Eduardo Toba
Eduardo José Toba Muiño, nado en Muxía o 15 de maio de 1923 e finado na Coruña o 3 de agosto de 2001, foi un médico, atleta e adestrador de fútbol galego.
| Nome orixinal | Eduardo José Toba Muiño | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biografía | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nacemento | 15 de maio de 1923 Muxía, España  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Morte | 3 de agosto de 2001 (78 anos) A Coruña, España | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| País de nacionalidade | Galicia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Actividade | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ocupación | futbolista, adestrador de fútbol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Período de actividade | 1954 - 1973 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Deporte | fútbol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Traxectoria
editarEstudou medicina en Madrid ao mesmo tempo que practicaba atletismo, especializándose en carreiras de obstáculos e triplo salto.[1] En 1946 gañou a medalla de ouro en triplo salto no Campionato de España de Atletismo, cunha marca de 13,765 m.[2] En 1948 bateu os récords galegos de salto de lonxitude, con 6,41 m, e o de 110 metros valados, con 16,50 segundos, o cal rebaixou ata 16,3 só uns días despois.[3][4] En 1951 rebaixou a marca de 110 valados ata 15,6.[5]
En xullo de 1951 foi contratado como preparador físico polo Deportivo da Coruña, club no que militara xa antes na súa sección de atletismo.[6] Ao ano seguinte obtivo o título de adestrador de fútbol de categoría nacional[7] e pouco despois adestrou o Fabril, ata que deixou o cargo en xaneiro de 1953 por non poder compaxinalo coa preparación física do Deportivo.[8]
En agosto de 1954 foi presentado como novo adestrador do Deportivo da Coruña, en Primeira División.[9] O equipo realizou unha boa actuación e rematou a tempada na sétima posición. Logo pasou ao Oviedo, en Segunda División,[10] onde permaneceu ata febreiro de 1957, cando deixou o equipo polos malos resultados. Volveu ao Deportivo para a tempada 1958/59, co equipo de volta en Segunda. A súa nova etapa no club coruñés só durou catro xornadas, ata a escandalosa derrota por 8-2 fronte ao Real Valladolid. Tras este partido foi substituído no banco por Ernesto Pons.
Pouco despois traballou como médico en Caracas, onde foi convencido polo futbolista e xornalista coruñés Lázaro Candal para probar sorte no fútbol de Costa Rica.[11] Deste xeito fíxose cargo da selección de Costa Rica, levándoa a gañar o Campionato Centroamericano de 1961 de xeito asoballante, cun pleno de vitorias e con 32 goles a favor por só 4 en contra. Adestrou tamén o costarriqueño Club Sport Herediano, conquistando a liga costarriqueña e a Copa tamén en 1961. Volveu a España en 1962 e nas seguintes tempadas dirixiu consecutivamente a Tenerife, Oviedo, Murcia, Córdoba e Hércules.
En novembro de 1967 foi anunciado como novo adestrador da selección española olímpica.[12] Conseguiu clasificar a España para os Xogos Olímpicos de 1968 tras eliminar a selección inglesa na fase de clasificación. En xullo de 1968 foi elixido novo seleccionador absoluto de España.[13] A pesar de comezar gañando un amigábel contra Francia por 1-3, os seus malos resultados na fase de clasificación para o Mundial (empates contra Iugoslavia e Bélxica e derrota contra Bélxica), provocaron o seu cesamento en marzo de 1969.[14]
En 1971 volveu ao Real Oviedo, conquistando a liga de Segunda División, e devolvendo o club a Primeira. Continuou no club asturiano na máxima categoría, pero foi destituído na xornada 16, despois de caer ata o último posto da clasificación.[15] En 1975 volveu poñerse á fronte da selección española olímpica, conseguindo eliminar a Alemaña e clasificar ao equipo para os Xogos Olímpicos de 1976. Dirixiu tamén a Escola Nacional de Adestradores e o Colexio Nacional.[16]
Faleceu na Coruña o 3 de agosto de 2001.[16]
Notas
editar- ↑ "Eduardo Toba entre nosotros". La Voz de Galicia (en castelán). 19 de xuño de 1946.
- ↑ "CAMPEONATOS DE ESPAÑA ABSOLUTOS AL AIRE LIBRE" (PDF). RFEA (en castelán). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de xuño de 2021. Consultado o 29 de outubro de 2020.
- ↑ "Toba establece nuevas marcas gallegas". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de marzo de 1948. p. 2.
- ↑ "Notas breves". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 28 de marzo de 1948. p. 5.
- ↑ "Eduardo Toba se halla en La Coruña, su ciudad natal". La Voz de Galicia (en castelán). 8 de xullo de 1951. p. 5.
- ↑ "Eduardo Toba". La Voz de Galicia (en castelán). 12 de xullo de 1951. p. 5.
- ↑ "Eduardo Toba, entrenador nacional". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de xullo de 1952. p. 4.
- ↑ "Neira, entrenador del Fabril". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 20 de xaneiro de 1953. p. 4.
- ↑ "Reunión en el Estadio". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de agosto de 1954. p. 5.
- ↑ "El doctor Eduardo Toba ha fichado corno entrenador del Oviedo". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 28 de xullo de 1956. p. 7.
- ↑ "Loas al maestro Toba" (en castelán). 25 de setembro de 1998. Consultado o 24 de setembro de 2024.
- ↑ "Confirmado, Toba seleccionador nacional de Juveniles y aficionados". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de novembro de 1967. p. 10.
- ↑ "El doctor Toba, nuevo seleccionador". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 18 de xuño de 1968. p. 11.
- ↑ "Hoy, España-Suiza, en Mestalla". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 26 de marzo de 1969. p. 16.
- ↑ "En un mismo día «cayeron» Toba y Pontoni". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 6 de xaneiro de 1973. p. 15.
- ↑ 16,0 16,1 "Fallece el ex seleccionador Eduardo Toba" (en castelán). 4 de agosto de 2001. Consultado o 29 de outubro de 2020.