Edward Jenner
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Edward Jenner, nado en Berkeley (Gloucestershire) o 17 de maio de 1749 e finado na mesma vila o 26 de xaneiro de 1823, foi un doutor que se fixo famoso por descubrir a vacina antivariólica, a primeira das vacinas.
| Edward Jenner | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 17 de maio de 1749 |
| Lugar de nacemento | Berkeley |
| Falecemento | 26 de xaneiro de 1823 |
| Lugar de falecemento | Berkeley |
| Causa | Ictus |
| Nacionalidade | Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda |
| Alma máter | St George's, University of London, Universidade de St Andrews, Katharine Lady Berkeley's School e Cirencester Grammar School |
| Ocupación | médico, naturalista e biólogo |
| Pai | Stephen Jenner |
| Nai | Sarah Head |
| Cónxuxe | Catherine Kingscote |
| Fillos | Edward Robert Jenner, Catherine Fitzhardinge Jenner e Robert Fitzhardinge Jenner |
| Irmáns | Henry Jenner |
| Coñecido por | vacina antivariólica |
| Premios | membro da Royal Society, Fellow of the American Academy of Arts and Sciences, Fellow of the Linnean Society of London e Fellow of the Royal College of Physicians of Edinburgh |
| Na rede | |
   | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria Editar
Fillo do párroco da súa vila, comezou a súa carreira como aprendiz de cirurxián á idade de trece anos, pasando aos vinte e un a Londres para estudar medicina. Bo estudante, foi discípulo do eminente cirurxián Jonh Hunter, de quen foi o alumno favorito até a morte do seu mestre. Ben podería ter continuado, se quixese, ao rematar a carreira, as súas actividades na capital, pero preferiu volver ao seu pobo, en 1773, para establecerse alí como médico.
A varíola era no século XVIII unha terríbel enfermidade. As epidemias sucedíanse con frecuencia e a mortaldade era moi alta (sobre o 20 % dos afectados), quedando os superviventes desfiguarados, aínda que inmunizados, é dicir, sen posibilidade de contraeren de novo o temido mal. O pavor que ocasionaba a varíola fixo que en Turquía, no século XVII, moita xente se infectase voluntariamente coa esperanza de facérense inmunes; algúns pasaban cunha lixeira infección, pero outros quedaban repugnantemente marcados e non poucos sucumbían á morte que trataban de evitar.
Nas aldeas de Gloucestershire existía daquela a crenza popular de que a xente que sufría cow-pox, enfermidade benigna e pouco frecuente dos ubres das vacas, que podía transmitirse ao ser humano —e que causa nel só síntomas de pouca importancia—, e que nós coñecemos como varíola das vacas, quedaba inmunizada non só fronte a ela, senón tamén contra a varíola humana. Jener debeu pensar, non haberá algo de certo nesta superstición dos campesiños? E comezou a observar. Decatouse de que as leiteiras tiñan especial predisposición a contraeren a varíola vacúa e tamén, segundo parecía, a non sufriren as marcas da varíola. Sería posíbel que a varíola das vacas e a humana fosen tan semellantes que unha defensa producida no organismo contra a primeira protexera tamén contra a segunda? O doutor Jenner comezou a investigar nesta dirección e, en 1796, arriscouse a realizar a proba decisiva.
O 14 de maio dese ano extraeu pus dunha pústula da man de Sarah Nelmes, unha munxidora que contraera varíola vacúa da súa vaca leiteira, e inoculouno a James Phipps, un neno saudábel de oito anos, mediante dúas incisións superficiais. O neno desenvolveu unha leve enfermidade que desapareceu sen a menor complicación. O 1 de xullo, inoculoulle ao neno a temida varíola mediante varias picadas e incisións leves, pero non enfermou, iniciando deste xeito a era da inmunoloxía.
Consecuencias Editar
O descubrimento de Jenner publicouse no seu libro An Inquiry into the Causes and Effects of the Variolae Vaccinae, a Disease Known by the Name of Cow Pox (Investigacións sobre as causas e efectos das vacinas da varíola, enfermidade coñecida polo nome de Cow Pox) en 1798, onde tamén cuñou o termo virus. O éxito da vacinación, nome co que Jenner batizou o seu procedemento, derivado do nome latino variola vaccinae co que se coñecía o cow-pox entre os médicos da época, foi enorme, estendéndose con gran rapidez por todo o mundo civilizado grazas ao labor dalgúns entusiastas médicos convencidos da bondade da técnica, e tamén da necesidade que tiña a xente dun remedio eficaz contra a varíola1.
E tamén en contra da medicina oficial, que non vía con bos ollos a nova práctica, de tal maneira que cando en 1813 se propuxera a candidatura de Jenner para formar parte do Real Colexio de Médicos de Londres, denegóuselle a admisión coa escusa de que "non posuía coñecementos suficientes sobre Hipócrates e Galeno". Menos mal que o goberno, para compensar, ofreceulle un premio de 30 000 libras polo seu descubrimento.
Grazas a Jenner e á súa vacina a varíola foi a primeira enfermidade infecciosa que se logrou facer desaparecer do mundo. O último caso coñecido rexistrouse en Somalia en 1977, de modo que a Organización Mundial da Saúde puido declarar, en maio de 1980, oficialmente erradicada a doenza.
Nota Editar
1. Un moi bo exemplo dun destes entusiastas seguidores, e propagadores, da vacina ofrécenelo Francisco Xavier Balmis.
Véxase tamén Editar
Outros artigos Editar
Ligazóns externas Editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Edward Jenner |