Alfonso Carrillo de Acuña
Alfonso (ou Alonso) Carrillo de Acuña, nado en Carrascosa del Campo o 1 de agosto de 1410 e finado en Alcalá de Henares o 1 de xullo de 1482, foi un bispo castelán, bispo de Sigüenza entre 1436 e 1447, e arcebispo de Toledo e primado de España dende 1446 até a súa morte.
_estatua_de_Alonso_Carrillo_de_Acu%C3%B1a_(RPS_23-06-2007)_Alcal%C3%A1_de_Henares.png)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de agosto de 1410 Carrascosa del Campo, España (en)  |
| Morte | 1 de xullo de 1482 (71 anos) Alcalá de Henares, España |
| Lugar de sepultura | Cathedral of los Santos Niños Justo y Pastor de Alcalá de Henares (en) |
 Arcebispo de Toledo | |
| 10 de agosto de 1446 – 1 de xullo de 1482 ← Gutierre Álvarez de Toledo (pt) – Pedro González de Mendoza → | |
| Administrador apostólico diocese de Sigüenza | |
| 6 de xullo de 1435 – | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote católico |
 | |
| Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
 | |
Traxectoria
editarFoi fillo de Lope Vázquez de Acuña, máximo responsable do Concello da Mesta, primeiro Señor de Buendía e Azañón, e descendente dunha familia de nobres portugueses; e de Teresa Carrillo de Albornoz, Señora de Paredes, Portilla e Valtablado.
A súa familia materna, de ascendencia eclesiástica, pertencía ao municipio conquense de Carrascosa del Campo, e a do seu pai, ricohome de Castela, portuguesa. A súa educación desenvolveuse, baixo a influencia do seu tío o cardeal Alfonso Carrillo. Cando faleceu este, en 1434, recibiu o cargo de protonotario apostólico do papa Uxío IV, accedendo ao Consello Real de Xoán II. Foi nomeado bispo de Sigüenza en 1436 e arcebispo de Toledo en 1446. Morreu en Alcalá de Henares, o 1 de xullo de 1482.[1]
Vida política
editarA súa influencia na vida política da Coroa de Castela, nos reinados de Xoán II, Henrique IV e cos Reis Católicos foi enorme; a súa opinión foi moi variable, acomodándose ás circunstancias.
Trala execución do favorito Álvaro de Luna en 1453, Carrillo apoiou á súa sobriño Juan Pacheco, marqués de Villena, o favorito do novo rei Henrique IV e desempeñou misións diplomáticas, para el, ante Francia, chegando a ter un gran poder, superando a moitos nobres. A súa cobiza e ambición leváronlle a enfrontarse ao rei, a partir do momento en que este preferiu cambiar de favorito, afastando a Pacheco e uníndose a Beltrán de la Cueva e os seus aliados os Mendoza, acérrimos inimigos de Carrillo.
_escudo_de_Alfonso_Carrillo_de_Acu%C3%B1a.png)
_en_la_Magistral_de_Alcal%C3%A1_de_Henares.png)
A partir de 1462, Carrillo foi o principal instigador dun bando de nobres casteláns que querían destronar ao rei e substituírlle polo seu medio irmán, o infante Alfonso, e participou moi activamente na Farsa de Ávila. Comezou así unha longa e cruenta guerra civil en Castela. Cando no verán de 1468 morreu o infante, a súa irmá Isabel sucedeulle como pretendente ao trono e tivo como principal conselleiro ao arcebispo Carrillo, quen xunto co seu consogro Pierres de Peralta (Pedro de Peralta y Ezpeleta) desempeñaron un papel moi importante no axuste do seu matrimonio con Fernando de Aragón, en outubro de 1469.
En 1473 convocou o Concilio de Aranda «para combater a ignorancia e a vida disipada dalgúns clérigos».[2][3]
Pero cando os Reis Católicos fixéronse co poder, ao morrer Henrique IV en decembro de 1474, rapidamente chocaron os seus intereses. Carrillo non aceptaba o tratamento autoritario destes e, por outra banda, produciuse o ascenso a chanceler do reino de Pedro González de Mendoza, vello inimigo de Carrillo. Esta situación levoulle a un enfrontamento con Mendoza que perdería na subseguinte Guerra de Sucesión Castelá (1475-1479).
Dando un xiro absoluto á súa política, Carrillo integrouse no bando liderado polo rei de Portugal que apoiaba os dereitos ao trono castelán do seu sobriña a princesa Xoana contra Isabel a Católica. A guerra foi longa e cruel, pero a principios de 1479 unha ofensiva dos Reis Católicos derrotou definitivamente aos portugueses e obrigou a Carrillo a someterse e aceptar guarnicións reais en todas as fortalezas que controlaba, para poder continuar como arcebispo de Toledo.
Morreu semipreso no seu Palacio arcebispal de Alcalá de Henares o 1 de xullo de 1482.
Notas
editar- ↑ Miranda, Salvador (2012). "Carrillo de Acuña, el joven, Alfonso". The Cardinals of the Holy Roman Church (en inglés). Consultado o 31/10/2012.
- ↑ Mendoza Díaz-Maroto, Francisco (1984). "El Concilio de Aranda (1473) y el teatro medieval castellano" (PDF). Criticón (26): 5–15. ISSN 0247-381X.
- ↑ "Miguel Nieto (director). El Concilio de Aranda (teatro). Aranda de Duero; 2006." (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 23 de setembro de 2015. Consultado o 02 de febreiro de 2015.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Esteve Barba, Francisco (1943). Ed Amaltea, ed. Alfonso Carrillo de Acuña. Autor de la unidad de España. Barcelona.
- Mirecki Quintero, Guillermo (1991). Instituto de Estudios Toledanos, ed. "Apuntes genealógicos y biográficos de don Alfonso Carrillo de Acuña, arzobispo de Toledo". Anales Toledanos (28): 55–76. ISSN 0538-1983.
- Parrilla García C. La 'Exclamación de España' dirigida al arzobispo Carrillo. Un ejemplo de la fictio personnae al servicio del alegato político. Scriptura. 1997; 13:67-99.
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar
| Dignidades da Igrexa católica | ||
|---|---|---|
| Predecesor: Alfonso Carrillo de Albornoz |
Bispo de Sigüenza 1436 - 1447 |
Sucesor: Gonzalo de Santa María |
| Predecesor: Gutierre Álvarez de Toledo |
Arcebispo de Toledo 1446 - 1482 |
Sucesor: Pedro González de Mendoza |