Fernando Grande-Marlaska
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2019.) |
Fernando Grande-Marlaska Gómez, nado en Bilbao o 26 de xullo de 1962, é un maxistrado español, actual ministro do Interior do Goberno de España.
.jpg)  | |
| Nome orixinal | (es) Fernando Grande-Marlaska Gómez |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (es) Fernando Grande Marlasca 26 de xullo de 1962 (61 anos)Bilbao, España |
 Deputado no Congreso dos Deputados | |
Representa: Partido Socialista Obrero Español 3 de decembro de 2019 – 21 de febreiro de 2020 – Maria Gemma Araujo Morales (en)  → Lexislatura: XIV lexislatura do Congreso de España Circunscrición electoral: Cádiz (en) | |
| Deputado no Congreso dos Deputados | |
| 16 de maio de 2019 – 24 de setembro de 2019 Lexislatura: XIII Congreso de España Circunscrición electoral: Cádiz (en) | |
| Ministro do Interior de España | |
| 7 de xuño de 2018 – ← Juan Ignacio Zoido Nomeado por: Pedro Sánchez | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Deusto |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político , xuíz , avogado , xurista |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Gorka Arotz (2005–) |
| Pais | Avelino Grande e Ángela Marlasca Gómez |
  | |
Traxectoria editar
Ingresou na carreira xudicial en 1987 e ata 1989 prestou servizo no Xulgado de primeira instancia de Santoña, en Cantabria, onde investigou o suicidio de Rafael Escobedo, condenado polo crime dos marqueses de Urquijo. En 1990 pasa ao Xulgado de Instrución nº 2 de Bilbao, no que permanece durante nove anos. Promociona nese momento a presidente da Sección Sexta do Penal da Audiencia Provincial de Biscaia.
En 2003 instálase en Madrid, como titular do Xulgado de Instrución nº 36.
Maxistrado da Audiencia Nacional editar
Dende 2004 e ata o 30 de xuño de 2006 exerceu no Xulgado Central de Instrución número 5 da Audiencia Nacional, substituíndo provisionalmente ao seu titular, o xuíz Baltasar Garzón. Destacou pola instrución de causas contra a banda terrorista ETA, paralizando manifestacións da esquerda abertzale e ordenando a entrada en prisión de Arnaldo Otegi e pola intervención policial da organización Fórum Filatélico. Ao reincorporarse Garzón á súa praza (o 1 de xullo de 2006) quedou adscrito á Sala do Penal da Audiencia Nacional. Presentouse como candidato independente ao Consello Xeral do Poder Xudicial (2006), pero non foi elixido.
En 2007 asumiu a titularidade do Xulgado Central de Instrución nº 3 da Audiencia Nacional, en substitución de Teresa Palacios.
Nese momento faise cargo do caso máis importante: o accidente do Yak-42 en Turquía que custou a vida a 62 militares o 26 de maio de 2003 cando regresaban de Afganistán. Con todo aos catro meses de chegar ao xulgado, o 1 de xuño de 2007, arquivou o caso, e atribuíu as responsabilidades á tripulación ucraína, eximindo ao Ministerio de Defensa do accidente por contratar un avión inseguro. Con todo, o 22 de xaneiro de 2008, a Sección Cuarta da Sala do Penal revogou por unanimidade o arquivo, alegando que o xuíz non practicara dilixencia algunha e indefensión das vítimas. Unha vez reaberto o sumario, citou como testemuñas á cúpula militar do momento, e aos exministros Federico Trillo e José Bono. Finalmente o 20 de maio de 2008, imputou por 62 homicidios por imprudencia grave, a cinco altos mandos militares, entre eles o xefe do Estado Maior da Defensa, Antonio Moreno, máximo xefe da cúpula militar no momento do accidente.
O 30 de agosto de 2007 decretou a apertura de xuízo oral por inxurias á Coroa a varios artistas gráficos. En xuño de 2007 decidiu arquivar a causa aberta contra catro directivos de Air Madrid por presunta estafa cometida durante a crise que afectou á aeroliña en decembro de 2006 e, en setembro de 2007, rexeitou os recursos de apelación presentados pola Asociación Xeral de Consumidores e Usuarios e a Organización de Consumidores e Usuarios (OCU) contra o arquivo do auto.
O 23 de febreiro de 2012 foi nomeado presidente da Sala Penal da Audiencia Nacional en substitución de Javier Gómez Bermúdez.
O 29 de novembro de 2013 foi designado vogal do Consello Xeral do Poder Xudicial, a proposta do Partido Popular, polo Senado.
Ministro do Interior editar
O 7 de xuño de 2018 tomou posesión como ministro do Interior do goberno de Pedro Sánchez, despois de prosperar a moción de censura contra Mariano Rajoy.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Fernando Grande-Marlaska  |