Frédéric Joliot-Curie
Jean Frédéric Joliot-Curie, nado o 19 de marzo de 1900 en París (Francia) e finado o 14 de agosto de 1958 en París. Marido de Irene Curie, físico, levou xunto coa súa muller o Premio Nobel de Química en 1935.
Jean Frédéric Joliot-Curie  | |
|---|---|
_1964,_MiNr_1049.jpg) Frédéric Joliot | |
| Datos persoais | |
| Nome completo | Jean Frédéric Joliot |
| Nacemento | 19 de marzo de 1900 |
| Lugar | París  Francia |
| Falecemento | 14 de agosto de 1958 |
| Lugar | París Francia |
| Causa | doença do fígado |
| Soterrado | Cemitério de Sceaux |
| Residencia | Francia |
| Nacionalidade | francesa |
| Cónxuxe | Irene Joliot-Curie |
| Fillos | Pierre Joliot e Hélène Langevin-Joliot |
| Actividade | |
| Campo | química |
| Alma máter | Escuela Superior de Física e de Química Industriais de París |
| Contribucións e premios | |
| Coñecido por | Núcleo atomico |
| Premios | Premio Nobel de Química (1935) |
Seus sogros forón os tamén premio Nobel Marie Curie e Pierre Curie | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
BiografíaEditar
Estudou na Escola Superior de Física e Química da Vila de París, onde se licenciou en física. En 1925 foi nomeado asistente persoal de Marie Curie no Instituto Curie de París. O ano seguinte casou con Irène Joliot-Curie, filla de Marie e de Pierre Curie (gañadores do Premio Nobel en Física en 1903), da cal adoptou o seu apelido de solteira. A instancia de Marie doutorouse en ciencias.
En 1945 foi nomeado alto comisario da enerxía atómica, e desde este posto dirixiu a construción da primeira pila atómica francesa, en 1948.
Membro da Academia das Ciencias francesas, en 1937 foi nomeado profesor no Collège de France, cargo que ocupou ata o 1956 cando, tras a morte da súa esposa, ocupou a cátedra de física que esta tiña na Sorbona de París.
Frédéric e Irene Joliot-Curie tiveron unha filla, Helena e un home, Pierre.
Morreu o 14 de agosto de 1958 na cidade de París, dunha enfermidade hepática.
Investigacións científicasEditar
Xunto á súa esposa iniciou as súas investigacións no campo da física nuclear e buscando a estrutura do átomo, en particular na estrutura e proxección do núcleo e que foi fundamental para o seu posterior descubrimento do neutrón e da radioactividade artificial en 1934. En 1935 ambos os científicos foron galardoados co Premio Nobel de Química polos seus traballos na síntese de novos elementos radioactivos.
Durante a súa estancia no Collège de France traballou nas reacciones en cadea e nos requisitos para a construción acertada dun reactor nuclear que utilizase a fisión nuclear controlada para xerar enerxía mediante o uso de uranio e auga pesada.
Durante a invasión nazi en Francia Joliot, membro activo do Partido Comunista Francés, tomou parte activa a favor da Resistencia francesa. Ao acabar a segunda guerra mundial foi nomeado director do Centre National da Recherche Scientifique (Centro Nacional de Investigación Científica, CNRS), converténdose no primeiro comisario do Goberno francés para a Enerxía Atómica. En 1948 supervisou a construción do primeiro reactor atómico francés.
En 1955 foi un dos once intelectuais que asinaron o manifesto Russell-Einstein que instaba a buscar solucións pacíficas aos conflitos internacionais existentes naqueles momentos en plena guerra fría.
RecoñecementosEditar
Na súa honra nomeouse o cráter Joliot sobre a superficie da Lúa.
Véxase taménEditar
Outros artigosEditar
Ligazóns externasEditar
- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1935 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
- Perfil de Frédéric Joliot en NNDB (en inglés)
| Predecesor: Harold Clayton Urey |
Premio Nobel de Química 1935 con Irène Joliot-Curie |
Sucesor: Peter Joseph Wilhelmus Debye |