Cruz Martínez Esteruelas

Non confundir con Cruz Martínez Vilas (1960), escritora galega.

Cruz Martínez Esteruelas, nado en L'Hospitalet de Llobregat (Barcelona) o 4 de febreiro de 1932 e finado en Madrid o 17 de setembro de 2000, foi un político español.

Cruz Martínez Esteruelas

Biografía
Nacemento	4 de febreiro de 1932 L'Hospitalet de Llobregat, España
Morte	17 de setembro de 2000 (68 anos) Madrid, España
Minister of Education and Science (en)
4 de xaneiro de 1974 – 12 de decembro de 1975 ← Julio Rodríguez Martínez (pt) – Carlos Robles Piquer →
Minister of Development Planning (en)
11 de xuño de 1973 – 3 de xaneiro de 1974 – Joaquín Gutiérrez Cano →
Procurador en Cortes
11 de novembro de 1971 – 30 de xuño de 1977 ← Julio Rodríguez Martínez (pt) – Joaquín Gutiérrez Cano, Carlos Robles Piquer → Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
6 de novembro de 1967 – 12 de novembro de 1971 Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
20 de decembro de 1965 – 15 de novembro de 1967 ← Pascual Marín Pérez Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas
Datos persoais
Educación	Universidade de Deusto
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, avogado
Partido político	Falange Española Tradicionalista y de las JONS Alianza Popular
Premios
(1975)  Gran Cruz da Orde de Carlos lll (1971)  Gran Cruz da Orde Imperial do Xugo e as Frechas (1967)  Gran Cruz da Orde de Cisneros (1965)  Gran Cruz da Orde do Mérito Civil

Traxectoria

Estudou Dereito na Universidade de Deusto. Director Xeral do Patrimonio do Estado (1962 - 1965), foi procurador en Cortes (1965 - 1976) e director da Fundación Juan March (1970 - 1973). En 1973 substitúe a Laureano López Rodó ao cargo dun novo ministerio, o Ministerio de Planificación do Desenvolvemento, baixo a presidencia do almirante Luis Carrero Blanco. Elabóranse ese ano os obxectivos de desenvolvemento para os seguintes 10 anos.

Meses despois, tralo asasinato de Carrero Blanco, pasa a ser Ministro de Educación e Ciencia co novo presidente Carlos Arias Navarro, cargo que ocupou entre os anos 1974 e 1975. Como ministro de Educación e Ciencia impulsou a Lei da Selectividade, e pechou a Universidade de Valladolid en plena axitación antifranquista.

Na Transición militou en Alianza Popular, federación de pequenos partidos conservadores á que se incorporou como líder de Unión del Pueblo Español. Nas primeiras eleccións democráticas de xuño de 1977, Martínez Esteruelas presentouse como cabeza de lista pola provincia de Teruel ao Congreso, mais non acadou o escano.

Retírase entón da actividade política pública, centrándose na avogacía e a dirección da Fundación Tomás Moro.

Obras

• La enemistad política (1970)
• Monarquía y cambio social (1974)
• Cartas para el humanismo social (1976)
• La agonía del Estado (2000)