Décimo Xunio Bruto Galaico

xeneral romano

Décimo Xunio Bruto Galaico (en latín: Decimus Junius M. f. M. n.[1] Brutus Gallaecus ou Callaecus ou Callaicus), nado en Roma en 180 a.C. ou 181 a.C. e finado en 113 a.C., foi un xeneral e político romano do século II a.C. Era fillo de Marco Xunio Bruto (cónsul no 178 a.C.) e irmán de Marco Xunio Bruto (pretor no 88 a.C.). Tivo un fillo tamén chamado Décimo Xunio Bruto (cónsul no 77 a.C.), e o seu neto foi Décimo Xunio Bruto Albino.

Décimo Xunio Bruto Galaico
Nome de nacementoDecimus Junius Brutus
AlcumeCallaicus
Nacemento180 a.C. ou 181 a.C.
Lugar de nacementoRoma
Falecemento113
Lugar de falecementoRoma
NacionalidadeRepública Romana
OcupaciónPolítico, militar
PaiMarco Xunio Bruto (cónsul)
Nai?
CónxuxeClodia
Fillos
  • Xunia
  • Décimo Xunio Bruto
IrmánsMarco Xunio Bruto (pretor)
Cargos
editar datos en Wikidata ]
Décimo Xunio Bruto cruzando o Lethes (hoxe río Limia). Foto da representación da Festa do Esquecemento.

Foi un dos máis importantes líderes dos optimates, unha facción política que apoiaba os intereses da aristocracia e que se oponía tanto aos tribunos da plebe (neste momento, os irmáns Graco) como aos populares, facción política que defendeu a causa dos pobres e quería reformas para axudalos.

O alcume (agnomen) de Galaico, vén de cando estaba ao mando das tropas en Hispania e levou a cabo as campañas de conquista da Gallaecia-. Tamén participou en campañas en Iliria.

Traxectoria editar

Consulado editar

Durante o seu consulado, no 138 a.C., el e mailo seu colega P. Cornelio Escipión Nasica opuxéronse aos tribunos plebeos. O tribuno plebeo Caio Curiato enviou a ámbolos dous cónsules á prisión[2] porque cando os tribunos plebeos pediron poder elixir a dez homes para eximilos do servizo militar, os cónsules non aceptaron.[3][4][5][6] Tamén se opuxeron á proposta dos tribunos de comprar grans do estranxeiro porque o prezo do gran subía. Escipión Nasica fixo un discurso que ponseguíu que plebe inqueda acougase.[7]

Campaña na Lusitania e conquista da Gallaecia editar

Dirixiu a campaña para estabilizar e castigar as tribos rebeldes do territorio ao norte do río Texo logo da morte de Viriato. Estableceu o seu cuartel nunha illa, identificada coa de Almourol, nas beiras do Texo, e fortificou Olisippo (Lisboa). No seu avance cara ao norte tivo que facer fronte a numerosos levaantamentos das poboacións locais. Fundou Valentia (Valença do Miño) cos superviventes do exército de Viriato e estableceu unha posición fortificada en Viseu.

Xa como procónsul, no ano 137 a.C. cruzou o río Douro e entrou no territorio dos callaeci ou galaicos, arredor do actual Porto, pero que deron nome a todos os pobos localizados máis ao norte, e chegou ao río Limia (Lethes). Ante a negativa dos seus soldados a cruzalo polo temor a perderen a memoria, Bruto cruzouno o primeiro, e os seus soldados seguírono ao veren que os chamaba polos seus nomes, e segundo conta Estrabón, chegou até o río Miño.

O Senado romano concedeulle o título de Callaicus no -36 a.C.

 
Operacións militares romanas no noroeste da penínsua Ibérica.
A liña de cor lila sinala a campaña de Décimo Xunio Bruto no ano 137 a.C.
Predecesor:
Cneo Calpurnio Pisón e
Marco Popilio Lenas
 
Cónsul da República Romana
xunto con Publio Cornelio Escipión Nasica Serapio

138 a.C.
Sucesor:
Marco Emilio Lépido Porcina e
Caio Hostilio Mancino

Notas editar

  1. "M. f. M. n. é unha abreviación de Marci filius Marci nepos, é dicir fillo de Marco, neto de Marco". Arquivado dende o orixinal o 23 de xuño de 2011. Consultado o 07 de xuño de 2011. 
  2. Cicero, On the Laws 3.20
  3. Valerio Máximo, Nove Livros de Feitos e Dizeres Memoráveis III 7 § 3.
  4. Morgan (1974), p. 183
  5. Livy, Periochae, 55.3
  6. Lívio, Ab Urbe Condita Epit. 55
  7. Valerius Maximus, Memorable Deeds and Sayings in Nine Books, 3.7.3

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Morgan, M. Gwyn (2º trimestre 1974). ""Cornelius and the Pannonians": Appian, Illyrica 14, 41 and Roman History, 143-138 B.C.". Historia: Zeitschrift fur Alte Geschichte (en inglés) (Franz Steiner Verlag) 23 (2): 183–216. JSTOR 4435394. 

Outros artigos editar