Pietro Mennea
Pietro Paolo Mennea, nado en Barletta (Bari) o 28 de xuño de 1952 e finado o 21 de marzo de 2013, foi un velocista italiano, medalla olímpica en 1980 e posuidor do récord do mundo dos 200 metros lisos desde 1979 a 1996 (cunha marca de 19" 72).
| Pietro Mennea | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Pietro Paolo Mennea |
| Nacemento | 28 de xuño de 1952 |
| Lugar de nacemento | Barletta |
| Falecemento | 21 de marzo de 2013 |
| Lugar de falecemento | Roma |
| Causa | cancro de páncreas |
| Soterrado | Cemitério Flaminio |
| Nacionalidade | Italia |
| Alma máter | University of Bari, Universidade de Salerno e Universidade de Chieti |
| Ocupación | avogado, político, velocista e atleta |
| Premios | Commander of the Order of Merit of the Italian Republic, Grand Officer of the Order of Merit of the Italian Republic, Colar de Ouro ao Mérito Desportivo e Medal at the athletic prowess |
| Na rede | |
| http://www.pietromennea.it/ | |
    | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Traxectoria editar
Mennea comezou a súa dilatada carreira atlética internacional no 1971, cando debuta nos Campionatos europeos cun terceiro posto nos relevos de 4x100 m. Fixo a súa estrea olímpica en Múnic, nos Xogos Olímpicos de 1972, na que acadou a final dos 200 m, especialidade na cal era moi forte. Logrou o terceiro posto, detrás do soviético Valery Borzov e o norteamericano Larry Black. Logo conseguiría estar noutras tres finais olímpicas na mesma especialidade.
Nos Campionatos europeos do 1974, Mennea obtén o ouro nos 200 m. diante do público paisano de Roma, e colocase segundo nos 100 m. (detrás de Borzov, un dos seus rivais históricos) e nos relevos de velocidade. Despois dalgunhas exhibicións desilusionantes, no 1976 Mennea decide renunciar aos Xogos Olímpicos, mais o público italiano protestou, e Mennea acudiu a Montreal. Foi quen de clasificarse para a final, porén veu como o ouro acababa nas mans do xamaicano Don Quarrie, mentres el acabou obtendo un algo inútil cuarto posto. O mesmo resultado acada nos relevos de 4x100, fallando por pouco para o bronce. No 1978, en Praga, defende con éxito o seu título europeo dos 200, pero mostrou os seus dotes para a distancia máis curta, na que esta vez vence.
No ano 1979, Mennea, estudante de Ciencias Políticas, participa nas competicións da Universíada, que se disputaban en México, cidade sita a grande altura sobre o nivel do mar. O tempo con que vence nos 200 m., 19"72, era o novo récord do mundo. Aínda que este récord durou 17 anos, estivo un tanto devaliado polo feito de ser obtido en altura elevada (máis debese notar que Mennea ostentou tamén o récord mundial a nivel do mar entre 1980 e 1983 con 19"96, tempo estabelecido na súa cidade natal, Barletta). O récord foi batido por Michael Johnson nos US Trials para os Xogos Olímpicos de 1996.
Como recorman mundial, Mennea era sen dúbida un dos favoritos para o ouro olímpico en Moscova, entre outras cousas polo boicot estadounidense aos Xogos Olímpicos de 1980. Na final dos 200, Mennea enfrontouse ao campión saínte Don Quarrie e máis ao campión dos 100 Allan Wells. Wells parecía dirixirse cara a unha vitoria nidia mais Mennea achegóuselle na recta e foi quen de sobrepasalo nos últimos metros, levando o ouro por 2 centésimas de segundo.
O 22 de marzo de 1983, na pista do Comunale de Cassino estabeleceu o récord mundial dos 150 metros lisos, con 14.8 segundos. Este récord, aínda con toma manual, continúa sen ser batido.
Mennea, alcumado a Frecha do Sur, anunciou a súa retirada, para ter máis tempo para estudar. Con todo tivo un trasacordo e obtivo a medalla de bronce nos 200 e máis a de prata nos relevos 4X100 na primeira edición dos Campionatos do mundo de atletismo en Helsinqui 1983. Un ano despois, competía na súa cuarta final olímpica consecutiva dos 200 m., sendo o primeiro atleta no mundo que lograba tal fazaña. Nesta ocasión, aínda que era o campión saínte, terminou no sétimo posto e, á fin, retirouse das competicións por segunda vez. Porén Mennea retornou e compareceu nos Xogos Olímpicos de 1988, a súa quinta Olimpíada, sempre nos 200 m.
Logo de graduarse en Dereito, Ciencias Políticas e Ciencias da Educación, exerceu a profesión de avogado e máis de profesor universitario de Dereito do Deporte. Foi elixido para o Parlamento Europeo en 1999.
No 2006 xunto a súa muller, Manuela Olivieri, creou a entidade Fondazione Pietro Mennea Onlus per la Ricerca e lo Sport, con obxectivos primeiramente de carácter filantrópico (doazóns de asistencia social e de investigación médico-científica); como obxectivo secundario, de carácter cultural, difundir o deporte e os seus valores. Pietro Mennea é citado na canción de Samuele Bersani "Che vita".