Castelo de Doiras

O castelo de Doiras, tamén coñecido como Castelo da Ferrería, é unha fortificación medieval. Sitúase no alto dun risco á beira do río Cancelada, no lugar de Doiras, na parroquia de Vilarello, do concello lugués de Cervantes, preto da Ferrería de Fonquente.

Castelo de Doiras
Concello	Cervantes
Provincia	Lugo
Comunidade autónoma	Galicia
Coordenadas	42°46′58″N 6°59′06″O
Estilo arquitectónico
Estilo orixinal	? (s. XV)
Estilo actual	? (s.XV)
Estado actual	Bo estado de conservación das estruturas visibles, pero moi mal restauradas e en estado de lamentable abandono
Véxase tamén
Castelos de Galicia
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

O castelo construíuse no século XV co obxectivo de defender a entrada en Galiza do Camiño de Santiago e foi fundado por Paio Guindós. Foi propiedade do conde Grajal de Campos, señor de Cervantes, título que posuíu até 1909 o Duque de Sexto.

Descrición

Está situado a 700 metros de altitude dominando o río Cervantes, na desembocadura do Doiras, e é posiblemente o monumento máis coñecido e característico da serra dos Ancares. Estrutúrase nun polígono rectangular de 25 por 21 metros de ancho elaborado con muros de metro e medio de espesor e oito metros de altura. O altor é desigual, debido ós desniveis do terreo. A torre da homenaxe acada os 14 metros de altura, e ten planta rectangular (10 metros por 8) con muros de 2 metros de espesor. Segundo Ángel del Castillo semella obra da segunda metade do século XV. Está construído en cachotaría de lousa. Buracos e xanelas distribuídas polas paredes. Interior con salóns e apousentos con pinturas ao fresco moi deterioradas. Todo forma conxunto coa igrexa, denantes capela familiar, e o grupo de casas do núcleo urbano.

A porta da entrada é de madeira e ten uns catro metros de altura, dende a cal se accede ao patio de armas. Unha porta cun arco de medio punto permite o acceso ao patio de honra. A torre da homenaxe levántase cunha altura de 16 metros.

Estado de conservación

A pesar de que a primeira vista poida parecer nun óptimo estado de conservación, polo impresionante das estruturas visibles, foi sometido en tempos recentes a diversas restauracións de dubidoso criterio científico e o seu interior atópase nun estado lamentable, ata o punto de que aparece lixo acumulado nalgunhas zonas.

Lendas

Hai moito tempo, no castelo de Doiras, habitaba un cabaleiro de nome Froiaz, con dous fillos: Egas e Aldara. Conta a lenda que deste castelo desapareceu a princesa máis nova, a fermosa Aldara. Os seus familiares buscárona, mais non a atoparon, ao final un besteiro trouxo novas dicindo que a tiña visto dirixirse a media mañá cara o regato próximo. Temendo unha desgraza, pai, irmán, criados e escudeiros, percorreron as beiras do río sen a atopar. Entón mandaron un mensaxeiro ao prometido de Aldara que se presentou desconsolado, acompañado das súas xentes e, así todos, emprenderon a busca por montes e bosques, chozas e casarías... despois dalgúns días de procuras infrutuosas, consideraron definitiva a perda de Aldara, imaxinándoa malferida por algún xabaril, algún oso ou devorada polos lobos... Co paso do tempo, o irmán da princesa, Egas, tentando cazar unha pita no monte do Galo Monteiro, viu pasar diante del unha cerva branca á que deu morte dun frechazo. Como non podía coa peza, cortoulle unha das patas e levouna consigo. Cando chegou e descubriu o que levaba, apareceu unha man fina, branca, suave; unha man de doncela, e nun dous seus dedos o anel de Aldara. No lugar onde deixara a peza atoparon o corpo da princesa desaparecida que estaba tendida no chan, cun vestido branco e unha mancha vermella xusto sobre o corazón onde saía unha frecha, e tamén lle faltaba unha man.

Por moito que pescudaron pai e irmán, xamais se soubo nin quen, nin a razón pola que Aldara fora convertida cerva.

Galería de imaxes

Artigo principal: Galería de imaxes do Castelo de Doiras.

• 
• 
• 

Véxase tamén

Outros artigos

• Castelo