Carlos de Calabria
Carlos de Calabria, nado en Nápoles en 1298 e finado na mesma cidade en 1328, foi príncipe de Nápoles e duque de Calabria.
| Carlos de Calabria | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 28 de maio de 1298 |
| Lugar de nacemento | Nápoles |
| Falecemento | 9 de novembro de 1328 |
| Lugar de falecemento | Nápoles |
| Soterrado | Basílica de Santa Clara |
| Ocupación | aristócrata |
| Pai | Roberto I de Nápoles |
| Nai | Violante de Aragão e Sicília |
| Cónxuxe | Catarina de Áustria, Duquesa da Calábria e María de Valois |
| Fillos | Xoana I de Nápoles, María de Calabria e Charles Martel |
| Irmáns | Robert de Naples |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Orixes familiares editar
Fillo de Roberto I de Nápoles e da súa primeira esposa Violante de Aragón, era neto por liña paterna de Carlos II de Nápoles e María de Hungría, e por liña materna do conde-rei Pedro III de Aragón e Constanza de Sicilia.
Ao nacer foi nomeado duque de Calabria e príncipe de Florencia, títulos que o recoñecían como herdeiro do seu pai.
Matrimonios e descendentes editar
En 1316 casou con Catarina de Habsburgo, filla do rei Alberte I de Austria. Desta unión naceu:
O 11 de xaneiro de 1324 casou, nun segundo matrimonio, con María de Valois, filla de Carlos I de Valois e irmá do rei Filipe VI de Francia e naceron:
- A infanta Xoana I de Nápoles (1326 - 1382), raíña de Nápoles.
- o infante Carlos Martiño de Nápoles (1327)
- a infanta María de Nápoles (1328 - 1366), casada en 1343 co seu curmán Carlos Durazzo e en 1355 con Filipe II de Tarento, Emperador titular de Constantinopla.
A súa morte prematura o 10 de novembro de 1328 significou que os seus dereitos dinásticos fosen transferidos automaticamente á súa única filla sobrevivente, Xoana I de Nápoles.
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Carlos de Calabria  |