La Tortuga

La Tortuga é unha illa pertencente á República Bolivariana de Venezuela, estando incluída dentro das Dependencias Federais Venezolanas.

La Tortuga
Faro da illa La Tortuga
Localización da illa La Tortuga, no Caribe sur
Situación
País	Venezuela
Estado	Dependencias Federais Venezolanas
Mar	Mar Caribe
Coordenadas	10°55′N 80°31′O
Xeografía
Superficie	156´6 km²
Longura máxima	25 km.
Largura máxima	10 km.
Punto máis alto	40 m. Altos de Chaguarama
Demografía
Poboación	Deshabitada

Localización xeográfica

Está situada no sur do mar Caribe aos 65º 18´ oeste e 10º 55´ norte, a uns 30 km de Río Mozo (Miranda), estado de Miranda; a 170 km de Caracas; a 140 km da Illa de Margarita; a uns 85 km da lagoa de Unare no estado de Anzoátegui e a 120 km do estado de Nueva Esparta. A forma da illa é similar a unha elipse de 12 km medidos de norte a sur e 25 km de leste para oeste. Posúe xunto cos cayos adxacentes aproximadamente 156,6 km² de extensión, o que a converte na segunda en canto a tamaño de Venezuela (a illa principal ten 155 km²), logo de Margarita.

É parte dun arquipélago que comprende os illotes de Los Tortuguillos, Cayo Herradura, Los Palanquines, os Cayos de Ño Martín, o illote El Vapor e os Cayos de Punta de Ranchos.

É moi visitada por aves migratorias e pescadores que frecuentan a illa entre os meses de setembro e abril. Durante esta época pódense capturar especies como corocoros, raias, meros, pargos e lagostas.

É unha illa desértica: os seus únicos habitantes son pescadores margariteños e mirandinos; existen plans recentes do goberno central para construír un aeroporto, unha planta desalinizadora, estradas e vías de acceso e un conxunto de hoteis coa intención de atraer o turismo.

Descrición

La Tortuga inclúe tres cayos na súa parte noroeste, separados da illa principal por unha canle duns 2,5 km de anchura e 4 a 5 m de profundidade, así como zonas de barreiras coralinas, baixos e diques, máis un illote ao norte. Posúe longas praias con area de cor branca e interesantes baías e numerosas zonas húmidas no interior, que en xeral é unha planicie que non supera en media os 20 m, cun máximo de 44–46 m. A superficie presenta afloramentos de interese paleontolóxico, especialmente na zona Centro-Sur, nas inmediacións do Cerro Gato, aínda que a maior parte da illa está cuberta por unha capa calcaria coralina.

A costa sur forma noiros que descenden ata os 60 m de profundidade no límite do coral, para continuar abruptamente a profundidades de 1000 e 2000 m, onde termina a Fosa de Cariaco, que se inicia a uns 200 km ao leste, no golfo do mesmo nome, famoso pola súa actividade termal e frecuentes terremotos. A costa exposta ao norte é continuamente batida polo mar Caribe. Esta parte presenta algunhas enseadas accesibles para embarcacións de pouco calado e ten partes cubertas por un mangleiral moi frondoso.

Mapa da illa de La Tortuga.

Historia

Foi descuberta no ano 1499 por Alonso de Ojeda na súa viaxe xunto a Américo Vespucio e chamouna La Tortuga pola enorme presenza de tartarugas mariñas. Adoitaba ser refuxio de piratas no século XVII, aínda que non debe ser confundida con Illa da Tartaruga en Haití, que é a máis nomeada na literatura da piratería. O pirata Morgan preparou desde ela as súas famosas incursións ás costas de Venezuela.

Estivo poboada por neerlandeses que explotaban as salinas do leste da illa, posiblemente a partir de 1550 e que foron expulsados definitivamente en 1631 cando o gobernador de Cumaná destruíu as súas instalacións e alagou o salgar. Desde entón non tivo poboación permanente e pola súa localización e morfoloxía, permaneceu secularmente no esquecemento, o que a converte nunha das últimas paraxes semi virxes de Venezuela.

Economía e Turismo

La Tortuga está practicamente deshabitada, aínda que curiosamente pódense atopar algunhas cabras asilvestrados que deixaron os antigos colonos holandeses. Ocasionalmente visítana pescadores artesanais en tempadas propicias, procedentes da Illa de Margarita e poboacións próximas do continente, por exemplo Higuerote a 85 km ao suroeste. Na actualidade está adquirindo algún protagonismo o turismo privado, polo xeral a bordo de veleiros e lanchas deportivas, así como por vía aérea ata unha pequena pista de uso libre mantida polos mesmos usuarios.

Dos tres cayos mencionados, os dous máis meridionais son chamados Os Tortuguillos, e case se tocan entre si; o situado máis ao norte é unha lingua de area coñecida pola súa forma como A Ferradura. Duns 1600 m de lonxitude, o seu ancho varía entre 60 e 400 m, posúe algunhas zonas poboadas por arbustos baixos, e a súa fermosa e tranquila praia interna forma unha baía onde adoitan chegar visitantes a bordo de veleiros e lanchas con fins de esparexemento. Tamén chegan grupos de mergullo que desde este punto realizan pequenas incursións ás barreiras de coral e aos noiros do sur da illa principal.

O Goberno Bolivariano de Venezuela, nos albores do século XXI iniciou estudos para desenvolver turisticamente a illa como un "paraíso exclusivo": estímase un beneficio medio de 500 dólares de estancia por día e pasaxeiro. Está prevista a construción dun porto e un aeroporto nacional, así como 4.000 a 5.000 prazas hostaleiras e urbanizacións varias, estimándose un investimento inicial de capital mixto de entre 30 e 60 millóns de dólares, aínda que algunhas valoracións alcanzan os 300 millóns. Estes proxectos baséanse na declaración de zona de interese turístico que se aplicou á illa en 1974 (decreto 1625) e que culminan en 2005 cando a Presidencia da República por Decreto N° 3448, dicta o Plan de Ordenamiento y Reglamento de Uso de las Zonas de Utilidad Pública y de Interés Turístico, Dependencias Federales: Isla La Tortuga, Islas Las Tortuguillas, Cayo Herradura y Los Palanquines.