Hermann Staudinger

Hermann Staudinger, nado o 23 de marzo de 1881 en Worms (Alemaña) e finado o 8 de setembro de 1965 en Friburgo (Alemaña), foi un químico e profesor universitario alemán galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1953.

Hermann Staudinger
Hermann Staudinger
Datos persoais
Nacemento23 de marzo de 1881
LugarWorms Alemaña Alemaña
Falecemento8 de setembro de 1965
LugarFriburgo Alemaña Alemaña
ResidenciaAlemaña Alemaña
Nacionalidadealemán
Cónxuxe
  • Magda Woit
  • Actividade
    Campo
  • Química
  • Alma máter
  • Universidade de Halle-Wittenberg
  • Director de tese
  • Daniel Vorländer
  • Alumnos de tese
  • Leopold Ružička
  • Contribucións e premios
    Coñecido por
  • Química dos polímeros
  • Premios
  • Premio Nobel de Química (1953)
  • editar datos en Wikidata ]

    Traxectoria editar

    Naceu na cidade de Worms, situada no estado alemán de Renania-Palatinado. Fillo dun profesor de filosofía de Darmstadt, estudou química na Universidade de Halle, onde se doutorou en 1903, pensando en dedicarse máis tarde á bioloxía.

    En 1907 foi nomeado profesor de química na Universidade de Estrasburgo, para pasar posteriormente pola Escola Superior Técnica de Karlsruhe en 1908, dar clases na Escola Superior Técnica Eidgenössische de Zúric, e na de Friburgo en 1926.

    En 1934, o filósofo Martin Heidegger, reitor de Friburgo, decatouse de que Staudinger solicitara a cidadanía suíza durante a primeira guerra mundial, polo que o denunciou ante o ministerio de Educación local como un pacifista oculto. O ministerio solicitoulle a renuncia, pero Staudinger rexeitou, polo que o tema foi deixado de lado ante o escándalo internacional que puidese haberse suscitado.

     
    Tumba de Hermann Staudinger situada en Friburgo.

    Staudinger morreu na súa residencia de Friburgo, situada no estado de Baden-Württemberg.

    Investigacións científicas editar

    Staudinger comeza as súas investigacións estudando os polímeros. En maio de 1922 publica un artigo na revista Helvetica Chimica Acta onde acuña o termo macromolécula e senta as bases da polimerización. En 1926 expón a súa hipótese de que un polímero é unha longa cadea de unidades pequenas unidas por enlaces covalentes.

    Desde 1926 en adiante foi docente da Universidade de Friburgo.

    Desde 1935 ampliou o seu estudo das solucións de polímeros aos poliésteres, o que lle permitiu descubrir a relación que vincula a viscosidade e o peso molecular.

    Desde 1940 foi, ademais, investigador principal do Instituto de Química Macromolecular.

    En 1953 recibiu o Premio Nobel de Química «polos seus descubrimentos no campo da química macromolecular». A súa muller, Magda Woit, foi coautora de varios dos seus traballos científicos.

    Obras publicadas editar

    • 1912: Die Ketene
    • 1932: Die hochmolekularen organischen Verbindungen
    • 1939: Organischqualitative Analyse
    • 1947: Makromolekulare Chemie und Biologie
    • 1961: Memorias de traballo, libro autobiográfico.

    Véxase tamén editar

    Ligazóns externas editar

    Predecesor:
    Archer John Porter Martin
    e
    Richard Laurence Millington Synge
    Premio Nobel de Química
     

    1953
    Sucesor:
    Linus Pauling