Thalassornis leuconotus
| Thalassornis leuconotus | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Thalassornis leuconotus Eyton, 1838 | |||||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Thalassornis leuconotus é unha especie de ave da orde dos anseriformes, familia dos anátidos, que é o único membro do xénero Thalassornis, e da subamilia dos talasorninos.
Taxonomía
editarDescrición
editarTanto o xénero como a describiunos en 1838 o naturalista inglés especializado en aves e peixes Thomas Campbell Eyton.[2][3][4]
Etimoloxías
editarXénero
editarO nome Thalassornis está fomado pola unión dos elementos Thalass- e -ornis. O primeiro deriva do grego antigo θάλασσα thálassa, "mar", e o segundo do grego antigo ὄρνις órnis, "ave", "paxaro".[4]. Literalmente: "ave do mar", "ave mariña".
E o epíteto específico, leuconotus, está formado pola unión dos elementos leuco- e -notos, ambos os dous tirados tamén de palabras do grego antigo: λευκόσ leykós, "branco", e νῶτος nṍtos "costas", "lombo".[4] Literalmente, "de lombo branco"
Sinónimo
editarO xénero, ademais de polo seu nome actualmente válido, coñeceuse tamén polo sinónimo:[2]
- Thalassiornis Gray, 1840
Subespecies
editarRecoñécense dúas subespecies de Thalassornis leuconotus:[5] [6]
- Thalassornis leuconotus insularis Richmond, 1897
- Thalassornis leuconotus leuconotus Eyton, 1838
Nota taxonómica
editarAlgúns autores inclúen esta especie na subfamilia dos dendrocigninos.[7]
Hábitat e distribución
editarHábitat
editarO hábitat de Thalassornis leuconotus son os lagos, as lagoas, os pantanos e as marismas, onde camuflarse ben contra os depredadores (especialmente aves rapaces).
Distribución
editarEsta especie vive en África, especialmente entre Senegal e o Chad, no oeste, en Etiopía no oeste, e na África austral, no sur. A súa poboación pode estar entre os 10 000 e os 25 000 individuos.[8][9]
A subespecie Thalassornis leuconotus insularis vive unicamente en Madagascar e considérase en perigo de extinción como consecuencia da caza, da perda de hábitat e da introdución de especies exóticas competidoras.
Woolaver e Nichols realizaron un estudo de nidificación da subespecie de Madagascar en 2001 no lago Antsamaka, no oeste de Madagascar. Atoparon un total de 37 niños, o que indica a importancia deste único sitio para a conservación desta subespecie insular.[10] Young, et al. suxeriron que unha estimación anterior da poboación de 2 500–5 000 aves totais en Madagascar por Delany e Scott,[11] pode ser demasiado optimista.[12]
Características
editarEste pato, que mide entre 38 e 40 cm, é un bo mergullador, e pode permanecer baixo a auga durante máis dun minuto.
Aliméntase sobre todo de ninfas de insectos acuáticos.
É diferente de todos os demais patos, e está estreitamente relacionado cos patos asubiadores (como se denominan en castelán e en inglés) cos da subfamilia dos dendrocigninos, aínda que tamén ten similitude cos patos da subfamilia dos oxiurinos.
Consevación
editarThalassornis leuconotus é unha das especies ás que se aplica o Acordo para a conservación das aves acuáticas migratorias africano-eurasiáticas (AEWA).
Ameazas
editarEsta especie está ameazada pola modificación de zonas húmidas, sobre todo onde se ve afectada a flora acuática autóctona, por exemplo mediante a introdución de peixes herbívoros,[8] a introdución de plantas exóticas, a deterioración da calidade da auga como consecuencia da deforestación e a erosión do solo nas zonas de captación,[13] e a contaminación.[8] A especie tamén diminuíu en Madagascar debido á caza e á captura,[14][15], e os seus grandes ovos son especialmente apreciados como alimento polas persoas que viven preto das zonas húmidas.[8]
Estado de conservación
editarA Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, tendo en conta que esta especie ten unha área de distribución moi grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tamaño da área de distribución e, a pesar de que a tendencia da poboación parece ser decrecente, non se cre que o descenso sexa o suficientemente rápido como para achegarse aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tendencia da poboación. O tamaño da poboación pode ser de moderadamente pequeno a grande, pero non se cre que se achegue aos limiares de vulnerábel segundo o criterio do tamaño da poboación. Por estes motivos o status da especie é avaliado como LC (pouco preocupante).[1]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2016): Thalassornis leuconotus na Lista vermella da UICN. Consultada o 5 de novembro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Thalassornis Eyton, 1838 no GBIF. Consultado o 5 de novembro de 2022.
- ↑ Thalassornis Eyton, 1838 na BioLib. Consultada o 5 de novembro de 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Janet Klear, ed. (2005): Ducks, Geese and Swans. Volume 1. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-0-1985-4645-0, p. 210.
- ↑ Thalassornis leuconotus Eyton, 1838 no GBIF. Consultado o 5 de novembro de 2022.
- ↑ Thalassornis leuconotus Eyton, 1838 na BioLib. Consultada o 5 de novembro de 2022.
- ↑ Peterson, A. P. Zoonomen. Zoological Nomenclature Resource - Anseriformes
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Kear, J. 2005.
- ↑ Johnsgard, P. A. 2010.
- ↑ Woolave & Nichols 2006.
- ↑ Delany & Scott 2002.
- ↑ Young, et al. 2006.
- ↑ Scott, D. A. & Rose, P. M. (1996): Atlas of Anatidae populations in Africa and western Eurasia. Wageningen, Netherlands: Wetlands International.
- ↑ Langrand, O. (1990): Guide to the birds of Madagascar. New Haven, Connecticut: Yale University Press.
- ↑ Carboneras, C. 1992.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Thalassornis leuconotus  |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Thalassornis leuconotus |
Bibliografía
editar- Carboneras, Carles en: del Hoyo, Josep; Elliot, Andrew & Sargatal, Jordi (1992): Family Anatidae (Ducks, Geese and Swans) Handbook of the Birds of the World. Volume 1. Barcelona (España):Lynx Edicions. ISBN 84-87334-10-5.
- Delany, S. & D. A. Scott. (2006): Waterfowl Population Estimates. 4th ed. Netherlands: Wetlands International. ISBN 978-9-0588-2031-0.
- Johnsgard, P. A. (2010): Ducks, Geese, and Swans of the World en The World’s Waterfowl in the 21st Century: A 2010 Supplement to Ducks, Geese, and Swans of the World. DigitalCommons@University of Nebraska - Lincoln.
- Kear, J. (2005): Ducks, Geese and Swans. 2 volumes. Oxford, UK: Oxford Univ. Press.
- Woolaver. L. & R. Nichols (2006): "Nesting survey of the white-backed duck at Lake Antsamaka in western Madagascar". TWSG News 15: 34–37.
- Young, H. G., R. Safford, F. Hawkins, R. Rabarisoa, & F. Razafindrajao (2006): "Madagascar whitebacked duck: What is its true status?" TWSG News 15: 38–40.