Ponte Nafonso

ponte sobre o río Tambre, entre os concellos de Noia e Outes

Coordenadas: 42°49′40.9″N 8°52′32.4″O / 42.828028, -8.875667

Ponte Nafonso é unha ponte de pedra encol do río Tambre preto da súa desembocadura no fondo da ría de Muros-Noia, unindo os concellos de Noia e Outes[1].

Ponte Nafonso
Ponte Nafonso.jpg
Localización
RíoTambre
ConcelloNoia, Outes
ProvinciaA Coruña
Características
ConstruciónIdade Media
Lonxitude270 m
Ancho5 m
MaterialPedra

DescriciónEditar

 
Ponte Nafonso.

Contén vinte arcos dos vinte e sete que tivo orixinalmente. Nos planos do século XVII aparece con 20 arcos, un deles parcialmente derruído[2]

Ten unha lonxitude de 270 metros aínda que foi orixinalmente máis longa. Os arcos do tramo principal teñen luces entre os nove e dez metros, e están apoiados sobre piares de 2,2 m a 3 metros de ancho. Xa que logo a relación macizo/van é de 1/3. No tramo de acceso os arcos son desiguais e as medidas do macizo variábeis.

O taboleiro ten cinco metros de ancho pero inicialmente foi máis estreito. As bóvedas orixinais son apuntadas, pero froito dunha reconstrución a maioría son de medio punto.

Augas arriba os tallamares son triangulares e trapezoidais augas abaixo.

É único o seu requebro na calzada sen que estea clara a razón do mesmo.

HistoriaEditar

 
Plano y elevación que manifiesta el actual estado del puente llamado de Dn. Alonso situado en la desembocadura del río Tambre, y ría de la Villa de Noia en el Reino de Galicia.

As súas orixe remóntanse a Idade media cando a súa construción substituíu a comunicación das dúas beiras por barca. Foi sometida a diversas reformas dirixidas por mestres de obras como Gregorio Robin (1528), Bieito González (1578) e Mateo Cubas (1610), consonte ao Diccionario de artistas de Pérez Costanti. As reformas do século XIX fixéronlle perder o seu estilo gótico. No século XX, o peitoril foi substituído por unha varanda metálica e recubriuse de asfalto o firme. É mencionada por Lucas Labrada na súa Descrición económica do Reyno de Galicia de 1804, e por George Borrow en 1836.

NotasEditar