Pop rock

xénero de música popular con elementos de rock

O pop rock é un xénero musical que mestura o estilo pegadizo e as letras lixeiras do pop en cancións con guitarras baseadas no rock. Hai varias definicións do termo, que van dende unha forma máis lenta e suave do rock ata un subxénero da música pop. Os detractores do pop rock adoitan burlarse del por ser un produto comercial, moi puído e menos auténtico que a música rock.[1]

Pop rock
e
Orixe musicalpop, rock
Orixe culturalanos 60 no Reino Unido e nos Estados Unidos
Instrumentos típicosguitarra eléctrica, baixo, batería, voz, teclado, sintetizador
Derivadosdream pop
Subxéneros
British Invasion - Manila Sound - glam metal - glam rock - power pop - soft rock - pop punk
Xéneros de fusión
noise pop

Definicións

editar

O pop rock foi descrito como unha "variedade alegre da música rock representada por artistas como Elton John, Paul McCartney, Rod Stewart, Chigago e Peter Frampton"[2]. Polo contrario, o crítico musical George Starostin defíneo como un subxénero da música pop que usa cancións pegadizas baseadas principalmente nas guitarras. Starostin di que a maior parte da música que tradicionalmente é chamada 'power pop' vén do pop rock. El afirma que o contido lírico do pop rock é "normalmente secundario á música"[3].

O crítico Philip Auslander di que a distinción entre pop e rock é máis pronunciada nos Estados Unidos que no Reino Unido. Afirma que nos Estados Unidos o pop ten raíces nos crooners brancos como Perry Como, mentres que o rock vén de formas musicais afroamericanas como o rock and roll. Auslander sinala que o concepto do pop rock que mestura pop e rock contradí a típica concepción de ámbolos dous xéneros como opostos. Auslander e outros estudosos, como Simon Frith e Grossberg, argumentan que a música pop adoita ser representada como unha forma de entretemento non auténtica, cínica, comercial e estereotipada. Polo contrario, a música rock adoita ser considerada como unha forma auténtica, sincera e anticomercial, e fai énfase nas composicións, na virtuosidade e na conexión real coa audiencia[4].

A análise da historia da música popular entre os anos 50 e 80 de Simon Frith ten sido criticada por B. J. Moore-Gilbert, que argumenta que Frith e outros expertos sobreenfatizaron o papel do rock na historia da música popular ao nomear cada xénero novo usando o sufixo "rock". Así, cando un estilo de música orientado ao folk desenvolveuse nos anos 60, Frith denominouno "folk rock", e os estilos infundidos polo pop dos anos 70 foron chamados "pop rock". Moore-Gilbert afirma que este enfoque coloca inxustamente o rock no cumio e fai que todas as demais influencias se convertan nun complemento do rock[5].

  1. S. Jones, Pop music and the press (Temple University Press, 2002), p. 109.
  2. L., Starr and C. Waterman, American Popular Music (Avale, 2ª ed): http://www.us.oup.com/us/companion.websites/019530053X/studentresources/chapter11/key_terms/ Arquivado 03 de maio de 2008 en Wayback Machine.
  3. http://starling.rinet.ru/music/zstyles.htm
  4. P. Auslander, Liveness: Performance in a Mediatized Culture
  5. B. J. Moore-Gilbert, The Arts in the 1970s: Cultural Closure? (Routledge, 1994), p. 240, ISBN 0-415-09906-4.