Lu Xun

Lu Xun
	;
Nome orixinal	(zh-hant) 魯迅
Biografía
Nacemento	Zhou Shuren; 25 de setembro de 1881 ; Shaoxing, República Popular da China (pt)
Morte	19 de outubro de 1936 (55 anos); Shanghai, República Popular da China
Causa da morte	tuberculose
Lugar de sepultura	Lu Xun's tomb (en)
Educación	Universidade de Tohoku (pt) ; Kobun Institute (en) ; Sendai Medical College (en)
Actividade
Ocupación	ensaísta, novelista, crítico, escritor, tradutor, crítico literario, esperantista, poeta, escritor de contos
Empregador	Universidade de Beijing
Membro de	League of Left-Wing Writers (en)
Xénero artístico	Ensaio e conto
Movemento	New Culture Movement (en)
Pseudónimo literario	Lu Xun ; 豫山 ; 豫才 ; 豫亭
Obra
	Obras destacables (1918) O diario dun tolo; (1921) The True Story of Ah Q (en) ;
Familia
Cónxuxe	Zhu An (1906–1936); Xu Guangping
Parella	Xu Guangping (1927–1936)
Fillos	Zhou Haiying; () Xu Guangping
Pai	Zhou Boyi
Irmáns	Zhou Zuoren; Zhou Jianren
Premios
	100 heroes and model figures who have made outstanding contributions to the founding of New China (en) ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Лу Синь); Obálky knih, ; Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)

Lu Xun (chinés tradicional: 魯迅; chinés simplificado: 鲁迅; pinyin: Lǔ Xùn; Wade-Giles: Lu³ Hsün⁴), pseudónimo de Zhou Shuren (chinés tradicional: 周樹人; chinés simplificado: 周树人; pinyin: Zhōu Shùrén; Wade-Giles: Chou¹ Shu⁴-jen²), nado en Shaoxing (provincia de Zhejiang) o 25 de setembro de 1881 e finado en Shanghai o 19 de outubro de 1936, foi un escritor chinés. Está considerado o fundador da literatura chinesa moderna debido á súa innovación temática –narrativa de contido realista e social– e ao uso do chinés vernáculo (白话, báihuà, lit. "lingua transparente") en substitución da lingua clásica literaria (文言, wényán, "lingua da cultura").

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

A súa obra exerceu grande influencia no Movemento do Catro de Maio e fai parte do panteón literario da República Popular da China, malia que nunca chegou a ser membro do Partido Comunista Chinés. Formou parte da Liga de Escritores de Esquerdas, fundada en 1930, na que se propugnaba a idea de que a literatura tiña que servir aos intereses da revolución. El mesmo renunciou á literatura como creación porque entendía que arte e política son incompatíbeis, e tras escribir varias escolmas de relatos e o libro de poemas en prosa Yecao 野草 ("Mala herba"), dedicouse exclusivamente ao ensaio político.

As súas obras "O diario dun tolo" e "Unha nube de vran" foron publicadas en galego por Edicións Xerais, na escolma Flores e leña (1982).^[1]

Traxectoria

O seu primeiro nome foi Zhou Zhangshu máis tarde modificado para Shuren; foi o máis vello de catro irmáns, o máis novo Zhou Zuoren foi tamén un coñecido escritor. A dos Zhou era unha familia de funcionarios e letrados aínda que vinda a menos pola acusación sobre o seu avó de subornar nos exames imperiais. En 1899 ingresou na Academia Naval en Nanjing e despois pasou á Escola de Enxeñería Ferroviaria e de Minas. En 1902 obtivo unha bolsa de estudos do goberno para estudar no Xapón, e estudou Medicina en Sendai, carreira que deixou tras un suceso que ía ser fundamental na súa vida: un profesor puxéralle unha placa nunha lanterna de proxección sobre a execución dun chinés acusado de ser espía en Manchuria coa indiferenza dos espectadores chineses que vían a execución con indolencia, como un espectáculo. Lu Xun sentiu que tiña que facer mudar de espírito ao pobo chinés e a literatura podería ser o medio. Marchou a Toquio, alí quixo editar sen éxito unha revista e publicou algúns ensaios, aínda en wenyan (chinés literario clásico), nos que chamaba aos seus compatriotas ao heroísmo, e traduciu algúns contos rusos. En 1910 volveu a China, atopou traballo como profesor de bioloxía en Hangzhou e despois no de Shaoxing. Trala fin da monarquía traballou no Ministerio de Educación en Nanjing e logo en Beijing.

Obra

As obras de Lu Xun versan sobre temáticas moi diferentes, son diversas e versátiles na forma, e contan cun estilo distintivo e único. Ao longo da súa vida, cultivou multitude de xéneros literarios, entre os que destacan a novela, o ensaio, a prosa curta ou a poesía. As súas obras completas, editadas en vinte volumes, teñen unha extensión de máis de dez millóns de caracteres. O seu traballo tivo unha profunda influencia no desenvolvemento da lingua e a literatura chinesa modernas.

Novelas

Lu Xun comezou a súa carreira coa novela O diario dun tolo, publicada en 1918 pola revista literaria Xin qingnian 新青年 ("A nova mocidade"). Trátase da primeira obra moderna en baihua, e tería unha enorme influencia na literatura posterior. Máis adiante, saíron do prelo varios relatos curtos, así como a novela curta A Q zhengzhuan 阿Q正传 ("A auténtica historia de A Q", 1921).

Textos académicos

Lu Xun tamén fixo achegas aos estudos literarios, entre as que destacan Zhongguo xiaoshuo shi lüe (chinés: 中国小说史略, "Breve historia da novela chinesa") e mais Han wenxueshi ganyao (chinés: 汉文学史纲要, "Rudimentos de historia da literatura chinesa").

Traducións

Varios autores (1982). Flores e leña: Narracións chinesas contemporáneas. Tradución directa do galego de Fernando Pérez-Barreiro Nolla. Xerais. ISBN 9788475070667

Notas

↑ "Fernando Pérez-Barreiro Nolla - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-12-05.

Véxase tamén

Ligazóns externas

鲁迅 (La literatura china traducida en España)

[1] "Fernando Pérez-Barreiro Nolla - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-12-05.

[1]