Cidade vella de Damasco

A Cidade Antiga de Damasco é o centro histórico de Damasco (Siria). A cidade antiga que é unha das cidades habitadas máis antigas no mundo,[1] contén numerosos sitios arqueolóxicos, incluíndo algunhas igrexas e mesquitas históricas. Moitas culturas deixaron a súa marca, especialmente helenísticas, romanas, bizantinas e islámicas. En 1979, o centro histórico da cidade, rodeado de murallas da era romana, declararouse Patrimonio da Humanidade pola UNESCO. En xuño de 2013, a UNESCO incluíu todos os sitios sirios na lista de Patrimonio Mundial en perigo para avisar dos riscos aos que están expostos debido á Guerra civil siria.[2]

Modelo:Xeografía políticaCidade vella de Damasco
Imaxe

Localización
Mapa
 33°30′40″N 36°18′23″L / 33.5111, 36.3064Coordenadas: 33°30′40″N 36°18′23″L / 33.5111, 36.3064
PaísSiria
Subdivisões da Síria (pt) TraducirDamasco (pt) Traducir
CidadeDamasco Editar o valor em Wikidata
Xeografía
Superficie86 ha Editar o valor em Wikidata
Datos históricos
Evento clave
Patrimonio da Humanidade  
TipoPatrimonio cultural  → Mundo árabe
Data1979 (3ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii), (iii), (iv) e (vi) Editar o valor em Wikidata
UNESCO World Heritage Site record modification (en) Traducir2011 Editar o valor em Wikidata
En perigo2013 Editar o valor em Wikidata
Identificador20

Orixes e fundación editar

Situada na marxe sur do río Barada, a antiga cidade fundouse no terceiro milenio a. de C. O diámetro horizontal do óvalo é de aproximadamente 1´5 km coñecido como Rúa recta de Damasco, mentres que o diámetro vertical latín: Cardus Maximus) é de aproximadamente 1 km.. Cunha área aproximada de 86´12 hectáreas (0´86 km²), a cidade antiga estaba dentro dun muro histórico de 4´5 km en circuíto que foi construído principalmente polos romanos, entón fortificada pola dinastía aiúbida e mamelucos.[2]

A primeira mención de Damasco foi como "Ta-ms-qu" no segundo milenio a.deC., situouse na rexión de Amurru no medio dunha zona de conflito entre os hititas e exipcios. A cidade pagaba tributos ata o xurdimento dos Pobos do Mar no 1200 adeC cuxas incursións axudaron a debilitar aos rivais. En consecuencia, os arameos semitas conseguiron establecer o estado independente de Aram-Damasco (século XI-733 adeC), nomeando a cidade principal como "Dimashqu" ou "Darmeseq".[3]

Cadro de tempo histórico editar

Ao longo da súa historia, Damasco formou parte dos seguintes estados:

 
Mapa de Damasco en 1855

Lugares principais editar

 
Típica rúa antiga Damascena

Damasco ten unha gran cantidade de sitios históricos que se remontan a diferentes épocas da historia da cidade. dado que a cidade construíuse con todas as ocupacións que pasaron, converteuse ase imposible para escavar todas as ruínas de Damasco que están a menos de 2´5 metros debaixo do nivel moderno. A Cidadela de Damasco está situada na esquina noroeste da Cidade Vella. A Rúa recta de Damasco (referida na conversión de San Paulo en Feitos 9:11), tamén coñecida como a Via Recta, foi o decumanus (rúa principal leste-oeste) do Damasco romano, e estendeuse por máis de 1500 m.. Hoxe, consta da rúa de Bab Sharqi e do Souk Medhat Pasha, un mercado cuberto. A rúa Bab Sharqi está chea de pequenas tendas e conduce ao antigo barrio cristián de Bab Tuma (Porta de Santo Tomás). Medhat Pasha Souq é tamén un mercado principal en Damasco e foi nomeado por Midhat Pasha, o gobernador otomán de Siria que renovou o Souk. Ao final da rúa Bab Sharqi, atópase a casa de Ananias, unha capela subterránea que foi a bodega da casa de Ananias de Damasco. A Mesquita Umaiada, tamén coñecida como a Gran Mesquita de Damasco, é unha das maiores mesquitas do mundo e tamén un dos sitios máis antigos de oración continua desde o xurdimento do islam. Pódese dicir que hai un santuario na mesquita que contén o corpo de Xoán o Bautista. O Mausoleo de Saladino onde se enterrou Saladino está situado nos xardíns xusto fóra da mesquita. A Mesquita Sayyidah Ruqayya, o santuario da filla máis nova de Husayn ibn Ali, tamén se pode atopar preto da mesquita omeia. O antigo distrito de Amara está tamén a unha curta distancia a partir destes sitios. Outro sitio fortemente visitado é a mesquita Sayyidah Zaynab, onde se atopa a tumba de Zaynab bint Ali.

Zocos e caravasares editar

 
Zoco Al-Hamidiyah

Edificios históricos editar

 
Ruínas do templo de Xúpiter na entrada do zoco de Al-Hamidiyah
 
Palacio Azm

Madrasas editar

Portas editar

A parte antiga da cidade está rodeada por grosos muros de 4´5 quilómetros de lonxitude,[9] horadada por sete portas históricos, a oitava porta engadíuse posteriormente polos musulmáns. Estes son, no sentido horario desde o lado nordés:

Baños turcos editar

A presenza de baños públicos (ḥammāms) en Damasco comezou durante a era de Omeia, mentres que algúns historiadores os datan ná época romana. Os baños de Damasco mencíonanse por unha serie de historiadores de Damasco, como Ibn 'Asakir (1106-1175 AD) no seu famoso libro "A Historia de Damasco". No seu libro, Ibn 'Asakir cita 77 de baños que funcionaban nesa época dentro da cidade. O historiador Ibn Shaddad contaba 114 baños localizados en Damasco no 1250 d. C.

O número destes baños aumentou a 365 durante a época do Imperio Otomán, despois diminuíu drasticamente ata quedar en 60 baños a finais do século XIX. Hoxe en día, con todo, o número de baños en pleno funcionamento é apenas de 20, o máis famoso deles é o baño "Nour al-Din al-Shahid" no Al-Buzuriyah Souq.[10]

Notas editar

  1. Eldredge, Niles & Horenstein, Sidney (2014). University of California Press, ed. Concrete Jungle: New York City and Our Last Best Hope for a Sustainable Future. p. 21. ISBN 978-0-520-27015-2. 
  2. 2,0 2,1 UNESCO (ed.). "Cidade antiga de Damasco". Consultado o 29 de outubro de 2017. 
  3. Ross Burns (2005). Damascus: A History. Routledge. pp. 4–8. ISBN 0-203-93995-6. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 "سوق الحميدية - اكتشف سورية". Arquivado dende o orixinal o 18 de outubro de 2018. Consultado o 01 de xaneiro de 2019. 
  5. "Al-Hamidiyah Souk, main Damascus shopping centre - The Arab Weekly". Arquivado dende o orixinal o 19 de decembro de 2017. Consultado o 01 de xaneiro de 2019. 
  6. Burns, 2005, p. 61.
  7. Finegan, 1981, pp. 58–60.
  8. Archnet, Maktab Anbar Restoration
  9. "سور دمشق وأبوابها السبعة استخدمت في السابق لصد الغزاة ولاستقبال ضيوف الخلفاء والأمراء وتستثمر حاليا سياحيا حيث تجذب السياح والمهتمين بالآثار". الشرق الأوسط (en Arabic). 23 de febreiro de 2003. 
  10. "Hammams of Old Damascus: Back from the Dead". Huffington Post. 11 de xaneiro de 2016. 

Véxase tamén editar