Friedrich Sellow
Friedrich Sellow, nado o 12 de marzo de 1789 e finado no Brasil en outubro de 1831, foi un botánico e naturalista alemán. Por influencia de Georg Heinrich von Langsdorff, estivo no Brasil en 1814 como membro da primeira expedición científica estranxeira a aquel país. Percorreu a rexión do val do Río Doce e foi o autor da primeira guía do Brasil para inmigrantes, enviando ao museo de Berlín preto de 12 mil plantas, 5 mil aves, 110 mil insectos e 2 mil mostras xeolóxicas. Morreu no Brasil afogado nas augas do río Doce.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 12 de marzo de 1789  Potsdam |
| Morte | outubro de 1831 (42 anos) Rio Doce, Brasil (pt)  |
| Causa da morte | Afogamento |
| Datos persoais | |
| Residencia | Reino de Prusia |
| País de nacionalidade | Imperio do Brasil |
| Actividade | |
| Ocupación | botánico , coleccionista de plantas , explorador , entomólogo , xardineiro , coleccionista de animais |
| Obra | |
| Abreviación dun autor en botánica | Sellow |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Familia | Q1115495 |
| Pai | Emil Sello (pt) |
| Irmáns | Emil Sello (pt) , Hermann Ludwig Sello (en) e Georg Sello (en) |
| Parentes | Ludwig Persius (pt) (cuñado) Theodor Nietner (en) (cuñado) |
 | |
Traxectoria editar
As orixes e formación intelectual editar
Sellow foi o fillo máis vello de Carl Julius Samuel Sellow, o xardineiro da Corte Real de Potsdam. Despois de aprender a profesión de xardineiro cos seus parentes, foi a traballar e estudar no Xardín Botánico de Berlín, coa orientación do seu director Carl Ludwig Willdenow (1765-1812). En 1810 Sellow iniciou viaxes de estudo a París, Francia, onde asistiu a xornadas científicas de Georges Cuvier e Jean-Baptiste Lamarck, alén de traballar no Xardín das Plantas.
O ano seguinte, con recomendación e financiamento de Alexander von Humboldt (1769-1859) viaxou cara aos Países Baixos e Inglaterra, entrando en contacto cos máis prominentes botánicos do seu tempo. Como no transcurso das guerras napoleónicas Sellow foi impedido para retornar ao continente, aceptou un convite do cónsul da Rusia, o Barón de Langsdorff (1774-1852), que tamén servía como diplomática no Río de Xaneiro, para tomar parte dunha expedición científica ao Brasil.
A viaxe cara ao Brasil editar
Tras detalladas preparacións, financiado por botánicos británicos, levantou áncora no ano 1814 en dirección ao Río de Xaneiro. Alí, el e o seu compañeiro foron ben recibidos polos soberanos portugueses e axiña comezou a recibir un xeneroso soldo anual como oficial naturalista. Sellow aprendeu o portugués e participou inicialmente en pequenas excursións nos ambientes naturais próximos do Río.
De 1815 a 1817, seguiu nas expedicións co príncipe Maximilian zu Wied-Neuwied (1782-1867), ocasión na que recadou moitas especies que enviou a Londres. Unha das plantas que descubriu, Salvia splendens, tornouse moi popular como flor ornamental na Inglaterra e Alemaña.
Os financiamentos da Prusia permitiron a Sellow seguir a desenvolver numerosas expedicións ao sueste do Brasil e o Uruguai nos 11 anos seguintes. Entre as plantas nativas da América do Sur enviadas por el ao exterior estaban dúas novas especies de begonias (Begonia semperflorens) e petunias brancas (Petunia axillaris), que se tornaron populares na Europa.
Nunha das súas expedicións etnográficas, Sellow acompañou ao diplomático Ignaz Maria von Olfers (1793-1872), que máis tarde se tornaría o primeiro director xeral do Museo Real Prusiano. Parte das coleccións de Sellow son exhibidas hoxe no Museo de Historia Natural e no Museo Etnolóxico de Berlín, incluíndo diversas montaxes zoolóxicas, deseños etnográficos e diarios orixinais.
Tiña só 42 anos cando afogou nas augas do Río Doce e, actualmente, unha das estacións ferroviarias da Estrada de Ferro Vitoria-Gasteiz-Minas, leva o seu nome. A estación está localizada as marxes do Río Doce próximo á cidade de Ipatinga/MG. A pesar de pouco valorizada, a súa obra científica é homenaxeada tamén por un xornal de botánica de nome Sellowia, publicado en Itajaí/SC.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- H.-D. Krausch: Friedrich Sello, ein vergessener Pflanzensammler aus Potsdam. Zandera 17 (2002), Nr. 2, S.73-76. (en alemán)