Curcumina
A curcumina é un colorante natural empregado como aditivo alimentario.
| Curcumina | |
|---|---|
 Forma enol
| |
 Forma ceto
| |
 | |
 | |
 | |
Outros nomes (1E,6E)-1,7-Bis(4-hidroxi-3-metoxifenil)-1,6-heptadieno-3,5-diona | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 458-37-7 |
| PubChem | 969516 |
| ChemSpider | 839564 |
| UNII | IT942ZTH98 |
| ChEBI | CHEBI:3962 |
| ChEMBL | CHEMBL116438 |
| Ligando IUPHAR | 7000 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C21H20O6 |
| Masa molar | 368,38 g mol−1 |
| Aspecto | po de cor laranxa amarelado |
| Punto de fusión | 183 °C; 361 °F; 456 K |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
Características editar
Ten unha cor entre amarela e laranxa e un sabor un chisco amargo. Extraese da raíz da cúrcuma, unha planta da familia do xenxibre que procede da India. Pode producirse tamén de forma sintética. O seu consumo considérase inofensivo para o ser humano.
Usos editar
Empregase na elaboración industrial de manteigas, margarinas, queixos, iogures, crema de ovo, flans, salsas, mostazas, xelatinas, tés, fideos, marmeladas, xeados e repostería en xeral[1].
Parece demostrado que a curcumina intervén en efectos antiinflamatorios do organismo e ten aplicación no tratamento de procesos crónicos, neoplásicos, autoinmunes, neurolóxicos, cardiovasculares, pulmonares e metabólicos. Está demostrado que a curcumina é citotóxica para unha gran variedade de linas celulares tumorais de diferente orixe tisular, a pesar de que esta toxicidade é moi pequena.[2]
Outras denominacións editar
Coñécese tamén como extracto de cúrcuma, amarelo cúrcuma, diferuloil metano ou CI Natural Yellow 3. Tamén se distingue polo código E-100.
Notas editar
- ↑ Descrición na páxina web www.aditivos-alimentarios.com (en castelán).
- ↑ Figueruelo Arnáiz, Víctor: "La Curcumina y sus funciones" Universidad de Valladolid. 2014 (en castelán).