Dinastía aiúbida

A dinastía aiúbida (en árabe: الأيوبيون al-Ayyūbīyūn; en kurdo: خانەدانی ئەیووبیان Xanedana Eyûbîyan) foi unha dinastía musulmá de orixe kurda fundada por Saladino e centrada no Exipto. A dinastía gobernou grandes partes do Oriente Medio durante os séculos XII e XIII. Saladino converteuse en visir do Exipto fatimita en 1169, antes de abolir os fatimitas en 1171. Tres anos despois, proclamouse sultán após a morte do seu mestre, o gobernante zenguita Nur ad-Din. Durante a seguinte década, os aiúbidas lanzaron conquistas ó longo da rexión e en 1183, os seus dominios abranguían o Exipto, a Siria, a alta Mesopotamia, o Hejaz, o Iemen e a costa do norte da África até a fronteira da actual Tunisia. A maioría dos estados cruzados, caeron baixo o poder de Saladino despois da súa vitoria na batalla de Hattin, en 1187, inclusive o Reino de Xerusalén. Porén, os cruzados recuperaron o control da liña costeira da Palestinea na década de 1190.

Dinastía aiúbida الأيوبيون ئەیووبی
1171–1260
Bandeira
Sultanato aiúbida (en rosa) durante a morte de Saladino en 1193.
Capital	O Cairo (1171–1174) Damasco (1174–1218) O Cairo (1218–1250) Alepo (1250–1260)
Lingua	Árabe, kurdo e arameo
Relixión	islam sunnita
Goberno	Sultanato (confederación principesca)
Historia
• Establecido	1171
• Disolución	1260
Moeda	Dinar

Véxase tamén

Bibliografía

• Bosworth, C.E. (1996). The New Islamic Dynasties. Nova York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-10714-3. 
• Eiselen, Frederick Carl (1907). Sidon: A Study in Oriental History. Nova York: Columbia University Press. 
• Humphreys, Stephen (15 de decembro de 1987). Ayyubids. Encyclopedia Iranica.