Tomás Maldonado
Tomás Maldonado, nado en Buenos Aires o 25 de abril de 1922, e finado en Milán o 26 de novembro de 2018, foi un pintor, deseñador, filósofo e profesor arxentino.[1]
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de abril de 1922 Buenos Aires, Arxentina |
| Morte | 26 de novembro de 2018 (96 anos) Milán, Italia |
| Causa da morte | Pneumonía |
| Datos persoais | |
| Residencia | Buenos Aires Londres Boloña Milán Ulm Princeton |
| País de nacionalidade | Arxentina |
| Actividade | |
| Ocupación | pintor , mestre , deseñador , deseñador industrial , filósofo , teórico da arte |
| Período de actividade | 1954 - |
| Empregador | Universidade de Boloña Universidade Politécnica de Milán |
| Lingua | Lingua castelá, lingua italiana, lingua inglesa e lingua alemá |
Premios | |
Comezou a ensinar en 1955 na escola Hochschule für Gestaltung de Ulm (HfG-Ulm - Ulm Schule ) de Alemaña, por invitación do fundador e do seu primeiro director Max Bill, cargo que Tomás Maldonado asumirá entre 1964 e 1966.
É considerado un dos principais fundadores do " Modelo de Ulm ", unha doutrina derivada da Bauhaus, onde Max Bill fora alumno e Johannes Itten profesor (tamén mestre na HfG) que aínda exerce influencia nas escolas de deseño de todo o mundo.
Traxectoria editar
A súa formación académica comezou na Escola Nacional de Belas Artes Prilidiano Pueyrredon (IUNA) de Bos Aires, comezando aquí o seu camiño baseado na defensa dunha abstracción reflexiva e racional. Tal como promovera o movemento Arts and Crafts impulsado por John Ruskin e William Morris, inspirador da Bauhaus, Maldonado reivindicaba a artesanía no ensino[2] e unha exploración da arte a través do proceso artesán e científico, desprovéndoa de toda pretensión esotérica e iniciática.
En 1946, o Manifesto Invencionista [3] asinado por Tomás Maldonado, Jorge Brito, Alfredo Hlito e Claudio Girola publicouse na revista Arte Concreto-Invención. Reafirma o fin da arte como representación e ilusión e que "a estética científica substituirá á estética milenaria especulativa e idealista".[4][5]
En 1948 coñece a Max Bill; seis anos despois, foi invitado a ensinar na Hochschule für Gestaltung Ulm (HfG). De 1955 a 1967, ensinou deseño na escola HfG e de 1964 a 1966 foi decano da mesma institución.
En 1965 é Lethaby lecturer do Royal College of Arts de Londres. En 1966 é nomeado membro do Council of Humanities da Universidade de Princeton (EUA), onde ensinará entre 1967 e 1970.
De 1966 a 1969 converteuse en presidente do comité executivo do CIADI. De 1976 a 1984 foi profesor de Deseño Ecolóxico ( Environmental Design) primeiro na Facultade de Artes e Filosofía da Universidade de Boloña, despois entre 1984 e 1987 na Facultade de Arquitectura do Politécnico de Milán .
De 1977 a 1981 foi director da revista italiana de arquitectura Casabella.
Obra editar
Traballos seleccionados editar
- Ulm, Ciencia e Deseño (1964)
- La Sperenza Progettuale (1970); Trans Eng .: Deseño, natureza e revolución: cara a unha ecoloxía crítica (1972, 2019)
- A arquitectura é un texto?
- Cara a un racionalismo ecolóxico
- Técnica e cultura, o debate alemán entre Bismarck e Weimar
- Os heterodoxos (1998)
Notas editar
- ↑ "Murió el artista argentino Tomás Maldonado, paladín del arte concreto y científico del diseño". LA NACION (en castelán). 2018-11-26. Consultado o 2023-11-14.
- ↑ "Tomás Maldonado, el viejo artesano de la enseñanza". Clarin.com.
- ↑ "Enciclopédia Itaú Cultural" (en portugués). Consultado o 2021-04-26.
- ↑ "Enciclopédia Itaú Cultural - Artes visuais". Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2010. Consultado o 28 de xuño de 2021.
- ↑ designboom.com (en inglés)
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tomás Maldonado  |
Ligazóns externas editar
- Tomás Maldonado no Centro Virtual de Arte Argentino (CVAA)