Louis de Broglie

Louis-Victor-Pierre-Raymond, xeralmente coñecido por Louis de Broglie, nado en Dieppe o 15 de agosto de 1892 e finado en Louveciennes o 19 de marzo de 1987, foi un físico francés, introdutor do concepto de onda de materia.

Louis-Victor de Broglie
Louis-Victor-Pierre-Raymond
Datos persoais
Nome completo	Louis Victor Pierre Ramon de Broglie
Nacemento	15 de agosto de 1892
Lugar	Dieppe, Francia
Falecemento	14 de marzo de 1987 (94 anos)
Lugar	París, Francia
Soterrado	Neuilly-sur-Seine Old Communal Cemetery
Residencia	Francia
Nacionalidade	Francesa
Actividade
Campo	Física teórica
Alma máter	Universidade da Sorbona
Director de tese	Paul Langevin
Alumnos de tese	Jean-Pierre Vigier
Contribucións e premios
Coñecido por	Descubrimento da natureza ondulatoria do electrón.
Premios	Premio Nobel de Física en 1929.
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Pertencía a unha familia nobre francesa, e tivo parentes na política, na diplomacia e na carreira militar. Cursou Física teórica na Sorbonne, doutorandose en 1924.

En 1929 foi laureado co Premio Nobel de Física, pola súa descuberta da natureza ondulatoria do electrón.

Dualidade onda-partícula

En palabras do autor, "A idea fundamental da miña tese do 1924 era a seguinte: O feito de que, seguindo a Einstein na súa introdución dos fotóns como ondas de luz, coñecemos que a luz contén partículas que son concentracións de enerxía incorporada á onda, suxire que todas as partículas, como o electrón, poderían ser transportadas por unha onda na que estarían incorporadas... A miña idea esencial foi estender a todas as partículas a coexistencia de ondas e partículas descuberta por Einstein no 1905 para o caso da luz e os fotóns." "con cada partícula de materia con masa m e velocidade v a pode ser 'asociada' unha onda real", relacionada co momento pola ecuación:

$\lambda ={\frac {h}{p}}={\frac {h}{{m}{v}}}{\sqrt {1-{\frac {v^{2}}{c^{2}}}}}$

onde $\lambda$ é a lonxitude de onda, $h$ é a constante de Planck, $p$ é o momento (relativista), $m$ é a masa en repouso, $v$ é a velocidade e $c$ é a velocidade da luz no baleiro.

Esta teoría poía as bases da mecánica ondulatoria. Foi sostida por Einstein, confirmada polas experiencias de difracción dos electróns de Davisson et Germer, e xeneralizada polos traballos de Schrödinger.

Non obstante, esa xeralización era estatística e non era aprobada por de Broglie, que dicía « que a partícula debe ser o asento dun movemento periódico interno e debe desprazarse na súa onda de xeito que quede en fase con ela, [Feito] ignorado polos físicos cuánticos actuais [que teñen] a mala idea de considerar una propagación de onda sen localización de partícula, o quera totalmente contrario ás miñas ideas primitivas. »