Tratado de París (1783)

O Tratado de París ou Tratado de Versalles asinouse o 3 de setembro de 1783 entre Gran Bretaña e Estados Unidos e puxo termo á Guerra de Independencia dos Estados Unidos. O cansazo dos participantes e a evidencia de que a distribución de forzas, co predominio inglés no mar, facía imposible un desenlace militar, que conduciu ao cesamento das hostilidades.

Firma do Tratado de París, 1783. A delegación británica rexeita posar, e a pintura nunca se rematou

O tratado foi asinado por David Hartley (un membro do Parlamento do Reino Unido que representaba ao rei Xurxo III), John Adams, Benjamin Franklin e John Jay (representando aos Estados Unidos). O tratado foi ratificado polo Congreso da Confederación o 14 de xaneiro de 1784, e polos británicos o 9 de abril de 1784.

Acordos editar

De forma resumida, mediante este tratado:

  • No artigo 1, recoñecíase a independencia das Trece Colonias como os Estados Unidos de América[1]e outorgouse á nova nación todo o territorio ao norte de Florida, ao sur do Canadá e ao leste do río Mississippi. O paralelo 32º fixábase como fronteira norte. Gran Bretaña renunciou, así mesmo ao val do río Ohio e deu aos Estados Unidos plenos poderes sobre a explotación pesqueira de Terra Nova (Artigos 2 e 3).
  • O recoñecemento das débedas contratadas lexítimas debían pagarse aos acredores de ambas as partes (Artigo 4).
  • Os Estados Unidos previrían futuras confiscacións das propiedades dos "Leais" —colonos británicos que permaneceron leais á coroa británica durante a revolución americana— (Artigo 6).
  • Os prisioneiros de guerra de ambos os bandos debían ser liberados (Artigo 7).
  • Gran Bretaña e os Estados Unidos terían libre acceso ao río Mississippi (Artigo 8).

Os británicos asinaron tamén o mesmo día acordos por separado con España, Francia e os Países Baixos, que xa foran negociados con anterioridade:

  • España mantiña os territorios recuperados de Menorca e Florida oriental e occidental. Doutra banda recuperaba as costas de Nicaragua, Honduras (Costa dos Mosquitos) e Campeche. Recoñecíase a soberanía española sobre a colonia de Providencia e a inglesa sobre Bahamas. Con todo, Gran Bretaña conservaba a estratéxica posición de Xibraltar —Londres mostrouse inflexible, xa que o control do mar Mediterráneo era impracticable sen a fortaleza da Roca.
  • Francia: Cedéuselle Luisiana, Saint-Pierre-et-Miquelon, Santa Lucía e Tobago. Outorgóuselle o dereito de pesca en Terra Nova. Tamén recupera algúns enclaves nas Antillas, ademais das prazas do río Senegal en África.
  • Os Países Baixos recibían Sumatra, estando obrigados a entregar Negapatam (na India) a Gran Bretaña e a recoñecer aos ingleses o dereito de navegar libremente polo océano Índico.
  • Gran Bretaña mantiña ao Canadá baixo o seu Imperio, a pesar de que os estadounidenses trataron de exportar a terras canadenses a súa revolución.

Consecuencias editar

En xeral os logros alcanzados poden xulgarse como favorables para España e en menor medida para Francia a pesar do elevado custo bélico e as perdas ocasionadas pola case paralización do comercio con América un pesado lastre que pesaría sobre a posterior situación económica española. Por outra banda, o triunfo dos rebeldes norteamericanos sobre Gran Bretaña non ía deixar de influír nun futuro próximo sobre as colonias españolas. Esta influencia veu por distintos camiños: a emulación do realizado por comunidades en similares circunstancias, a solidariedade dos antigos colonos cos que aínda o eran, a axuda doutras potencias interesadas na desaparición do imperio colonial hispano etc. Pero estes aspectos manifestáronse dun modo claro durante as Guerras napoleónicas.

Notas editar

  1. Algunhas versións online do tratado omiten a Delaware da lista de colonias constituíntes, pero o texto actual relaciónao entre Pensilvania e Maryland. Por exemplo, ver o facsímile dun xornal de Londres que anuncia o tratado [1] Arquivado 28 de maio de 2010 en Wayback Machine. [2] Arquivado 20 de novembro de 2007 en Wayback Machine.. Delaware tamén se inclúe na versión preliminar do tratado lido no Congreso Continental o 15 de abril de 1783 [3] e no ratificado polo Congreso da Confederación o 14 de xaneiro de 1784 [4].

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

(en inglés)