Afonso I, Duque de Braganza

Afonso I de Braganza, nado talvez en Veiras (Alentejo) en 1377 e finado en 1461, foi o 8.º conde de Barcelos, 2.º conde de Neiva e o 1.º Duque de Braganza. Foi fillo natural do rei Xoán I e de Inés Pires.

Afonso I, Duque de Braganza

Biografía
Nacemento	10 de agosto de 1377 (Gregoriano) Estremoz (Reino de Portugal)
Morte	15 de decembro de 1461 (Gregoriano) (84 anos) Chaves, Portugal
Lugar de sepultura	Mosteiro de Batalha
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	aristócrata
Carreira militar
Conflito	Conquista de Ceuta (pt)
Outro
Título	Duque
Familia	Casa de Bragança
Cónxuxe	Constança de Noronha (1420 (Gregoriano)–) Beatriz Pereira Alvim (1401 (Gregoriano)–)
Fillos	Afonso de Bragança, Marquês de Valença  () Beatriz Pereira Alvim Isabel de Barcelos  () Beatriz Pereira Alvim Fernando I, Duque de Bragança  () Beatriz Pereira Alvim
Pais	Xoán I de Portugal   e Inês Pires
Irmáns	Beatriz, Condessa de Arundel Isabel de Portugal, Duquesa de Borgoña Henrique, duque de Viseu Duarte de Portugal Fernando, o Infante Santo Pedro, Duque de Coimbra Xoán, Infante de Portugal

Traxectoria

O primitivo estado e patrimonio dos Braganza formouse con bens e terras que dotou á filla o condestábel Nuno Álvares Pereira (1360-1431) 7.° Conde de Barcelos. Foi o fundador da casa de Braganza. O señorío e o Ducado de Braganza solicitounos ao rexente Pedro, con motivo de breve reconciliación entre ambos, que llo concedeu no ano 1442. Os descendentes foron Duques de Guimarães o 23 de novembro de 1470 e de Barcelos o 5 de agosto de 1562.

Durante o reinado de Duarte tivo excelentes relacións co seu medio irmán, pero non o conseguiu demover da tráxica expedición a Tánxer. Despois da morte de Duarte e durante a rexencia da súa viúva dona Leonor e don Pedro, irmán do falecido rei, non foron boas as relacións entre Afonso e Pedro. En 1442 este obtivo do rexente o señorío e Ducado de Braganza. Era o terceiro Ducado de Portugal (os dous primeiros foron creados por Xoán I para os seus dous fillos: o de Coímbra a Pedro e o de Viseu para Henrique)

Casamento e descendencia

Casou en Leiria en 8 de novembro de 1401 con Brites ou Beatriz Pereira de Alvim (1380-1412) condesa de Barcelos e condesa de Arraiolos, filla única do condestábel Nuno Álvares Pereira e Leonor Alvim, morta en 1 de novembro de 1401, a herdeira da casa máis opulenta do reino. Dese casamento, tivo tres fillos:

• Afonso, conde de Ourém e marquês de Valença (mercé de Afonso V) que faleceu aínda en vida de seu pai en 1460;
• Fernando que sucedeuo no ducado de Braganza;
• Isabel que casou co seu tío o infante Xoán, Infante de Portugal, fillo de Xoán I.

En 1420, casou con Constanza de Noreña, filla de Afonso de Gijón e Noreña, fillo de Henrique II de Castela, pero non tivo fillos.

O seu neto en sexta xeración, Xoán II de Braganza, seria despois o rei Xoán IV de Portugal.