Laurence Kerr Olivier, barón Olivier, nado en Dorking o 22 de maio de 1907 e finado en Steyning o 11 de xullo de 1989, foi un actor e director de cine británico.

Laurence Olivier
Nome completoLaurence Kerr Olivier
Nacemento22 de maio de 1907
LugarDorking, Reino Unido
Falecemento11 de xullo de 1989 (82 anos)
LugarSteyning, West Sussex, Reino Unido
Causainsuficiencia renal
SoterradoAbadía de Westminster
NacionalidadeReino Unido
Educado enCentral School of Speech and Drama e St Edward's School
PaiGerald Kerr Olivier
NaiAgnes Louise Crookenden
Cónxuxe(s)Jill Esmond, Vivien Leigh e Joan Plowright
FillosTamsin Olivier, Simon Tarquin Olivier, Richard Olivier e Julie-Kate Olivier
ProfesiónActor e director de cine (1926 a 1988)
Na rede
http://www.laurenceolivier.com/ e http://www.laurenceolivier.com
IMDB: nm0000059 Allocine: 769 Rottentomatoes: celebrity/laurence_olivier Allmovie: p105057 96060 TV.com: people/laurence-olivier IBDB: 15809
Musicbrainz: efbc067e-d225-4ec9-93b0-8f012df85ed2 Discogs: 401702 WikiTree: Olivier-832 Find a Grave: 1668 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Fillo dun pastor protestante, aos 10 anos chama a atención ao interpretar a Bruto na representación teatral de Xulio César de William Shakespeare. Sete anos máis tarde interrompe os seus estudos en Oxford, para estudar Arte dramática en Londres. A finais dos anos 20, debuta como actor de teatro e non tarda en converterse nun gran especialista en Shakespeare. Durante a década do trinta chega a ser unha das principais figuras da compañía do famoso Old Vic Theatre, mentres desenvolve unha carreira como actor de cinema en varias películas británicas. Chega a Hollywood e convértese nun actor de películas románticas debido á súa Heathcliff de Cumes Borrascosas de 1939, dirixido por William Wyler e ao seu Max de Winter en Rebeca de Alfred Hitchcock.

A segunda guerra mundial interrompe esta ascendente traxectoria e lévalle a intervir en diferentes películas de propaganda bélica, o documental Os conquistadores do aire dos irmáns Korda, a obra de ficción Lady Hamilton ou Os invasores de Michael Powell. En 1946 dirixe Henrique IV, persoal visión da traxedia de Shakespeare e pola que consegue varios Óscar. O seu éxito axúdalle a dirixir e protagonizar Hamlet (1948) un novo éxito que lle fai gañar o León de Ouro no Festival de Venecia, o Óscar á mellor película e ao mellor actor. Nos anos 50 dirixe o Old Vic Theatre e dedica o seu tempo ao teatro, aínda que volve a Hollywood para protagonizar Carrie de William Wyler e para terminar a súa triloxía shakesperiana con Ricardo III, que non logra o éxito das anteriores.

No sesenta dirixe a England's National Theatre Company e pecha a súa carreira como director con O príncipe e a corista, unha comedia con Marilyn Monroe como protagonista e el como partenaire ; e Tres irmás, unha adaptación do clásico de Anton Chekhov. Ademais intervén como actor en películas entre as que destacan Espartaco, onde dá vida ao cónsul Craso e é dirixido por Stanley Kubrick; O animador, de Tony Richardson; As sandalias do pescador, con Anthony Quinn ou O rapto de Bunny Lake, de Otto Preminger. Tras conseguir todo tipo de honras e ser un mito do teatro británico, nos anos setenta e oitenta limítase a facer papeis secundarios en películas de renome como A pegada, na que ten un enorme duelo interpretativo con Michael Caine, Marathon Man de John Schlesinger ou Os nenos do Brasil de Franklin J. Schaffner, inquietante película sobre o doutor nazi Josef Mengele (interpretado por Gregory Peck), no que interpreta a un cazanazis retirado (inspirado na figura de Simon Wiesenthal).

Véxase tamén editar