Henri Sauvaire
Henri Joseph Sauvaire, nado en Marsella o 15 de marzo de 1831 e finado en Montfort-sur-Argens, Var, o 4 de abril de 1896, foi un epigrafista, numismático e fotógrafo francés, coñecido principalmente polos seus estudos e as súas investigacións orientalistas.
 Autorretrato de Henri Sauvaire (Ca. 1860), Museo de Orsay, París.[1] | |
| Nome orixinal | Henri Joseph Sauvaire |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 15 de marzo de 1831 Marsella, Francia  |
| Morte | 4 de abril de 1896 (65 anos) Montfort-sur-Argens, Var. |
Consul of France (en)  | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade |  Francesa. |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Diplomacia, numismática, epigrafía e fotografía. |
| Ocupación | fotógrafo , Dragoman (en) , epigrafista , numismático , diplomático |
| Período de actividade | 1860 - 1870 |
| Membro de | Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (pt) (membro correspondente) (1889–)Academy of Sciences, Letters and Arts of Marseille (en) (1880–) |
| Lingua | Lingua francesa |
| Premios | |
| Cabaleiro da Lexión de Honra (1895). | |
Lista
| |
| Notes Membro de: Académie des inscriptions et belles-lettres. | |
Traxectoria editar
Henri Sauvaire nado en Marsella en 1831, desenvolveu case toda a súa carreira profesional en Oriente, comezando como empregado da chancelaría francesa en Alexandría en 1857,[2][3] e logo en Beirut en 1859. Tamén estivo en Damasco como comisario francés en Siria no momento dos masacres de 1860 no Líbano e en Siria. En 1863, participou na misión do duque de Luynes ao Mar Morto, na súa condición de arabista e fotógrafo.[4][5][6]
En 1865 foi nomeado primeiro dragomán de Alexandría.[3] En 1866 participou na campaña de restauración da cúpula do Santo Sepulcro de Xerusalén. Familiarizado cos estudos orientais de historia e arqueoloxía, reuniu unha gran colección de manuscritos árabes. En 1876 foi enviado a Marrocos, primeiro a Casablanca —onde ocupou o cargo de vicecónsul— e despois a Tánxer.[2][3]
Logo da súa xubilación en 1883, instalouse no castelo de Robernier, en Montfort-sur-Argens, e desde alí dedicouse á investigación sobre diferentes aspectos da cultura musulmá, en parte baseándose na abundante documentación manuscrita que reunira durante a súa traxectoria profesional en Oriente.[4] Como resultado destas investigacións, publicou, entre outras, unha serie de memorias no Journal asiatique, que posteriormente foron publicadas como monografía en tres volumes entre 1882-1888, acerca da metroloxía e a numismática musulmás,[2] que culmina cun estudo sobre a economía financeira dos estados musulmáns no derradeiro volume.[7][8]
Outro dos seus proxectos editoriais máis salientables foi a tradución dun tratado árabe medieval sobre a historia de Damasco, publicado tamén no Journal Asiatique, entre 1894 e 1896, que supón non só unha fonte de coñecemento histórico senón unha das primeiras manifestacións da epigrafía árabe, unha disciplina pouco desenvolvida ata o momento.[7][9]
Sauvaire recibiu en 1895 o título Cabaleiro da Lexión de Honra, e en 1889 foi elixido membro correspondente da Académie des inscriptions et belles-lettres de París.[7][3]
As súas numerosas fotografías tomadas en Siria, en Turquía e en cidades como Beirut, Damasco, Constantinopla e Hebrón son de grande interese e consérvanse en París, no Museo de Orsay.[10]
Henri Sauvaire finou o 4 de abril de 1896 en Montfort-sur-Argens, departamento de Var.[2]
Publicacións editar
Esta é unha escolma das publicacións de Henri Sauvaire:
- (1860). "La plus ancienne monnaie arabe d'Abdul-Malek". En Revue de la Numismatique Belge. 3ª serie. Tomo IV. Páxinas 325-327.
- (1867). De Kerak à Chaubak, Extrait du journal de Voyage (con Christophe Mauss). Martinet, París.
- (1876). El Fatawa 'l Khayryeh. Les Fetwas de Khayr-ed-Dyn. Imprimeur du Comerce, Alexandría.
- (1876). Histoire de Jérusalem et d'Hébron depuis Abraham jusqu'à la fin du xve siècle. Leroux, París.
- (1882). Droit Musulman (rite hanafite). Barlatier-Frissat, Marsella.
- (1882-1888). Matériaux pour servir à l’histoire de la numismatique et métrologie Musulmanes. Vol. I(1882); Vol. II (1885); Vol. III (1888). Imprimerie Nationale, París.
- (1884). Voyage en Espagne d'un Ambassadeur marocain (1690-1691). Leroux, París.
- (1893). Sur une mère d'astrolabe arabe du XIIIe siècle (609 de l'Hégire) (con M. J. de Rey). Imprimerie Nationale, París.
- (1894-1896). "Description de Damas". En Journal asiatique. 9ª serie. Société Asiatique. Imprimerie Nationale, París.
- (1894) Tomo III. Marzo-abril (páxinas 251-318), maio-xuño (páxinas 385-501).
- (1894) Tomo IV. Setembro-outubro (páxinas 242-331), novembro-decembro (páxinas 460-503).
- (1895) Tomo V. Marzo-abril (páxinas 269-315), maio-xuño (páxinas 377-411).
- (1895)Tomo VI. Setembro-outubro (páxinas 221-313), novembro-decembro (páxinas 409-484).
- (1896) Tomo VII. Marzo-abril (páxinas 185-285), maio-xuño (páxinas 369-459).
Notas editar
- ↑ "Autoportrait". Musée d'Orsay (Musee-orsay.fr).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Schlumberger, G. (1896). Páxina 151.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "Sauvaire, Henri Joseph". Comité des travaux historiques et scientifiques (CTHS.fr).
- ↑ 4,0 4,1 Tréhin, J-Y. (2008). Páxina 870.
- ↑ Véxase "(1867)" na sección "Publicacións".
- ↑ Le Duc de Luynes (1874). Voyage d'exploration a la Mer Morte,a Petra et sur la rive goche du Jourdan. Bertrand, París.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Schlumberger, G. (1896). Páxina 152.
- ↑ Véxase "(1882-1888)" na sección "Publicacións".
- ↑ Véxase "(1894-1896)" na sección "Publicacións".
- ↑ "Henry Sauvaire (1831 - 1896)". Musee-orsay.fr
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Henri Sauvaire  |
Bibliografía editar
- Schlumberger, G. (1896). "Éloge funèbre de M. Henri-Joseph Sauvaire, correspondant de l'Académie". En Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. Tomo XXIV. Marzo-abril. Páxinas 151-152.
- Tréhin, J-Y. (2008). "Sauvaire, Henri Joseph". En Pouillon, F. (ed.). Dictionnaire des orientalistes de langue française. Páxinas 869-870. Karthala. ISBN 978-2-8111-0790-1