Alfonso Pexegueiro
Alfonso Pexegueiro González, nado en Angoares (Ponteareas) o 19 de abril de 1948, é un escritor galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de abril de 1948 (75 anos) Angoares, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
| Obra | |
Obras destacables
| |
   | |
Traxectoria editar
Iniciou a súa actividade literaria en Galicia no ano 1975 como fundador do Grupo Rompente. Entre 1976 e 1978 traballou na redación da revista infantil e xuvenil Vagalume. Fundou en 1980 xunto con outros escritores a Asociación de Escritores en Lingua Galega da que foi secretario ata xuño de 1985. Como secretario da AELG coordinou a revista Escrita e impulsou o I Congreso de Escritores en Lingua Galega, así como o Galeusca, encontros de escritores vascos, cataláns e galegos. Deu numerosos recitais de poesía. Colaborou en prensa con artigos de opinión, e sobre arte e literatura. Desde 1985 ata 2000 residiu en Barcelona. Actualmente reside en Galicia.
Obra en galego editar
Poesía editar
- Seraogna (Grupo Rompente, 1976[1]; 2ª edición: Biblioteca das Letras Galegas, Xerais, 1997).[2]
- Mar e naufraxio (Cíes, 1978).
- Círculos de auga (Akal, 1979).
- O pabellón das hortensias azuis, (Edición de autor, 1983).
- A illa das mulleres loucas (Llibres del Mall, edición bilingüe catalán-galego, 1984;[3] castelán-galego, 1986[4]), (Galaxia, 2004. Con CD música de Anxo Pintos (zanfona) e Quico Comesaña (arpa)).
- ¿Serán os cisnes que volven? (Xerais, 1995).
- Hipatia (Xerais, 1998).
- Blasfemias de silencio (inclúe: Círculos de auga, 1979; Mar e naufraxio, 1978; O pabellón das hortensias azuis, 1983; ¿Serán os cisnes que volven?, 1995; O reiseñor dos Balcáns, 1999) (Xerais, 2000). Publicado polo Concello de Ponteareas en 2018: Blasfemias de silencio (De Seraogna aos Balcáns).[5]
- O lago das garzas azuis (Conto de Europa, Nenos de África), con debuxos de Xosé Freixanes (Xerais, 2005). Editado en castelán por Lumen en 1994.[6]
Narrativa editar
- Relatos para salferir (Xerais, 1981), co título El Desert de Nabalpam (Llibres del Mall, 1985)[7], e co título O deserto de Nabalpam (Espiral Maior, 2003).
- Fantasía (extracto) do xefe dos lagartos, carpeta co pintor Xosé Freixanes (1988).
- Desatinos dun maldito (Xerais, 1991).
Teatro editar
- Lapsus (Axóuxere, 2014).
Obras colectivas editar
- Escolma de poesía galega (1976-1984), 1984, Sotelo Blanco.
- Erato bajo la piel del deseo, 2010, Sial Ediciones. En edición bilingüe galego-castelán.
Obra en castelán editar
Narrativa editar
- Dados blancos (Caballo de Troya, 2004).
- Mañana vino a verme la luna de los pájaros grandes (Lumbria, 2023).
Poesía editar
- Rizo y Riza. Un brindis por la duda (Lumbria, 2021).
Premios editar
- Premio da Crítica de Galicia en 1978 por Mar e naufraxio.
- Premio Fervenzas Literarias ao mellor libro de teatro de 2014, por Lapsus.
Notas editar
- ↑ "Reclamo a palabra exiliada de Alfonso Pexegueiro" Arquivado 06 de outubro de 2022 en Wayback Machine., artigo de Manuel López Foxo en Terra e Tempo, 22 de febreiro de 2011.
- ↑ Despois incluído na Biblioteca Galega 120.
- ↑ "A illa das mulleres loucas = L'illa de les dones folles". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2019. Consultado o 2019-07-04.
- ↑ "A illa das mulleres loucas. La isla de las mujeres locas". datos.bne.es. Consultado o 2019-07-04.
- ↑ Valverde, Alberte (Xaneiro-xuño, 2020). "Cradores do Tea". Grial. LVIII (225, 226): 79–80. ISSN 0017-4181.
- ↑ "El lago de las garzas azules". datos.bne.es (en castelán). Consultado o 2019-07-04.
- ↑ "El desert de Nabalpam". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2019. Consultado o 2019-07-04.