Benavente, Zamora

concello e vila da provincia de Zamora

Benavente é unha cidade, dotada de municipio de 45 km², situada na provincia de Zamora, na comunidade autónoma de Castela e León. En 2007 tiña 18.744 habitantes, cunha densidade de 416,5 hab./km². Dista 65 km de Zamora, a capital provincial, e 112 km de Valladolid.

Modelo:Xeografía políticaBenavente, Zamora
Imaxe

Localización
Mapa
 42°00′18″N 5°40′32″O / 42.0049, -5.6756Coordenadas: 42°00′18″N 5°40′32″O / 42.0049, -5.6756
EstadoEspaña
Comunidade autónomaCastela e León
Provinciaprovincia de Zamora Editar o valor em Wikidata
Capital de
CapitalBenavente (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Contén a división administrativa
Benavente (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación17.261 (2023) Editar o valor em Wikidata (382,56 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie45,12 km² Editar o valor em Wikidata
Altitude741 m Editar o valor em Wikidata
Comparte fronteira con
Organización política
• Alcalde Editar o valor em WikidataSaturnino Mañanes García (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Código postal49600 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Código INE49021 Editar o valor em Wikidata

Sitio webbenavente.es Editar o valor em Wikidata

Xeografía editar

 
A Torre do Caracol.

Benavente está en plena meseta norte e na parte setentrional da provincia, a 744 msnm, nos confíns da comarca da Terra de Campos. Está localizada nunha pequena prominencia dunhas decenas de metros sobre as terras circundantes, dominando a confluencia dos ríos Esla e Órbigo. A súa situación é estratéxica en canto para oeste os camiños conducen cara a comarca da Seabre, e desde aí para Galicia e os Tras-os-Montes portugueses. En dirección norte-sur, aséntase no Vía da Prata, que une Cádiz e Xixón, con ramais cara a León e novamente Galicia. Cara ao leste, as rutas conducen a Palencia e Valladolid. Isto fixo de Benavente un nó de comunicacións, e a teor dese papel medrou nas últimas décadas.

Clima editar

O clima benaventino é o típico mesetario: mediterráneo continentalizado, con invernos duros, fríos e secos.

Historia editar

O territorio estaba poboado pola tribo dos brixecenses, con orixe en Brigaecium. Tras a chegada dos romanos e até a época visigoda dependeu de Astorga. Durante o reino suevo coñeceuse como Ventosa.

No século XII aparece documentado como Malgrat, nunha doazón real de 1115 que fai a raíña Orraca escriturada in Castro quod dicitur Malgrado, e nun diploma de 1158 que menciona a intención do rei Fernando II de poboar o alcázar de Maldrag.[1] Efectivamente, en 1164 e 1167 Fernando II concedeu os Foros de Benavente, unha carta de poboamento. En 1230 asinouse na vila a Concordia de Benavente, acordo entre Tareixa de Portugal e Berenguela de Castela (as dúas exmulleres de Afonso VIII de León e Galicia) mediante o cal Tareixa renunciaba aos dereitos que as súas fillas Sancha e Aldonza tiñan ao trono do Reino de León, en virtude do testamento do seu pai, en favor do seu medio irmán Fernando, fillo de Afonso e da súa segunda esposa.

En 1387 Benavente sufriu el cerco das tropas inglesas e portuguesas de Xoán de Gante. En 1398 Henrique III de Castela concedeulle o condado de Benavente (elevado a ducado en 1473 por Henrique IV) a Juan Alonso Pimentel.[2]

Patrimonio editar

  • Igrexa de Santa María del Azoque, iniciada no século XII, de estilo románico, mais con reformas posteriores. A portada é neoclásica.
  • Igrexa de San Juan del Mercado, románica, con influencias compostelás.
  • Igrexa de Santo André, de fins do XII, con elementos mudéxares, formou parte dun recinto templario.
  • Hospital da Piedade, iniciado na terceira década do século XVI, en estilo renacentista.
  • Convento do Espírito Santo, do século XIII.
  • Convento de Santa Clara, tamén do XIII.
  • Castelo dos duques de Benavente, con torreón do século XVI, convertido en Parador Nacional.

Festas editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

  1. González Rodríguez, Rafael (1997). "Origen y formación de una villa de repoblación. Benavente durante los reinados de Fernando II y Alfonso IX" (PDF). Studia historica. Historia medieval (15): 105–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 01 de setembro de 2021. Consultado o 23 de novembro de 2023. 
  2. Berdum de Espinosa de los Monteros, Ignacio (1753). Derechos de los Condes de Benavente a la grandeza de primera classe. Imprenta de Lorenzo Francisco Mojados. Pág. 95