Eva Canel

Agar Eva Infanzón Canel, nada en Coaña (Asturias) o 30 de xaneiro de 1857 e finada na Habana (Cuba) o 2 de maio de 1932, máis coñecida polo seu pseudónimo Eva Canel, foi unha escritora, xornalista e colona española que se asentou en Cuba.

Eva Canel

Nome orixinal	(es) Agar Eva Infanzón y Canel
Biografía
Nacemento	(es) Agar María Joaquina Infanzón y Canel 30 de xaneiro de 1857 Cuaña, España
Morte	2 de maio de 1932 (75 anos) A Habana, Cuba
Actividade
Ocupación	escritora, xornalista, actriz
Membro de	Real Academia Asturiana de les Artes y les Lletres
Pseudónimo literario	Eva Canel Ibo Maza Sofía de Burgos Fray Jacobo Beata de Jaruco Clara Mont
Familia
Cónxuxe	Eloy Perillán y Buxó
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Infanzón y Canel (Agar Eva), p.207)

Traxectoria

Filla do médico Pedro Infanzón e de Epifanía Canel y Uría, Eva Agar naceu o 30 de xaneiro de 1857 en Coaña, Asturias. Cando tan só contaba tres anos de idade, o seu pai morreu nun naufraxio causado por uns piratas e xunto coa súa nai trasládase a Madrid. Alí, tras cumprir quince anos, comeza a traballar como actriz no teatro e coñece a Eloy Perillán y Buxó, director dunha revista satírica chamada La Broma, con quen casa ese mesmo ano. En 1874 o seu marido é desterrado por publicar un panfleto que a censura considera inconveniente e marcha a Bolivia, deixándoa como directora da revista. Un ano despois, Eva viaxa a América para reunirse de novo con el e colabora en El Ferrocarril, revista da cidade da Paz que dirixe Perillán. En xaneiro de 1875, a parella trasládase a Buenos Aires e fundan El Petróleo, onde ela comeza a dedicarse de cheo ó xornalismo. En 1876, dediden trasladarse de novo, esta vez a Lima, Perú, onde fundan Las Noticias e colaboran con varios xornais como El Comercio e El Perú Ilustrado. Ademais, alí nace o único fillo da parella, ao que bautizaron co mesmo nome que o pai.

Por mor da guerra do Pacífico entre o Perú e Chile, Eva e a súa familia regresaron de novo a España, estabelecéndose en Barcelona. Porén, Perillán acaba marchando a Cuba, onde falece o 1 de marzo de 1889, e Eva trasladouse pouco despois á illa. Alí trata de buscar emprego en dous xornais cubanos, Diario de la Marina e Unión Constitucional, pero os seus respectivos directores negáronse a darlle un posto. Por iso en 1891 a xornalista funda a súa propio semanal, ó que chamou La Cotorra e caracterizábase por ser de tipo satírico e panfletario. Tras pasar oito anos en Cuba, Eva regresa a España tras finalizar a guerra de independencia cubana e instálase de novo en Madrid. Porén, en 1899 volve a Buenos Aires e inicia o seu apoxeo literario, escribindo tres novelas, dando numerosas conferencias e colaborando con varios xornais. Ademais, faise coa propiedade dunha imprenta e funda as revistas Kosmos, en 1904 e Vida Española, en 1907.

O 15 de xullo de 1905 realiza unha disertación na función de gala do Teatro Español de Xeneral Villegas, provincia de Buenos Aires, co gallo dos festexos pola inauguración do Hospital de Caridade. O señor Jaime Serralta fixo a presentación da escritora que disertou sobre "La Caridade" e foi longamente ovacionada.

En 1914, Eva inicia unha viaxe por Hispanoamérica, pero ó chegar a Panamá cae enferma e, aínda que nun principio decide acudir a unha clínica dos Estados Unidos, acaba regresando a Cuba, onde recibe a axuda do seu amigo Antonio Díaz Blanco. Alí continúa coa súa labor xornalística e literaria, até que en 1924 o seu estado de saúde empeora e comeza a ter crises nerviosas e a memoria cada vez máis deteriorada. Finalmente, o 2 de maio de 1932 falece e é enterrada na súa vila natal.