Ilya Ilyich Mechnikov
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Ilya Ilyich Mechnikov, ou en cirílico Илья Ильич Мечников, tamén coñecido como Elías Metchnikoff, nado en Khárkiv o 16 de maio de 1845 e finado en París o 16 de xullo de 1916, foi un microbiólogo ucraíno de orixe xudía, Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1908.
Traxectoria
editarDurante o traxecto da súa vida deulle as costas á tradición xudía dos seus devanceiros; converteuse lentamente nun fervente ateo e revolucionario. A lectura do libro A orixe das especies de Charles Darwin produciulle un forte impacto no seu concepto científico da natureza. Logo chegou, grazas ao azar, á microbioloxía, onde descubriu procesos como a fagocitose axudado e patrocinado por Louis Pasteur en Francia.
Estudou nas universidades de Khárkiv e Würzburg. En 1870 foi nomeado profesor de zooloxía da Universidade de Odesa, cargo que deixou en 1882 para dedicarse a investigar en bacterioloxía e patoloxía. Tras dirixir o Instituto Bacteriolóxico de Odesa entre 1886 e 1888, trasladouse ao Instituto Pasteur de París, sendo nomeado subdirector en 1895.
En 1884 formulou a "teoría fagocitósica da inmunidade", que explicaría a capacidade do corpo humano para resistir e vencer as enfermidades infecciosas. Pero os seus estudos máis importantes están relacionados coa sífilis, estudos que permitirían posteriormente a Paul Ehrlich descubrir un tratamento eficaz contra ela. Foi o introdutor do emprego dos fermentos lácticos en terapéutica para modificar a fermentación pútrida no intestino e creu atopar nos microbios do leite acedo -o iogur- a solución ao problema do envellecemento.
Tivo sempre un respecto reverencial pola morte e por iso creou disciplinas científicas como a xerontoloxía (ciencia da vellez) e a tanatoloxía (ciencia da morte). Ilya cría que a morte estaba vencellada, en certa forma, coa sífilis e buscou, xunto con Emile Roux, unha cura, descubrindo o ungüento gris a base de calomelanos.
En 1908 compartiu con Paul Ehrlich o Premio Nobel de Medicina polos seus traballos sobre a fagocitose e a inmunidade.
Bibliografía
editarOs títulos de obras literarias, musicais, filmes, videoxogos etc. contidos neste artigo deberían aparecer na súa forma orixinal, a non ser que exista versión en galego (consulte a base de datos de libros editados en España ou a lista de filmes con versión en galego). Colabore connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
Entre as obras que deixou escritas destacan Patoloxía comparada da inflamación (1893), A natureza do home (1903), A inmunidade nas enfermidades infecciosas (1905) e O alongamento da vida (1908).
Véxase tamén
editar| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Ilya Ilyich Mechnikov |