Vittore Pisani
Vittore Pisani, nado en Roma o 23 de febreiro de 1899 e morto en Como o 22 de decembro de 1990, foi un glotólogo italiano.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 23 de febreiro de 1899  Roma, Italia |
| Morte | 22 de decembro de 1990 (91 anos) Como, Italia |
| Educación | Universidade de Roma La Sapienza |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Lingüística, toponimia, filoloxía, xermanística, Indoeuropeística e filoloxía xermánica |
| Lugar de traballo | Florencia Cagliari Milán |
| Ocupación | lingüista, profesor universitario, xermanista |
| Empregador | Universidade de Cagliari (pt)  Universidade de Florencia Universidade de Milán |
| Membro de | |
| Alumnos | Emanuele Banfi (en) e Roberto Gusmani |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Пизани Витторе) Enciclopedia soviética armenia, volume 9, (p.292) |
 | |
Traxectoria
editarFormación e primeiros estudos
editarSen unha preparación clásica adecuada (aprendeu de maneira autodidacta o grego e a mesma glotoloxía[1]), en 1916 inscribiuse na Facultade de Letras da Sapienza para o curso de doutoramento en Filoloxía clásica[2] e doutorouse en 1921 co helenista Nicola Festa[3] cunha tese sobre Helena de Eurípides[4]. Tras o doutoramento estudou, tamén como autodidacta, o sánscrito[1] e en 1923, por suxestión dun amigo sanscritista, mercou nunha librería de vello de Roma unha copia da Vergleichende Grammatik do fundador da indoeuropeística, Franz Bopp[2]. Entrou así en coñecemento da lingüística indoeuropea, ou "indeuropea", como prefería dicir, e comezou a estudar os distintos aspectos relativos ás culturas expresadas nas linguas indoeuropeas.
Actividade académica e investigadora
editarEn 1930 obtivo o permiso de docencia en Glotoloxía e en 1933 foi profesor encargado de Historia comparada das linguas clásicas na Universidade de Florencia; en 1935 docente extraordinario de Glotoloxía na Universidade de Cagliari e finalmente, de 1938 a 1964, ordinario na Estatal de Milán; desde 1939 é socio correspondente do Instituto lombardo de ciencias e letras, e converteuse en membro efectivo en 1952[5]. En 1946 fundou a revista Paideia[6] e o ano seguinte o Sodalizio glottologico milanese[5], que promoveu varios convenios internacionais. En 1969 foi socio correspondente da Accademia Nazionale dei Lincei. Colaborou na Enciclopedia Italiana na sección de lingüística[7]. En 1985 adxudicáronlle o Premio Feltrinelli polos seus méritos filolóxicos e lingüísticos.
Nome destacado da lingüística italiana do século XX, na súa escola formáronse numerosos estudosos que acadaron importantes cátedras en Italia e no estranxeiro. Morreu no Hospital Sant’ Anna de Como o 22 de decembro de 1990, cando se convertera por idade no decano dos lingüistas italianos que vivían daquela[2].
Obras principais
editar- Grammatica dell'antico indiano (1930-1933).
- Geolinguistica e indoeuropeo (1939).
- Storia delle letterature antiche dell'India (1954).
- Indoeuropeo ed Europa (1974).
- Lingue preromane d'Italia: origini e fortune (1978).
- Lezioni sul lessico inglese, Paideia Editrice, Brescia, 1967, 1976 (segunda edición).
- Manuale storico della lingua greca, Paideia Editrice, Brescia, 1973, 1947 (primeira edición, Sansoni, Florencia)
A bibliografía completa das publicacións de Vittore Pisani foi recollida por en Ciro Santoro, Maria Teresa Laporta, Vittore Pisani glottologo (1899-1990). Bibliografia degli scritti, Galatina, Congedo, 1991.
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 Carlo Alberto Mastrelli, In memoria di Vittore Pisani, p. 5.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Vittore Pisani (Roma 1899-Como 1990), necroloxía en "Kratylos", vv. 35-6 (1990).
- ↑ Mastrelli, p. 1.
- ↑ Cfr. Vittore Pisani, Elena e il suo ΕΙΔΩΛΟΝ, in "Rivista di Filologia e di istruzione classica", 56, 1928, pp. 491-99.
- ↑ 5,0 5,1 "Roberto Giacomelli, L’insegnamento della glottologia dalla fondazione al 1980". Consultado o 14 de outubro de 2009.
- ↑ "Ficha na páxina da revista". Arquivado dende o orixinal o 25 de agosto de 2012. Consultado o 14 de outubro de 2009.
- ↑ Giovanni Gentile, Giovanni Gentile e il Senato: carteggio, 1895-1944, "p. 495, nota 11". Consultado o 14 de outubro de 2009.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Vittore Pisani (Roma 1899-Como 1990), necroloxía en "Kratylos", vv. 35-6 (1990).
- Carlo Alberto Mastrelli, In memoria di Vittore Pisani, en "Archivio glottologico italiano", LXXVII (1992).
- Giovanni Gentile, Giovanni Gentile e il Senato: carteggio, 1895-1944, a cargo de Emilia Campochiaro, Lucia Pasquini, Alessandra Millozzi, Rubbettino, 2004.