sagte der Bär)
  • 1984: Zilveren Griffel (por Post für den Tiger )
  • 1984: Banff World Television Festival : Premio especial do xurado (por Sendung mit der Maus)
  • 1987: Mención honorífica do Premio Bologna Ragazzi (por Hosentaschen-Bücher 'Libros de peto')
  • 1992: Premio Andreas Gryphius (polas súas novelas)
  • 1993: Cruz Federal do Mérito (Bundesverienstkreuz) 1ª clase [17]
  • 1996: Lupa de Morenhoven
  • 1999: Premio de Cultura de Silesia do Estado de Baixa Saxonia
  • 1999: Orde de Manuel Amador Guerrero
  • 2002: Bayerische Poetentaler
  • 2003: DVD Champion: Premio Creativo

Honras editar

  • O 1 de marzo de 2013, a Deutsche Post AG emitiu dous selos de correos por valor de 45 e 58 céntimos de euro cos motivos Segelboot e Ostern. Os mataselos especiais tamén mostran motivos destes debuxos de Janosch. O deseño provén de Grit Fiedler de Leipzig.
  • A "Grundschule Augustfehn" no municipio de Apen no distrito de Ammerland na Baixa Saxonia leva o título de "Escola elemental Janosch-Augustfehn". Janosch foi estudante na escola durante un ano. Díxo que pasara un ano moi bo en Augustfehn e que lembra con cariño os seus tempos nesa escola.

Notas editar

  1. ↑ Spreckelsen, Tilman. "Janosch: Beinahe ein Millionär". FAZ.NET (en alemán). ISSN 0174-4909. Consultado o 2023-01-29. 
  2. ↑ User, Super. "Janosch". www.galerie-jaeschke.de (en alemán). Arquivado dende o orixinal o 06 de decembro de 2022. Consultado o 2023-01-29. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Philipp Zieger: Kinderbuchautor Janosch über soziales Engagement und die Nachsorgeklinik Tannheim. „Ich engagiere mich gerne“. en: Südkurier. 13 de maio de 2009.
  4. ↑ Citado de Von dem Glück, als Herr Janosch überlebt zu haben
  5. ↑ "Spurensuche: Mit wem trafen sich Janosch und Hans Ohlms?". GN-Online (en alemán). Consultado o 2023-01-29. 
  6. ↑ Angela Bajorek: Jetzt ist alles vorbei. Entrevista, "Teilabdruck aus der Biografie", en: Die literarische Welt, 20 de febreiro de 2016, páx. 6.
  7. ↑ Corinne Schmid, en: Allgemeine Zeitung Mainz. 9 de marzo de 2006.
  8. ↑ Angela Bajorek, Wer fast nichts braucht, hat alles: Janosch – die Biographie, Ullstein Hardcover (26. Februar 2016), ISBN 3-550-08125-1.
  9. ↑ Życie jak ze złota. "A vida coma o ouro". 'Fragmentos da biografía inédita de Horst Eckert, ou Janosch', Gazeta Wyborcza Katowice 1 de xullo de 2005.
  10. ↑ ONLINE, RP (2007-06-09). "„Katholiken-Hasser“: Stoiber greift Zeichner Janosch an". RP ONLINE (en alemán). Consultado o 2023-01-29. 
  11. ↑ "Janosch: „Grüß Gott, Herr Stoiber!"". hpd.de (en alemán). Consultado o 2023-01-29. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Philipp Zieger: Janosch. In: Südkurier. 13. Mai 2009.
  13. ↑ En Lübecker Nachrichten (informativo de Lübeck) 17 de abril de 2010.
  14. ↑ "news.ORF.at". news.ORF.at (en alemán). Consultado o 2023-01-29. 
  15. ↑ Bajorek, Angela. Das Brautpaar nach der Eheschließung. ISBN 978-3-8437-1323-8. 
  16. ↑ Janosch ist 90: Sanfter Anarchist des Kinderzimmers orf.at, 11. März 2021, abgerufen 11. März 2021.
  17. ↑ Bundespräsidialamt

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Jörg Merk und Janosch: Reden Sie Tacheles Herr Janosch. Neue Welt, Langenpreising 2007, ISBN 978-3-937957-97-5.
  • Theo Rommerskirchen: Janosch. In: viva signatur si! Remagen-Rolandseck, Rommerskirchen 2005, ISBN 3-926943-85-8.
  • Angela Bajorek: Wer fast nichts braucht, hat alles. Janosch – die Biografie. Aus dem Polnischen übertragen und für die deutsche Ausgabe ergänzt von Paulina Schulz. Ullstein, Berlin 2016, ISBN 978-3-550-08125-5.
  • Anna Stemmann: Von Märchen, Comics und Moritaten. Diachrone Entwicklungslinien in Janoschs Bildwelten. In: Ute Dettmar, Claudia Maria Pecher, Martin Anker (Hrsg.): Bilder zu „Klassikern“. Schneider Verlag Hohengehren, Baltmannsweiler 2019, ISBN 978-3-8340-1964-6, S. 239–252.

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janosch&oldid=6379667»