Xoana I de Nápoles

Xoana I de Nápoles, nada en Nápoles en 1326 e finada en 1382, foi raíña de Nápoles, condesa de Provenza e princesa de Acaia.

Xoana I de Nápoles
Nacemento	1326
Lugar de nacemento	Nápoles
Falecemento	27 de xullo de 1382 e 22 de maio de 1382
Lugar de falecemento	Muro Lucano
Causa	asfíxia
Soterrada	Basílica de Santa Clara
Etnia	Pobo francés
Ocupación	política
Pai	Carlos de Calabria
Nai	María de Valois
Cónxuxe	Jacques IV de Majorque, André, Duque da Calábria, Louis, Prince of Taranto e Otto, Duke of Brunswick-Grubenhagen
Fillos	Catherine of Naples, Frances of Naples e Charles Martel, Duke of Calabria
Irmáns	María de Calabria e Charles Martel
Premios	Rosa de Ouro
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Orixes familiares

Filla de Carlos de Calabria, duque de Calabria, e da súa segunda esposa María de Valois. Era neto por liña paterna do rei Roberto I de Nápoles e Violante de Aragón, e por liña materna do duque Carlos I de Valois e da condesa Margarida de Anjou.

Nupcias

Para tentar asegurar a sucesión da coroa casou catro veces, pero sen obter descendencia de ningún deles:

• O 26 de setembro de 1343 xunto ao seu curmán, o príncipe André de Hungría, fillo do rei Carlos I Roberto de Hungría.
• O 20 de agosto de 1346 en Roma co seu curmán Luís I de Taranto.
• O 14 de decembro de 1362 co rei Xaime IV de Mallorca.
• O 28 de marzo de 1376 en Nápoles co duque Otón IV de Brunswick.

Ascenso ao trono

En 1328 o seu pai Carlos de Calabria morreu prematuramente. Como resultado deste feito, foi nomeada sucesora do Reino de Nápoles e en 1343, con só 17 anos, foi coroada raíña. Pola súa mocidade contou co apoio do papa Clemente VI, que mandou o cardeal Americo de Saint Martin que a coroase raíña en agosto de 1344 en Roma.

Conflito con Hungría

O asasinato do primeiro marido André de Hungría en 1345, probabelmente baixo as súas propias ordes, provocoulle a inimizade dos anxevinos do Reino de Hungría, que intentaron invadir o Reino de Nápoles e tivo que negociar a paz co Reino de Sicilia tras a invasión de Ramón de Peralta. Só o seu segundo marido, Luís I de Taranto, conseguiu facerse coroar como rei consorte en 1353.

Cisma de Occidente

Durante o Cisma de Occidente, Xoana I apoiou o papado de Aviñón, e aliñouse co Reino de Francia adoptando como fillo e sucesor o Conde de Anjou Luís I de Anjou, fillo do rei Xoán II de Francia. Como resultado, o papa romano Urbano VI excomungou e retirou os reinos a Xoana, que orixinalmente foron concedidos á Primeira Dinastía Capetiana de Anjou-Sicilia e concedeullos a Carlos, duque de Durazzo. Co apoio húngaro, Carlos de Durazzo invadiu o Reino de Nápoles e en 1381 capturou a raíña Xoana I.

Morte e guerra de sucesión no Reino de Nápoles

Despois de ser encarcerada, Xoana morreu esganada no castelo de San Fele o 22 de maio de 1382. Estalou unha guerra de sucesión entre o invasor Carlos, duque de Durazzo e o fillo do rei Luís I de Anjou, a quen Xoana adoptara anteriormente.

Véxase tamén