Xoana I de Nápoles

Xoana I de Nápoles, nada en Nápoles en 1326 e finada en 1382, foi raíña de Nápoles, condesa da Provenza e princesa de Acaia.

Xoana I de Nápoles

Nome orixinal	(it) Giovanna I
Biografía
Nacemento	1326 (Gregoriano) Nápoles
Morte	27 de xullo de 1382 (Gregoriano) (55/56 anos) Muro Lucano (pt)
Causa da morte	homicidio, asfixia
Lugar de sepultura	Basílica de Santa Clara (pt)
Príncipe de Acaia
Actividade
Ocupación	política
Outro
Título	Raíña rexente
Familia	Casa de Anjou-Sicilia
Cónxuxe	Otto, Duke of Brunswick-Grubenhagen (1376 (Gregoriano)–) Jacques IV de Majorque (1363 (Gregoriano)–) Louis, Prince of Taranto (1346 (Gregoriano)–) André, Duque da Calábria (1333 (Gregoriano)–)
Fillos	Catherine of Naples (en)  () Louis, Prince of Taranto (en) Frances of Naples (en)  () Louis, Prince of Taranto (en) Charles Martel, Duke of Calabria (en)  () André, Duque da Calábria (pt)
Pais	Carlos de Calabria   e María de Valois
Irmáns	María de Calabria e Charles Martel (en)
Premios  Rosa de Ouro

Traxectoria

Orixes familiares

Filla de Carlos de Calabria, duque de Calabria, e da súa segunda esposa María de Valois. Era neto por liña paterna do rei Roberto I de Nápoles e Violante de Aragón, e por liña materna do duque Carlos I de Valois e da condesa Margarida de Anjou.

Nupcias

Para tentar asegurar a sucesión da coroa casou catro veces, pero sen obter descendencia de ningún deles:

• O 26 de setembro de 1343 xunto ao seu curmán, o príncipe André de Hungría, fillo do rei Carlos I Roberto de Hungría.
• O 20 de agosto de 1346 en Roma co seu curmán Lois I de Taranto.
• O 14 de decembro de 1362 co rei Xaime IV de Mallorca.
• O 28 de marzo de 1376 en Nápoles co duque Otón IV de Brunswick.

Ascenso ao trono

En 1328 o seu pai Carlos de Calabria morreu prematuramente. Como resultado deste feito, foi nomeada sucesora do Reino de Nápoles e en 1343, con só 17 anos, foi coroada raíña. Pola súa mocidade contou co apoio do papa Clemente VI, que mandou o cardeal Americo de Saint Martin que a coroase raíña en agosto de 1344 en Roma.

Conflito con Hungría

O asasinato do primeiro marido André de Hungría en 1345, probabelmente baixo as súas propias ordes, provocoulle a inimizade dos anxevinos do Reino de Hungría, que intentaron invadir o Reino de Nápoles e tivo que negociar a paz co Reino de Sicilia tras a invasión de Ramón de Peralta. Só o seu segundo marido, Lois I de Taranto, conseguiu facerse coroar como rei consorte en 1353.

Cisma de Occidente

Durante o Cisma de Occidente, Xoana I apoiou o papado de Aviñón, e aliñouse co Reino de Francia adoptando como fillo e sucesor o Conde de Anjou Lois I de Anjou, fillo do rei Xoán II de Francia. Como resultado, o papa romano Urbano VI excomungou e retirou os reinos a Xoana, que orixinalmente foron concedidos á Primeira Dinastía Capetiana de Anjou-Sicilia e concedeullos a Carlos, duque de Durazzo. Co apoio húngaro, Carlos de Durazzo invadiu o Reino de Nápoles e en 1381 capturou a raíña Xoana I.

Morte e guerra de sucesión no Reino de Nápoles

Despois de ser encarcerada, Xoana morreu esganada no castelo de San Fele o 22 de maio de 1382. Estalou unha guerra de sucesión entre o invasor Carlos, duque de Durazzo e o fillo do rei Lois I de Anjou, a quen Xoana adoptara anteriormente.

Véxase tamén