Federico Fellini

director e guionista de cine italiano. Gañador de catro Oscar ó mellor filme en lingua non inglesa e dun Oscar honorario pola súa traxectoria.

Federico Fellini, nado en Rimini o 20 de xaneiro de 1920 e finado en Roma o 31 de outubro de 1993, foi un director e guionista de cine italiano. Gañador de catro Óscar ó mellor filme en lingua non inglesa e dun Oscar Honorífico pola súa traxectoria.

Federico Fellini

Federico Fellini NYWTS 2.jpg
Federico Fellini.

Información persoal
Nacionalidade Italiano
Data de nacemento 20 de xaneiro de 1920
Lugar de nacemento Rimini, Flag of Italy (1861–1946).svg Reino de Italia
Data de falecemento 31 de outubro de 1993
Lugar de falecemento Roma, Italia Italia
Filmografía
Películas dirixidas
Películas guionizadas
Películas producidas
Premios Óscar ó mellor filme en lingua non inglesa
1954 La Strada
1957 Le notti di Cabiria
1963 Fellini 8½
1973 Amarcord
Oscar Honorífico
1993 Premio a Trayectoria Profesional

Na rede
http://www.federicofellini.it/
IMDB: nm0000019 Allocine: 59 Allmovie: p89547 TCM: 60684 IBDB: 10607
Musicbrainz: 7b3fb3b1-464f-4b56-8e76-dd269c396e33 Discogs: 463623 WikiTree: Fellini-2 Find a Grave: 6014 Editar o valor em Wikidata

Ficha en IMDb

Durante case catro décadas -desde Lo sceicco bianco de 1952 a La voce della luna 1990- Fellini "retrata", en ducias de películas, un pequeno grupo de personaxes memorables. El autodenominouse "un artesán que non ten nada que dicir, pero que sabe como dicilo". Deixou obras inesquecibles, cheas de sátira pero empapadas dunha sutil melancolía, caracterizadas por un estilo onírico e visionario. Os títulos das súas películas máis famosas - La strada, Le notti di Cabiria, La dolce vita, e Amarcord- convertéronse en tópicos mencionados na lingua orixinal en todo o mundo.

TraxectoriaEditar

ComezosEditar

Fellini naceu nunha familia de clase media en Rimini onde pasou a súa infancia, estudando primeiro nun colexio de monxas pasando logo a un público, as vacacións de verán pasábaas en Gambettola, de onde era orixinaria parte da súa familia. Gustáballe debuxar en 1937 apareceron publicadas unhas caricaturas súas nunha publicación local da Opera Nazionale Balilla en Rimini[1] que tiveron tanto éxito que cun amigo montou unha tenda de retratos na cidade. Viviu durante un breve período de tempo en Florencia antes de se asentar ano 1939 en Roma, cidade na que traballaría como xornalista, escritor e debuxante. A data clave na súa relación co cine foi no ano 1944, cando coñeceu ao director Roberto Rossellini, un dos máis importantes directores do neorrealismo italiano. Colaborou como guionista con Rosselini en Roma, cidade aberta (1945).

ActividadeEditar

No 1951 estreouse como director codirixindo xunto con Alberto Lattuada, o filme Luces de variedades (1951), e en solitario co filme O xeque branco (1952). Gañou o seu primeiro premio co filme Os inútiles (1953) na Mostra de Venecia. Cos seus seguintes filmes, La Strada (1954) e As noites de Cabiria (1956), protagonizadas pola súa muller, Giulietta Masina, acadarían cadanseu Oscar de Hollywood ó mellor filme estranxeiro nos anos 1957 e 1958. O seu seguinte filme, La dolce vita (1960) foi un importante éxito comercial e o comezo da colaboración co actor Marcello Mastroianni, habitual nos seus filmes a partir de entón, o que lle permitiu desprenderse da súa herdanza neorrealista. Oito e medio (1963) marcou ó comezo da segunda etapa do cine de Fellini, marcado por unha exuberante fantasía e barroquismo, cun humor de trazos surrealistas. Giulietta dos espíritos (1965) orixinou certa polémica, que se repetiría noutros filmes como Roma (1972), sobre todo pola ironía coa que trata á sociedade italiana, especialmente á igrexa. Con Amarcord (1973), Fellini volveu á adolescencia do seu Rimini natal.

Últimos anosEditar

Os seus últimos traballos, entre os que destacan Ensaio de orquestra (1978), A cidade das mulleres (1980), E a nave vaise (1983), Ginger e Fred (1985) e Entrevista (1988), mostran o seu desgusto diante de certos aspectos do mundo moderno. En 1993 recibiu o seu quinto óscar ó conxunto da súa carreira.

FilmografíaEditar

Como guionistaEditar

Galería de imaxesEditar

 
Federico Fellini.

Anuncios de televisiónEditar

  • 1984: Anuncio para Campari Soda.
  • 1984: Anuncio para Barilla pasta.
  • 1992: Tres anuncios para Banca di Roma.

Como director e guionistaEditar

PremiosEditar

ÓscarEditar

Ano Categoría Película Resultado
1947 Mellor guión orixinal Roma, città aperta Candidato
1950 Mellor guión orixinal Paisà Candidato
1957 Mellor filme de lingua non inglesa La strada Gañador
1957 Mellor guión orixinal La strada Candidato
1958 Mellor filme de lingua non inglesa Le notti di Cabiria Gañador
1958 Mellor guión orixinal I vitelloni Candidato
1962 Mellor director La dolce vita Candidato
1962 Mellor guión orixinal La dolce vita Candidato
1964 Mellor director Fellini 8½ Candidato
1964 Mellor guión orixinal Fellini 8½ Candidato
1964 Mellor filme de lingua non inglesa Fellini 8½ Gañador
1971 Mellor guión orixinal Fellini Satyricon Candidato
1975 Mellor filme de lingua non inglesa Amarcord Gañador
1976 Mellor director Amarcord Candidato
1976 Mellor guión orixinal Amarcord Candidato
1977 Mellor guión adaptado O Casanova, de Federico Fellini Candidato
1993 Óscar Honorífico

Festival de CanesEditar

Ano Categoría Película Resultado
1957 Palma de Ouro Le notti di Cabiria Candidato
1960 Palma de Ouro La dolce vita Gañador
1972 Gran Premio da técnica Roma Gañador
1987 Premio do 40 aniversario Intervista Gañador

Festival de VeneciaEditar

Ano Categoría Película Resultado
1953 León de Prata I vitelloni Gañador
1954 León de Prata La strada Gañador
1955 León de Ouro Almas sen conciencia Gañador
1985 León de Ouro á unha carreira

NotasEditar

  1. Tullio Kezich Federico Fellini (2007), páx. 12

Véxase taménEditar