Icía de Roma
Icía de Roma[1], máis coñecida como Santa Icía ou Santa Cecilia, e coas variantes Cecilia[1], Cilla[1], Cecía[1] e Sía[2], (en latín, Caecilia), foi unha nobre romana, convertida ao cristianismo e martirizada pola súa fe, no século III.[3] Na Igrexa católica, é patroa da música, dos poetas e dos cegos (xunto con santa Lucía de Siracusa).
| Icía de Roma | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | c. 180 |
| Lugar de nacemento | Roma |
| Falecemento | 22 de novembro de 230 |
| Lugar de falecemento | Roma |
| Nacionalidade | Roma Antiga |
| Relixión | cristianismo |
| Ocupación | música |
| Cónxuxe | Valeriano de Roma |
| Na rede | |
  | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Icía era unha moza patricia romana.[3] Foi obrigada por seus pais a casar con Valeriano.[3] Xunto con seu irmán Tiburcio, pediulle ser bautizada ao papa san Urbano.[3] Por tal motivo, foi condenada á pena capital.[3] Despois de moitos castigos, foi decapitada, pero o verdugo non atinou e Icía estivo agoniando durante tres días.[3] Morreu en presenza de Urbano e enterrárona no cemiterio de Calisto.[3]
Xunto con santa Einés, é a máis popular das mártires romanas.[1] O seu culto en Hispania é antigo, aproximadamente dende o século X.[1]
Patroa da música editar
Pasaron máis de mil anos para que Icía fose proclamada patroa da música.[3] En 1594, o papa Gregorio XIII canonizouna e deulle oficialmente o nomeamento, por «demostrar unha atracción irresistible cara aos acordes melodiosos dos instrumentos. O seu espírito sensible e apaixonado por esta arte converteu así o seu nome en símbolo da música». Este padroado foi produto dunha mala tradución dende o latín da súa lendaria Paixón.[3]
O 22 de novembro, sinalado pola tradición como o día da súa morte (ou o día do seu nacemento), foi adoptado en moitos países como o Día da Música.
Galería de imaxes editar
-
Igrexa vella de Santa Cecilia de Trasancos, Ferrol
-
Igrexa nova de Santa Cecilia de Trasancos, Ferrol
-
Rúa de Santa Cecilia, na Coruña
