Francisco Aparicio Sánchez
Francisco Aparicio Sánchez, nado en Yepes, Toledo, en 1936, é un escultor, medallista e deseñador de moedas español.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1936 Yepes, Toledo. |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade |  Española. |
| Educación | Real Academia de Belas Artes de San Fernando. Universidade Complutense de Madrid. |
| Actividade | |
| Ocupación | Escultor, medallista e deseñador de moeda. |
| Lingua | Lingua castelá  |
| Premios | |
| · 1961: Premio Nacional de Escultura. · 1977: P. Tomás Francisco Prieto (FNMT). · 1979: Premio de Medalla (CBAM). | |
 | |
Traxectoria
editarFrancisco Aparicio realizou os seus estudos artísticos na Escola Superior de Belas Artes da Real Academia de San Fernando, en Madrid, de 1955 a 1960, e posteriormente, en 1981, acadou a licenciatura en Belas Artes,[1] pola Universidade Complutense de Madrid.[2]
O seu estudio artístico está instalado en Madrid.[1]
Os traballos de Francisco Aparicio céntranse sinaladamente na medalla, a moeda e a escultura. As súas creacións expóñense en numerosos museos, como os de Valdepeñas, Málaga, Albacete, Toledo ou Cuenca, así como na Casa da Moeda de Estocolmo, entre outros, e forma parte de coleccións privadas tanto españolas como estranxeiras.[1]
Entre os máis de vinte recoñecementos logrados ao longo da súa traxectoria, cómpre salientar principalmente o Premio Nacional de Escultura en 1961.[1][2]
Obra
editar
Escultura
editarAparicio cultiva a escultura tanto para espazos públicos como en pequenos formatos.[3] É un representante da escultura realista que se adscribe dentro do que se coñece como realismo máxico madrileño, xurdido a finais da década de 1970, onde o tema da figura humana resulta patente. A súa modelaxe achégao á estética dalgúns artistas da nova figuración italiana, como Marino Marini e Giacomo Manzù.[2]
Esta é unha escolma dalgunhas das súas esculturas públicas :[1]
- Estatuas nos apartahoteis Meliá en Alacante e en Bajondillo, Málaga.
- Estatua na biblioteca da Universidade de Málaga.
- Fonte na praza Ochavada, en Archidona, Málaga.
- Monumento a Don Bosco, Béjar, Salamanca.
- Homenaxe ás vítimas do terrorismo, Xetafe, Madrid.
- Monumento a Isabel a Católica, Arévalo, Ávila.
- Monumento a Frei Juan Gil, Arévalo, Ávila.
- Muller Bargueña, Bargas, Toledo.
- Toureiro Marcos de Celis, Palencia.
- Monumento a San Román, Toledo.
Medalla e moeda =
editarA maioría das medallas creadas por Aparicio son de formato menor, cun diámetro de entre 18 e 20 centímetros, e nelas engade como marca de gravador o seu apelido: APARICIO. Algunhas delas están dedicadas a figuras sobranceiras como Gerardo Diego ou María Zambrano.[4] Por este labor, mereceu varios recoñecementos, entre os que destacan o primeiro Premio Tomás Francisco Prieto, concedido pola Fabrica Nacional de Moeda e Timbre, en 1977, e o primeiro Premio de Medalla no I Centenario do Círculo de Belas Artes de Madrid, en 1979.[2]
No ámbito da moeda, en 1991 encargouse do deseño dunha serie numismática de curso legal para a República de San Marino, xunto coa deseñadora italiana Uliana Pernazza, composta por dez moedas, con valores faciais desde unha lira sanmarinesa ata 1.000 liras, e está cuñada polo Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato, de Roma. Nos reversos destas moedas aparece, a modo de marca de gravador, a inscrición APARICIO PERNAZZA INC.[5]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "Biografía". Aparicioescultor.com
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Clemente López, P. (2011). "¿Sabes quién soy? Francisco Aparicio Sánchez. Un escultor del realismo español contemporáneo". En La Tribuna de Albacete. 23 de setembro de 2011. Páxina 19.
- ↑ "Esculturas". Aparicioescultor.com
- ↑ "Medallas". Aparicioescultor.com
- ↑ "Francisco Aparicio". Numista.com
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Leyva, A. (2018). Francisco Aparicio. La realidad creada. Pro Amici Orfila Galeriae.