Carlos Robles Piquer
Carlos Robles Piquer, nado en Madrid o 13 de outubro de 1925 e finado na mesma cidade o 9 de febreiro de 2018, foi un político e diplomático español.
Traxectoria editar
Doutor en Dereito e licenciado en Filosofía e Letras e Ciencias Políticas e Económicas, incorporouse á carreira diplomática. Foi embaixador en Libia, o Chad, Italia, e Malta, cónsul de Nador, e secretario de embaixada en Bogotá.
A súa carreira política desenvolveuse nos últimos anos do franquismo e nos primeiros da Transición. Entre 1962 e 1967 foi Director Xeral de Información e entre 1967 e 1969 de Cultura Popular e Espectáculos. Logo da morte de Franco, foi Ministro de Educación e Ciencia (1975-1976), no Goberno de Carlos Arias Navarro. Con Adolfo Suárez como presidente, ocupou os cargos de Secretario de Estado de Asuntos Exteriores (1979-1981), Director Xeral de Radio Televisión Española (1981-1982) e presidente do Instituto de Cooperación Iberoamericana (1982).
En xuño de 1983 foi designado senador pola Asemblea de Madrid. Ao acceder España á Unión Europea, foi designado deputado no Parlamento Europeo polo Senado de España. Foi elixido nas Eleccións europeas de 1987, e reelixido en 1989 e 1994, ocupando o cargo ata 1999. Foi coordinador xeral de Alianza Popular. Posteriormente incorporouse á Fundación FAES como patrón.
En 2006 publicou un resumo da súa tese de doutoramento, titulado Europa y el drama de África. En 2011 publicou as súas memorias co título Memoria de cuatro Españas[1].
Vida persoal editar
Casado con Elisa Fraga Iribarne, irmá de Manuel Fraga, é pai dos políticos Elisa e José María Robles Fraga, e do diplomático Carlos Robles Fraga.
Recoñecementos editar
En 1998 recibiu a Gran Cruz da Orde Civil de Afonso X o Sabio.
| Predecesor: Cruz Martínez Esteruelas |
 1975 - 1976 |
Sucesor: Aurelio Menéndez Menéndez |
| Predecesor: Fernando Castedo |
Director Xeral de RTVE 1981 - 1982 |
Sucesor: Eugenio Nasarre |
Notas editar
- ↑ Robles Piquer, Carlos (2011). Planeta, ed. Memoria de cuatro Españas: República, guerra, franquismo y democracia. Barcelona. ISBN 978-84-08-10154-3. Consultado o 9 de marzo de 2013.