Friedrich Sellow

Friedrich Sellow, nado o 12 de marzo de 1789 e finado no Brasil en outubro de 1831, foi un botánico e naturalista alemán. Por influencia de Georg Heinrich von Langsdorff, estivo no Brasil en 1814 como membro da primeira expedición científica estranxeira a aquel país. Percorreu a rexión do val do Río Doce e foi o autor da primeira guía do Brasil para inmigrantes, enviando ao museo de Berlín preto de 12 mil plantas, 5 mil aves, 110 mil insectos e 2 mil mostras xeolóxicas. Morreu no Brasil afogado nas augas do río Doce.

Friedrich Sellow
Nacemento	12 de marzo de 1789
Lugar de nacemento	Potsdam
Falecemento	outubro de 1831 e 4 de outubro de 1831
Lugar de falecemento	Rio Doce
Causa	afogamento
Nacionalidade	Imperio do Brasil
Ocupación	botánico, xardineiro, entomólogo, botanical collector, explorador e zoological collector
Pai	Emil Sello
Irmáns	Emil Sello, Hermann Ludwig Sello e Georg Sello
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Paisaxe baiana, por Sellow.

Traxectoria

As orixes e formación intelectual

Sellow foi o fillo máis vello de Carl Julius Samuel Sellow, o xardineiro da Corte Real de Potsdam. Despois de aprender a profesión de xardineiro cos seus parentes, foi a traballar e estudar no Xardín Botánico de Berlín, coa orientación do seu director Carl Ludwig Willdenow (1765-1812). En 1810 Sellow iniciou viaxes de estudo a París, Francia, onde asistiu a xornadas científicas de Georges Cuvier e Jean-Baptiste Lamarck, alén de traballar no Xardín das Plantas.

O ano seguinte, con recomendación e financiamento de Alexander von Humboldt (1769-1859) viaxou cara os Países Baixos e Inglaterra, entrando en contacto cos máis proeminentes botánicos do seu tempo. Como no transcurso das guerras napoleónicas Sellow foi impedido para retornar ao continente, aceptou un convite do cónsul da Rusia, o Barón de Langsdorff (1774-1852), que tamén servía como diplomática no Río de Xaneiro, para tomar parte dunha expedición científica ao Brasil.

A viaxe cara ao Brasil

Tras detalladas preparacións, financiado por botánicos británicos, levantou áncora no ano 1814 en dirección ao Río de Xaneiro. Alí, el e o seu compañeiro foron ben recibidos polos soberanos portugueses e axiña comezou a recibir un xeneroso soldo anual como oficial naturalista. Sellow aprendeu o portugués e participou inicialmente en pequenas excursións nos ambientes naturais próximos do Río.

De 1815 a 1817, seguiu nas expedicións co príncipe Maximilian zu Wied-Neuwied (1782-1867), ocasión na que recadou moitas especies que enviou a Londres. Unha das plantas que descubriu, Salvia splendens, tornouse moi popular como flor ornamental na Inglaterra e Alemaña.

Os financiamentos da Prusia permitiron a Sellow seguir a desenvolver numerosas expedicións ao sueste do Brasil e o Uruguai nos 11 anos seguintes. Entre as plantas nativas da América do Sur enviadas por el ao exterior estaban dúas novas especies de begonias (Begonia semperflorens) e petunias brancas (Petunia axillaris), que se tornaron populares na Europa.

Nunha das súas expedicións etnográficas, Sellow acompañou ao diplomático Ignaz Maria von Olfers (1793-1872), que máis tarde se tornaría o primeiro director xeral do Museo Real Prusiano. Parte das coleccións de Sellow son exhibidas hoxe no Museo de Historia Natural e no Museo Etnolóxico de Berlín, incluíndo diversas montaxes zoolóxicas, deseños etnográficos e diarios orixinais.

Tiña só 42 anos cando se afogou nas augas do Río Doce e, actualmente, unha das estacións ferroviarias da Estrada de Ferro Vitoria-Gasteiz-Minas, leva o seu nome. A estación está localizada as marxes do Río Doce próximo á cidade de Ipatinga/MG. A pesar de pouco valorizada, a súa obra científica é homenaxeada tamén por un xornal de botánica de nome Sellowia, publicado en Itajaí/SC.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• H.-D. Krausch: Friedrich Sello, ein vergessener Pflanzensammler aus Potsdam. Zandera 17 (2002), Nr. 2, S.73-76. (en alemán)