Chinés clásico
O chinés clásico, tamén chamado chinés literario é a lingua da literatura clásica dende das primaveras e outonos até o fin da dinastía Han, unha forma escrita do chinés antigo. O chinés clásico é un estilo tradicional de escrita chinesa que evolucionou dende a lingua clásica, diferenciándoo das formas modernas de chinés. O chinés literario foi empregado en practicamente tódalos escritos formais da China até comezos do século XX, e tamén, durante varios períodos, no Xapón, en Corea e en Vietnam. Entre os falantes chineses, o chinés clásico foi substituído pola escrita vernácula chinesa, un estilo de escrita que é semellante ó mandarín falado.
| Chinés clásico 古文 ou 文言 | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Chinés literario | |
| Falado en: | República Popular da China, Illas Ryukyu, Xapón, Corea e Vietnam | |
| Extinción: | dende o século -V até o século II. Continúa como lingua literaria até o século XX. | |
| Familia: | Sino-tibetana Sinítica Chinés Chinés clásico | |
| Escrita: | Escrita chinesa | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | lzh
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
O chinés literario é coñecido como kanbun (漢文) en xaponés, hanmun en coreano e cổ văn (古文)[1] ou văn ngôn (文言)[1] en vietnamita.
NotasEditar
Véxase taménEditar
| Existe unha versión da Wikipedia en Chinés clásico |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Chinés clásico  |
| A Galipedia ten un portal sobre: China |
BibliografíaEditar
- Frederick William Baller (1912). Lessons in elementary Wen-li. China Inland Mission. Consultado o 15 de maio de 2011.
- J. J. Brandt (1936). Introduction to Literary Chinese (2nd ed.). H. Vetch.
- J. J. Brandt (1973). Vetch and Lee, ed. Wenli particles.
- Herrlee Glessner Creel, ed. (1952). Literary Chinese by the inductive method, Volume 2. University of Chicago Press. Consultado o 15 de maio de 2011.