Pedro I de Alençon
Pedro de Francia ou Pedro de Alençon, nado o 29 de xuño de 1251 en Château Pèlerin, Palestina (hoxe Atlit, Israel) e finado o 6 de abril de 1283[1] en Salerno, Italia, foi un príncipe de sangue real francés, quinto fillo de Lois IX, rei de Francia, e de Margarida da Provenza. Foi conde de Alençon de 1268 a 1283, conde de Blois, de Chartres e señor de Guisa de 1272 a 1283.
  | |
| Nome orixinal | (fr) Pierre Ier d'Alençon |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 29 de xuño de 1251 Atlit (pt)  |
| Morte | 6 de abril de 1284 (32 anos) Salerno |
| Lugar de sepultura | Couvent des Cordeliers (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Lingua | Lingua francesa |
| Outro | |
| Título | Conde |
| Familia | Dinastía dos Capetos |
| Cónxuxe | Joana de Blois-Châtillon (1272 (Gregoriano)–) |
| Pais | Lois IX de Francia e Margarida da Provenza |
| Irmáns | Inés de Francia, duquesa de Borgoña, Isabel de França, Rainha de Navarra (pt) , Branca de França (pt) , Margarida da França (pt) , Blanche de France (en) , Filipe III de Francia, Roberto de França, conde de Clermont (pt) , Luís da França (pt) , John of France (en) e João Tristão da França (pt) |
 | |
 | |
Traxectoria editar
Naceu durante a Sétima Cruzada na fortaleza templaria de Château-Pèlerin, onde a súa nai, Margarida da Provenza, permanecía fóra dos combates, despois de dar a luz un primeiro fillo en Exipto. Viviu en París ata 1268, ano no que en marzo[3] o seu pai lle deu en asignación e como paria o condado de Alençon e o de Perche así como os señoríos de Mortagne-au-Perche e Bellême.
Acompañou a seu pai a Tunes durante a Oitava cruzada (1270), pero esta expedición converteuse nun fiasco, baseándose na epidemia de disentería que decima o exército cruzado. O seu pai, así como o seu irmán máis vello Xoán Tristán sucumbiron á enfermidade.
Á súa volta a Francia, casou con Xoana de Châtillon (c. 1254 - 1291) en 1272 (coa que se prometera en febreiro de 1263), quen lle achegou as terras de Blois, Chartres e Guisa. A parella tivo dous fillos que morreron a unha idade curta:
- Lois (1276-1277).
- Filipe (1278-1279).
En 1282, despois das Vésperas sicilianas, foi ao reino de Nápoles para levar axuda ao seu tío paterno Carlos I de Anjou. Loitou por Carlos, pero morreu en Salerno o 6 de abril de 1283. O seu corpo foi levado aos franciscanos en París, onde foi enterrado e o seu corazón foi levado á igrexa dos dominicanos (Convento dos Xacobinos). Despois da súa morte, sen fillos sobreviventes, a súa herdanza de Alençon volveu á coroa; a súa viúva non volveu a casar e vendeu en 1286 o condado de Chartres a Filipe IV de Francia. Blois e Guisa pasaron entón a un primo, da familia de Chatillon.
Devanceiros editar
| Filipe II Augusto de Francia (1165-1223) | ||||||||||||||||
| Lois VIII de Francia (1187-1226) | ||||||||||||||||
| Isabel de Hainaut (1170-1190) | ||||||||||||||||
| Lois IX de Francia (1214-1270) | ||||||||||||||||
| Afonso VIII de Castela (1155-1214) | ||||||||||||||||
| Branca de Castela (sobre 1188-1252) | ||||||||||||||||
| Leonor de Inglaterra (1161-1214) | ||||||||||||||||
| Pedro I de Alençon (1255-1283) | ||||||||||||||||
| Afonso II da Provenza (sobre 1180-1209) | ||||||||||||||||
| Ramón Berenguer V da Provenza (1198-1245) | ||||||||||||||||
| Garsenda de Sabran (m. despois de 1209) | ||||||||||||||||
| Margarida da Provenza (vers 1221-1295) | ||||||||||||||||
| Tomé I de Savoia (1177-1233) | ||||||||||||||||
| Beatriz de Savoia (1198-1266) | ||||||||||||||||
| Margarida de Xenebra (m. en 1257) | ||||||||||||||||
Notas editar
- ↑ [https://web.archive.org/web/20140116001259/http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=20436186 Arquivado 16 de xaneiro de 2014 en Wayback Machine. A morte de Pedro, conde de Alençon (1283), fillo de San Lois, na memoria capetiana, en [http://www.refdoc.fr/ Refdoc.
- ↑ Calcaria esculpida. Orixinais no Museo de Cluny desde 1887 Tumba de Lois e Filipe, fillos do conde de Alençon.
- ↑ Dicionario da nobreza[Ligazón morta] por François-Alexandre de La Chenaye-Aubert, Vol. 1, segunda ed., 1770, p. 158
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- P.-V. Claverie, "Un nouvel éclairage sur le financement de la première croisade de Saint Louis ", Mélanges de l'École française de Roma. Moyen Âge, CXIII (2001), p. 621-635