Afonso I, Duque de Braganza

aristócrata portugués

Afonso I de Braganza, nado talvez en Veiras (Alentejo) en 1377 e finado en 1461, foi o 8.º conde de Barcelos, 2.º conde de Neiva e o 1.º Duque de Braganza. Foi fillo natural do rei Xoán I e de Inés Pires.

Afonso I, Duque de Braganza
Nacemento10 de agosto de 1377
Lugar de nacementoEstremoz
Falecemento15 de decembro de 1461
Lugar de falecementoChaves
SoterradoMosteiro de Batalha
NacionalidadeReino de Portugal
Relixióncristianismo
Ocupaciónaristócrata
PaiXoán I de Portugal
NaiInês Pires
CónxuxeBeatriz Pereira Alvim e Constança de Noronha
FillosFernando I, Duque de Bragança, Afonso de Bragança, Marquês de Valença e Isabel de Barcelos
IrmánsBeatriz, Condessa de Arundel, Isabel de Portugal, Duquesa de Borgoña, Henrique, duque de Viseu, Duarte de Portugal, Fernando, o Infante Santo, Pedro, Duque de Coimbra e Xoán, Infante de Portugal
Na rede
WikiTree: Braganza-10
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria Editar

O primitivo estado e patrimonio dos Braganza formouse con bens e terras que dotou á filla o condestábel Nuno Álvares Pereira (1360-1431) 7.° Conde de Barcelos. Foi o fundador da casa de Braganza. O señorío e o Ducado de Braganza solicitounos ao rexente Pedro, con motivo de breve reconciliación entre ambos, que llo concedeu no ano 1442. Os descendentes foron Duques de Guimarães o 23 de novembro de 1470 e de Barcelos o 5 de agosto de 1562.

Durante o reinado de Duarte tivo excelentes relacións co seu medio irmán, pero non o conseguiu demover da tráxica expedición a Tánxer. Despois da morte de Duarte e durante a rexencia da súa viúva dona Leonor e don Pedro, irmán do falecido rei, non foron boas as relacións entre Afonso e Pedro. En 1442 este obtivo do rexente o señorío e Ducado de Braganza. Era o terceiro Ducado de Portugal (os dous primeiros foron creados por Xoán I para os seus dous fillos: o de Coímbra a Pedro e o de Viseu para Henrique)

Casamento e descendencia Editar

Casou en Leiria en 8 de novembro de 1401 con Brites ou Beatriz Pereira de Alvim (1380-1412) condesa de Barcelos e condesa de Arraiolos, filla única do condestábel Nuno Álvares Pereira e Leonor Alvim, morta en 1 de novembro de 1401, a herdeira da casa máis opulenta do reino. Dese casamento, tivo tres fillos:

En 1420, casou con Constanza de Noreña, filla de Afonso de Gijón e Noreña, fillo de Henrique II de Castela, pero non tivo fillos.

O seu neto en sexta xeración, Xoán II de Braganza, seria despois o rei Xoán IV de Portugal.