Mauritania
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2016.) |
Coordenadas: 20°N 12°O / 20, -12
Mauritania[1] é un país da África Occidental. Limita ao norte co Sáhara Occidental, con Alxeria ao nordeste, o sur e o leste con Malí, ao sur con Senegal e ao oeste co Océano Atlántico. É un dos países máis próximos a Cabo Verde. A súa capital é Nouakchott.
República Islámica de Mauritania | |||
---|---|---|---|
الجمهورية الإسلامية الموريتانية Al-Yumhūriyya al-Islāmiyya al-Mawrītāniyya | |||
| |||
Lema: شرف إخاء عدل (“Honor, Fraternidade, Xustiza”)¹ | |||
Himno: نشيد وطني موريتاني | |||
Capital • Poboación | Nouakchott 881.000 (1999) | ||
Cidade máis poboada | Nouakchott | ||
Linguas oficiais | Árabe | ||
Forma de goberno | República semipresidencialista baixo unha ditadura militar | ||
Mohamed Ould Ghazouani Mohamed Ould Bilal | |||
Independencia de Francia | 28 de novembro de 1960 | ||
Superficie | Posto 29º | ||
• Total | 1 030 700 km² | ||
Costas | 754 km | ||
Poboación | Posto 130º | ||
• Total (2006 est.) | 3 177 388 hab. | ||
• Densidade | 3 hab./km² | ||
PIB (nominal) | |||
• Total | n/d | ||
• per cápita | n/d | ||
PIB (PPA) | Posto 141º | ||
• Total (2005) | 9 270 millóns US$ | ||
• per cápita | 2 535 US$ | ||
Moeda | Ouguiya | ||
IDH (2007) | 0,550 (137º) – Medio | ||
Xentilicio | Mauritano, -a | ||
Fuso horario | UTC | ||
• Horario de verán | Non aplica | ||
Dominio de Internet | .mr | ||
Prefixo telefónico | +222 | ||
Prefixo radiofónico | 5TA-5TZ | ||
Código ISO | 478 / MRT / MR | ||
Membro de: Liga Árabe, UMA, ONU, UA | |||
HistoriaEditar
Os restos de material lítico mostran o poboamento de Mauritania durante o Paleolítico Inferior. Fican tamén algúns restos de pinturas rupestres, aínda que pobres en comparación cos do Tassili, e que corresponden aos pobos gandeiros do Neolítico. A partir do terceiro milenio, o desecamento do Sáhara forza as poboacións a emigrar cara ao sur, para a conca do río Senegal e máis ao sur aínda. O baleiro é paulatinamente cuberto por poboacións bérberes vindas desde o norte, sobre todo desde os últimos séculos do primeiro milenio antes do cambio de Era, mercé a introdución desde oriente do camelo.
Nos primeiros séculos da era cristiá, porén, o dominio sobre o territorio corresponde ao reino de Ghana, de poboación negra. Este dominio dos ghaneses mantense até o século X, controlando o comercio de ouro, sal e escravos cara o norte do Magreb. No século XI, poboación bérberes, con centro en Tarsina, emprenden unha revolución relixioso-militar, que levará ao dominio do Sudán occidental, e a creación da seita islámica dos almorábides, que se expandirá logo para o norte magrebí e até o Al-Andalus. En 1143 este estado afúndese ante a aparición dunha nova seita: os almohades, que continúan o dominio bérber. A partir da segunda metade do século XIII, os hassaniya, árabes, impoñen o seu dominio, creando o sistema de estamentos, que sen grandes variación perdurou até as portas do século XXI. O estrato superior monopolizando as xefaturas, os xeques, corresponde aos tales hassaniya; no estrato intermedio colócanse os zenagga, bérberes vasalos dos anteriores; no estrato inferior están os escravos negros. O sistema económico segue a ser o dos séculos anteriores: comercio de escravos, ouro - estes enviados ao norte polas rutas transaharianas - e sal.
Desde a segunda metade do século XV, os contactos cos europeos aumentan desde que os portugueses fundan factorías na costa. Agora boa parte do comercio de escravos desvíase para eses enclaves litorais.
A partir do final da era napoleónica, os franceses emprenden a penetración no río Senegal, no sur do Mauritania. En 1912 o país fica baixo o seu protectorado, e desde 1920 é formalmente unha colonia dentro da África Occidental Francesa, que é dirixida desde a cidade de Saint Louis, Senegal. Logo dunha fase de autonomía a fins da década de 1950, o 28 de novembro de 1960, Mauritania logra a súa total independencia, organizándose como unha República Islámica.
SubdivisiónsEditar
Mauritania está dividida en 13 wilayas. Cada wilaya está, a súa vez, subdividida en mughataaou distritos (52 en total).
Mauritania rexións | # | Wilaya | Capital |
---|---|---|---|
1 | Adrar | Atar | |
2 | Assaba | Kiffa | |
3 | Brakna | Aleg | |
4 | Dakhlet Nouadhibou | Nouadhibou | |
5 | Gorgol | Kaedi | |
6 | Guidimagha | Selibaby | |
7 | Hodh Ech Chargui | Néma | |
8 | Hodh El Gharbi | Aiun el-Atrouss | |
9 | Inchiri | Akjoujt | |
10 | Nouakchott | Nouakchott | |
11 | Tagant | Tidjikdja | |
12 | Tirit Zemmour | Zouerate | |
13 | Trarza | Rosso |
XeografíaEditar
Mauritania ten fronteiras con Alxeria, o Sáhara Occidental (controlado por Marrocos desde o Tratado de Madrid), Malí e máis o Senegal. Trazadas polos colonizadores franceses, explícanse así a dereitura das liñas.
O país divídese en catro rexións naturais. Ao longo do litoral atlántico estendese unha grande área areosa que corresponde ao deserto do Sáhara. A rexión central está salpicada de chairas escarpadas. No leste aparecen as grandes cubetas dunares. O río Senegal escavou un longo val na fronteira meridional: é a cuarta rexión. Un segundo curso fluvial importante é o Karakoro.
O clima é extremadamente árido, o que explica a débil densidade de poboación.
EconomíaEditar
- Artigo principal: Economía de Mauritania.
Mauritania posúe certas cantidades de reservas de petróleo e de gas localizadas nas súas augas territoriais. Ademais conta con áreas de ouro e de diamantes. Cóntase con tales reservas para tentar relanzar economicamente o país.
A minería do ferro é importante, de modo que se coida que a mina a ceo aberto de Zouerate é a maior mina férrica activa do mundo. Ligado á súa explotación figura o ferrocarril de Snim, que posúe a Sociedade Nacional Mineira, cun tren considerado como o máis longo da Terra (2,400 km e 254 vagóns), que transporta o mineral desde a mina até a costa.
Outra importante actividade é a pesqueira, ligada á explotación dun mar territorial mauritano, que nesta altura está considerado como o máis produtivo do mundo. O centro pesqueiro está na cidade de Nuadhibu (ou Nouadhibou en escrita á francesa), situada no litoral norte do país.
DemografíaEditar
Consonte estimacións do ano 2007, a poboación mauritana alcanzaba os 3 270 065 de habitantes, mentres a esperanza de vida era tan só de 53,12 anos (estimacións de 2006). Desde un punto de vista étnico, a poboación estaba composta de árabes nun 30% (o termo árabe refírese na súa maior parte a descendentes de bérberes), e un 30% de negros; mentres que eran cualificados como individuos de orixe mixta (árabe-negro) un 40%. O contraste de persoas é unha característica salientable da poboación de Mauritania: baste lembrar que a escravitude foi legalmente abolida aínda en 1981, mais segundo datos de SOS Esclaves en 2007 había 600.000 escravos no país. Recentes leis castigan a pose de escravos .
Un 99,84% dos habitantes profesa a relixión islámica, na súa maior parte baixo a confesión sunnita.
A lingua oficial é o árabe, e a variedade que se fala no país é o hassānīya, que tamén se emprega no sur de Marrocos e no Sáhara Occidental. Ademais o francés está estendido abondo. O wolof, pular e soninke están recoñecidas como linguas nacionais. Aínda que faltan datos máis precisos, sobreviven aínda falantes dunha variante bérber, o zenaga, que presenta numerosas peculiaridades a respecto doutros falares bérberes.
CulturaEditar
- Artigo principal: Cultura da Mauritania.
Por favor, axuda na mellora deste artigo ou sección ampliando a información que achega. Se cadra, podes atopar máis información na páxina de conversa. |
NotasEditar
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para mauritano.