Hermandad Gallega de Venezuela

Hermandad Gallega de Venezuela
Tipo	asociación
Data de fundación	12 de outubro de 1960
Premios	Premio Otero Pedrayo
Sede	Caracas
País	Venezuela
	10°30′21″N 66°53′15″O / 10.505747222222, -66.887488888889
Na rede
	http://www.lahermandadgallega.gal/
	[ editar datos en Wikidata ]

A Hermandad Gallega de Venezuela foi creada o 12 de outubro de 1960 ao fusionarse os tres centros galegos existentes nese momento en Caracas. Os seus fundadores foron tres, un por cada centro: Ángel Feijoo González (Casa de Galicia), Baldomero Gallego Figueiras (Lar Gallego) e Vicente Barcia Portela (Centro Gallego). Os seus símbolos son a bandeira, o escudo e o himno de Galiza.

Historia

AMIGO QUE POR EL
MUNDO VAS EN BUSCA
DE UNA LEJANA ESTRELLA
VUELVE LA VISTA
REGRESA A TU HOGAR
DONDE EL CALOR DE
LOS TUYOS TE ESPERA.
HERMANDAD GALLEGA DE VENEZUELA.

Nun primeiro momento, o centro a pesar de ser consecuencia dunha fusión, tiña como característica a conservación das propiedades individuais que tivera cada unha das tres asociacións e contaba con 800 socios. Estes eran emigrantes e, en menor medida, exiliados do após-Guerra Civil, varios dos cales volveron a Galiza do exilio americano entre os principios dos 60 e finais dos 70 para desenvolveren ou apoiaren proxectos culturais ou empresariais na metrópole, como aconteceu cos fundadores do grupo cerámico, artístico e editorial Sargadelos. A Hermandad Gallega en Caracas presentou unha rede institucional na que actuaron axentes da esquerda e do nacionalismo, entre os cales destacaron polas súas actividades literarias, Farruco Sesto Novás e Xosé Sesto López, da UPG.

A partir de 1962 comezou a medrar e ao ano seguinte o método para elixir ao presidente cambiou. As votacións dividíronse en dous grupos: “Plancha 1” (Asociación Galaica) e “Plancha 2” (Grupo Unión). A primeira foi a pioneira da directiva que contou coa participación de Celso Emilio Ferreiro nas actividades culturais, en 1966, aínda que foi despedido ao cambiar a presidencia dous anos despois.

Ante a crise económica que atravesou no ano 92, decidiron que a Hermandad Gallega fose unha sociedade por accións.

Obxectivos

Esta asociación ten tres grandes obxectivos: cultural, asistencial e deportivo-recreativo.

Dentro do cultural promoven a fomento, a divulgación e a defensa do idioma e da cultura galega e dos valores autóctonos de Galiza así como a promoción da cultura dentro de Venezuela e a realización de intercambios culturais cos demais pobos. Ademais, tamén teñen unha especial dedicación á fundación de centros de cultura de Galiza e Venezuela.

No asistencial, intentan crear e soster servizos médicos asistenciais, centros de coidados diarios e programas de prevención e axuda aos socios e aos galegos en xeral.

No ámbito deportivo-recreativo, fomentan e desenvolven actividades deportivas de carácter afeccionado, social e saudábel.

Sedes

Inicialmente, a asociación non tiña unha sede fixa senón que se repartía entre as diferentes instalacións que tiñan os tres centros a través dos que foi fundada.

Foi no ano 62 cando adquiriu a súa primeira propiedade, razón pola cal medrou tanto. Esta sede era o antigo club “Casablanca”, unha asociación deportiva que tivera problemas económicos, situada na Avenida Principal Maripérez (nome polo cal se coñece hoxe en día). Ocupa unha parcela de 22 000 metros cadrados e, entre outros, alberga varios espazos: despachos e oficinas, salas de reunións, salón de actos, salón de xogos, restaurantes e bares, almacéns, colexio, teatro e aparcadoiro.

Anos máis tarde, no 78, adquiriron os terreos de “Valle Fresco”, situados ao exterior da capital, onde construíron un grande complexo deportivo e recreativo que ocupa 40 hectáreas. Alberga campos de fútbol e de fútbol sala, pistas de tenis, restaurante, bar, áreas de espallamento, servizos hixiénicos, parques infantís, salón de reunións, capela etc. Nela realízanse diferentes celebracións como a festa de San Xoán, o Magosto ou o Santiago Apóstolo, entre outras.

Piscina olímpica da Hermandad Gallega de Venezuela

Actividades

Actividades culturais

Dende a súa fundación levan impartido, de maneira intermitente, un bo número de cursos do idioma galego.

No ano 1960 creouse un programa de radio chamado “Sempre en Galiza” que se emitiu, e se segue emitindo, todos os domingos ás 11 da mañá. A súa emisora cambiou de Radio Suave a, a actual, Radio Continente. O seu obxectivo é difundir a cultura galega, a venezolana e a española ademais de informar sobre as actividades levadas a cabo pola Hermandad ou sobre acontecementos de Galiza ou España.

Contan con varios grupos folclóricos centrados na danza, no canto e na aprendizaxe instrumental da gaita. Por exemplo, unha agrupación de danza é “Lonxe da terriña”, fundada no ano 1975 cun número aproximado de 40 compoñentes divididos en gaiteiros e bailaríns.

Unha das actividades culturais máis importantes que desenvolve dende a súa fundación é a actividade editorial. Por exemplo, ao ano de ser creada, en 1961, comeza a publicar mensualmente Aires da terra onde se informa sobre as actividades da sociedade, sobre a cultura galega e ás veces sobre economía. Publicábase en castelán e era gratuíta. Mentres Celso Emilio Ferreiro colaborou coa Hermandad, foi o director de Galicia en Caracas, unha publicación que se creou en xullo de 1967 para celebrar os 400 anos da capital emitindo soamente un número. Estaba escrita enteiramente en galego e ademais contou coa participación de autores tan importantes como Camilo José Cela, Otero Pedrayo ou Xosé Sesto López. Unha das publicacións máis importantes que editou a asociación foi o xornal Irmandade o cal se fundou o 1 de marzo de 1965 e cesou a súa actividade en outubro de 1972, a pesar de que volveu a editarse en diferentes anos en formato de revista. Contou coa dirección de Celso Emilio Ferreiro e coa reprodución de artigos de Castelao, Otero Pedrayo, Méndez Ferrín ou Blanco Amor, entre outros. Este diario estaba escrito tanto en galego como en castelán, con predominio deste último e informaba sobre as actividades da sociedade, así como trataba temas sobre diversos aspectos da actualidade e da cultura galega.

Contan cunha ampla biblioteca con máis de 50.000 volumes.

Ademais, actualmente seguen activas instalacións como o colexio Castelao e o teatro Rosalía de Castro. O primeiro fundouse no ano 62 e a día de hoxe imparten a educación primaria, secundaria e o bacharelato ademais de dar clases de literatura e lingua galega e charlas e conferencias referentes á cultura galega. Conta con máis de 600 alumnos. O teatro (situado na sede central de Maripérez), creado 30 anos máis tarde, foi un dos máis modernos e funcionais do país cunha capacidade de 700 butacas.

Alén disto a Hermandad realiza outras actividades como cursos de pintura ou fotografía, exposicións, conferencias, concertos, cursos de baile e gaita, cursos de lingua galega etc.

Actividades deportivas

Presentan unha gran variedade de actividades deportivas como xadrez, tenis, frontón, fútbol, voleibol, baloncesto etc.

Todos os equipos participan en campionatos internos, propios da Hermandad Gallega, e en torneos nacionais.

Outras actividades

Dispón dun consultorio médico, no cal traballan máis de 60 persoas, con numerosas especialidades, entre as que se poden mencionar xinecoloxía, traumatoloxía ou pediatría. Existe tamén un Comité de Damas que se encarga de actividades sociais e de atención para os necesitados. Realizan diversas actividades como colectas, visitas a clínicas e hospitais e contribucións monetarias para o sustento de necesitados.

Véxase tamén

Bibliografía

"Hermandad Gallega". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
Capítulo “Venezuela” por Xosé Ramón Campos Álvarez (páxina 673) Asociacionismo Galega no exterior Tomo 1, Carlos Sixirei Paredes, Xosé Ramón Álvarez, Enrique Fernández Martínez. Xunta de Galicia
Capítulo 4.3.2.1, “Os enclaves americanos”, Tese de doutoramento O processo de contruçom do sistema literário galego entre o franquismo e a transiçom (1974-1978). Margens, relaçons, estrutura e estratégias de planificaçom cultural, Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine. de Roberto López-Iglésias Samartim.